Dat Eritrea een uitzondering zou zijn op de problemen die momenteel in de Hoorn van Afrika spelen is niet waarschijnlijk. "Als je de regenstatistieken bekijkt dan is er in Eritrea iets meer regen gevallen dan in Somalië, maar omdat er voor de droogte ook al problemen met de voedselvoorziening waren, kunnen we wel aannemen dat de Eritrese bevolking momenteel ook honger heeft", zegt Abbink. "Die signalen krijg ik ook van collega’s en van sites van Eritreeërs in de diaspora."
Eritrea vierde op 22 mei 2011 twintig jaar onafhankelijkheid. (cc) |
Dagelijkse uittocht
Dagelijks steken honderden jonge Eritreeërs de grenzen van buurlanden Soedan, Ethiopië en Djibouti over op zoek naar een beter leven. "Die dagelijkse uittocht is ook een indicatie dat er problemen zijn", stelt Abbink.
Ondanks al deze signalen zijn de problemen in Eritrea officieel niet vastgesteld. Het autoritaire bewind van president Isaias Afewerki, laat namelijk geen journalisten en hulpverleners toe. Zelfs het World Food Program (WFP) van de Verenigde Naties heeft er geen toegang. Abbink: "Erkennen dat er problemen zijn met honger en droogte zou een belediging zijn van de nationale trots. Onbegrijpelijk."
De onverzettelijke houding van Eritrea vindt zijn wortels in de onafhankelijkheidsstrijd die het land vanaf 1961 tegen Ethiopië voerde. "Daarbij kon Eritrea op weinig internationale steun rekenen. Samen met de sociaal-economische hervormingen die het land meer zelfvoorzienend moesten maken, heeft dit het land het idee gegeven ‘wij kunnen het zelf wel’."
Nieuws uit Eritrea |
Al-Shabaab
Terwijl Eritrea dus waarschijnlijk ook met honger kampt, kondigden de Verenigde Naties onlangs nog sancties aan tegen het Oost-Afrikaanse land. Uit een VN-onderzoek blijkt namelijk dat het land al jarenlang Al-Shabaab, de islamitische rebellengroep in Somalië, ondersteunt. "Eritrea is zelf niet een uitgesproken islamitisch land, maar het steunt de rebellen om aartsvijand Ethiopië op te zadelen met een instabiele grensregio", legt Abbink uit.
Protest van Eritreeërs in San Francisco (cc) |
Die VN-sancties kunnen op steun rekenen van de Afrikaanse Unie, want ook in de rest van Afrika wordt Eritrea gezien als een vreemde eend in de bijt. Dat Eritrea behalve met Ethiopië ook met Jemen en Djibouti aanvaringen heeft gehad, helpt daarbij niet. Omdat er nauwelijks hulp aan Eritrea wordt gegeven zullen de sancties niet de hongerige inwoners treffen. Het gaat meer om het bevriezen van buitenlandse tegoeden, reisbeperkingen voor Eritrese regeringsvertegenwoordigers en een wapenembargo.
Wie iets wil doen voor de bevolking van Eritrea zou volgens Abbink moeten uitzoeken of er organisaties van Eritreeërs die in Europa wonen, zijn die oprechte en onafhankelijke hulp verlenen. "Eritreeërs in den vreemde die geld naar huis sturen zijn inmiddels het voornaamste exportproduct van het land geworden", sneert hij. "Er is in Eritrea geen betrouwbare infrastructuur van lokale hulporganisaties. Hulp van familie naar familie is de enige manier waarop je weet dat de hulp bij de bevolking terechtkomt."
Foto boven: Debub-Keih-Bahri, Eritrea (cc) Charles Fred.