Beeld: Hanne van der Woude
Column

Eigen bovenarm eerst

Terwijl wij lustig vaccins hamsteren, laten we een heel continent stikken, ziet Asha ten Broeke. En zelfs nu er elders nieuwe coronamutaties opduiken, bekommert het Westen zich niet om deze landen. ‘Het gaat alleen over hoe we zélf deze pandemie door komen.’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het had allemaal heel anders kunnen gaan. In maart vorig jaar schreef medisch epidemioloog en Gavi-CEO Seth Berkley over de mogelijkheid om coronavaccins op een radicaal andere manier te ontwikkelen. Op dat moment waren er minstens 44 vaccins in de maak. Elke fabrikant zat knus op zijn eigen kapitalistische eilandje, weliswaar met de hulp van topwetenschappers, maar toch omgeven door een mist van later mogelijk zeer winstgevende geheimhouding.

‘Zal het eerste vaccin dat de finish haalt het veiligste en meest effectieve zijn?’, vroeg Berkley zich af. ‘Of zal het het best-gefinancierde vaccin zijn dat als eerste beschikbaar komt, of misschien een die technologie gebruikt die de minste hordes in de regelgeving hoeft te nemen?’ En zal ieder land toegang krijgen tot voldoende vaccins – of, zoals Berkley toen al voorzag, ‘alleen de hoogste bieder’?

Uganda betaalt drie keer meer voor hetzelfde vaccin dan de EU

We weten inmiddels hoe dit is afgelopen. Een van de eerste vaccins moest zo omslachtig gekoeld worden dat het zelfs in ons land, waar elke anderhalve meter een stopcontact is, voor grote logistieke issues zorgde. De rijkere naties van deze wereld graaiden veel meer opties en leveringen bij elkaar dan ze inwoners hebben. Ons land, bijvoorbeeld, heeft tot en met het eerste kwartaal van 2022 niet minder dan 84,5 miljoen vaccins van acht verschillende farmaceuten veiliggesteld. Dat is, als je het aardig wilt zeggen, een tikje scheutig op ruim 17 miljoen inwoners. Als je in een minder vriendelijke bui bent, zou je het ook een moreel verwerpelijke aso-actie kunnen noemen.

Deze bioloog ontwikkelt een vaccin voor Afrika (want wij kopen alles op)

Want dit is het geval: hoe meer vaccins de rijkere landen naar zich toe klauwen, hoe minder er overblijft voor landen die niet zomaar ergens tientallen of honderden miljoenen vandaan kunnen toveren om vaccins te reserveren. Veel Afrikaanse landen kunnen daarom pas in 2023 beginnen met hun vaccinatieprogramma tegen corona. Of ze betalen de hoofdprijs, zoals Uganda, die miljoenen AstraZeneca-vaccins heeft kunnen aanschaffen maar wel 7 dollar per dosis moet betalen. Dat is meer dan drie keer zoveel als de EU voor dezelfde prik afrekent.

Er zijn een paar woorden gegeven aan dit verschijnsel – en geen van allen zijn ze fraai. Activisten spraken over ‘vaccin-apartheid’. De Nigeriaanse moleculair bioloog Christian Happi noemt het in een interview met OneWorld ‘vaccinatie-nationalisme’.

Je zou denken dat zulke woorden mensen massaal wakker schudden: terwijl onze leiders in het kader van ‘eigen bovenarm eerst’ lustig vaccins hamsteren, laten we een heel continent stikken, met alle ziekte en dood en rouw van dien. Maar als er al iets over dit probleem in onze kranten staat, gaat het niet over het leed van mensen in Afrika. Het gaat over onszelf. Over onze levens, onze kansen om een beetje jofel uit deze pandemie te komen.

Zo stond er in de Volkskrant een opiniestuk waarin aandacht werd gevraagd voor het vaccintekort in Afrika, omdat de onbeschermde mensen aldaar ‘een potentiële voedingsbodem voor mutaties’ zijn. En dat is akelig, want dan moeten wij in de rest van de wereld ons steeds zorgen maken of wij met onze vaccins nog wel beschermd zijn tegen zo’n nieuwe variant.

Experts hadden samen het beste vaccin kunnen ontwikkelen, zodat mensen overál een prik zouden krijgen

Op zich klopt het, van die mutaties. Maar de manier van denken herinnert me ook aan de grote ebola-uitbraak in de zomer van 2014. Toen waren er veel mensen in Liberia, Guinee en Sierra Leone aan het sterven, maar in de meeste Europese kranten werd men daar niet echt warm of koud van. De bladen maakten zich vooral in dikke chocoladeletterkoppen zorgen over de kans dat, zoals ik toen schreef, er OP DIT MOMENT een KILLERVIRUS in het vliegtuig naar EUROPA zou kunnen zitten.

Het had allemaal heel anders kunnen gaan. In plaats van een kakelvers moreel faillissement, aangekleed met een snufje institutioneel egoïsme, hadden we deze coronapandemie het beste in ons naar boven kunnen laten halen. Dit was Seth Berkleys plan: om de slimste wetenschappers en andere experts ter wereld bij elkaar te laten komen in een grootste en meeslepende internationale inspanning.

Zij hadden alle beschikbare kennis met elkaar kunnen delen, zonder gedoe met patenten en geheime processen. Samen hadden ze het beste vaccin kunnen ontwikkelen: veel bescherming, gemakkelijk in grote hoeveelheden te produceren, vervoeren en verspreiden. Zo hadden we zo snel mogelijk een zo puik mogelijke prik kunnen zetten in zoveel mogelijk mensen. Overal.

Dit artikel verscheen eerder op OneWorld.nl op 9 februari 2021.

Geen vaccinatieplan voor tienduizenden mensen zonder papieren

Waarom vooral armere mensen (nog steeds) aan corona sterven

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons