CORRECTIE: Eind 2015 is OneWorld overgeschakeld naar een beveiligde HTTPS-verbinding. Daardoor is de teller voor Facebook gereset en zijn de meeste likes voor dit artikel weggevallen.
Tunnelvisie, wantrouwen, ongefundeerd manipulatief gedrag… Zomaar wat krachttermen die ik inmiddels door de gemeente Amsterdam naar mijn hoofd geslingerd krijg. Fundering of onderbouwing daarvoor krijg ik niet. En discussie daarover wil de gemeente ook al niet aangaan.
Dat ik wantrouwen heb naar de overheid klopt. Inmiddels een diep wantrouwen dat helaas met de dag groeit. Ik ben gevoelig voor persoonlijk contact, en zie dan graag het goede in de mens. Maar tegelijkertijd ben ik ook zeer terughoudend geworden om dat gevoel te volgen. Te vaak ben ik toch weer bedrogen uit gekomen.
Dan begint het OM rechtszaken tegen mensen als daar de minste aanleiding toe is
Niet dat ik denk dat mensen in beginsel niet integer zijn, maar mensen zitten vast in een een alomvattend systeem dat integer gedrag in de weg staat en outcasters niet tolereert. Je mag kritiek hebben binnen de kaders, en af en toe buiten de kaders een scheet laten om het debat te prikkelen, maar als je jezelf krachtig positioneert buiten de gevestigde orde en je er stevig tegenaan bemoeit, dan heb je een probleem.
Dan komen er krachten vrij waarvan veel mensen in Nederland geen weet hebben. Dan begint het OM rechtszaken tegen mensen als daar de minste aanleiding toe is. Zoals het vermeend beledigen van de koning door Abulkasim al-Jaberi. Het is dat het zo breed werd opgepakt door de pers, anders had het OM hem doodgeprocedeerd tot aan het Europese hof met allerlei trucjes om de zaak maar niet inhoudelijk te behandelen.
Deportatie
Helemaal ridicuul als je je bedenkt dat het OM een reporter van de The Post Online laat lopen die twittert: "Ik begin steeds meer voor deportatie van alle moslims te voelen". Dat zou je eens over joden moeten tweeten. De artikel 12-procedure die ik ben begonnen om Robert van den Engel alsnog vervolgd te krijgen kan wel twee jaar duren.
Door het getraineer heeft het ministerie wel vele maanden tijdswinst geboekt
Een van de krachtigste wapens in de handen van burgers en activisten is inhoudelijke informatie van de overheid én informatie over hoe processen lopen. En die informatie is (vooralsnog) gemakkelijk op te vragen met een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur (WOB). Ik heb dat inmiddels veelvuldig gedaan, en dan schrik je. Ik heb er al meer over geschreven op deze site. Inmiddels ben ik bij diverse WOB-verzoeken in de bezwaarprocedure beland. Mijn bezwaar tegen het niet openbaren van vele documenten ten aanzien van de TTIP-onderhandelingen is inmiddels gegrond verklaard. Maar door het getraineer heeft het ministerie wel vele maanden tijdswinst geboekt.
Tel Aviv
Ook de gemeente Amsterdam drijft het op de spits met betrekking tot informatie over de plannen om een samenwerking met Tel Aviv aan te gaan. Vanmorgen viel een brief op de mat waaruit blijkt dat de gemeente gebruikt maakt van de mogelijkheid om het besluit op mijn bezwaarschrift met zes weken te verlengen. Daarmee schuift de gemeente de beslissing ruimschoots over de raadsvergadering van 4 november heen, waardoor belangrijke informatie na het besluit over samenwerking met Tel Aviv ter beschikking komt.
En waar gaat deze bezwaarprocedure over? De bezwaarcommissie moet beslissen of zeven interne memo’s en drie gespreksverslagen wel of niet openbaar gemaakt moeten worden. En daarvoor is kennelijk zes weken te kort, en heeft de gemeente nogmaals zes weken extra tijd nodig. Op z’n minst kan gesteld worden dat het niet tijdig beschikbaar maken van belangrijke informatie in een gevoelig proces duidelijk aangeeft dat transparant zijn naar burgers geen prioriteit heeft. Op mij komt het veel meer over als het traineren van de processen, zoals ik dat ook ken van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Zeker, de drie gespreksverslagen liggen gevoelig, want het gaat om gesprekken met de Israëlische ambassadeur. Maar de uitvoering van de wet in deze is simpel. De consequenties zijn wellicht groot, maar zullen niet anders zijn over zes weken. Behalve dan voor het proces om tot samenwerking met Tel Aviv te komen.
Ik dacht juist dat in een democratie gevoelige onderwerpen extra transparant worden besproken, maar nee, dan hou je het zo lang mogelijk onder de pet
Dat de gemeente het gehele proces om te komen tot samenwerking met Tel Aviv het liefst zo veel mogelijk onder de pet had gehouden, werd al pijnlijk duidelijk in juni. Vlak voordat de beslissing over samenwerking genomen zou worden, kwam de gemeente nog snel even naar buiten met de plannen. Zo ongeveer op het allerlaatste moment. De redenatie voor de late bekendmaking: het ligt gevoelig. Ik dacht juist dat in een democratie gevoelige onderwerpen extra transparant worden besproken, maar nee, dan hou je het zo lang mogelijk onder de pet.
Gemanipuleer
Niet alleen gebrek aan transparantie is een probleem, maar ook het grenzeloze gemanipuleer, niet in de laatste plaats door burgemeester Van der Laan himself. Ik zal deze botte opmerking even funderen met twee voorbeelden.
In de commissievergadering van 18 juni stelde Van der Laan dat het bij het aangaan van stedenbanden niet zozeer om de absolute stand van zaken met betrekking tot mensenrechten gaat, maar om de progressie. Om vervolgens te bepleiten om wel samen te gaan werken met Tel Aviv. En hij komt er in de raad nog mee weg ook. Inmiddels heeft Van der Laan moeten erkennen dat het niet de goede kant op gaat met mensenrechten in Israël en Tel Aviv, maar nu zitten we zo ver in het proces dat algeheel afstel niet meer mogelijk is.
In de laatste commissievergadering deed van der Laan wederom een Eberhardje…
Eberhard zei het volgende: "Ik sprak tientallen Palestijnen. En niemand, ik herhaal, niemand van alle Palestijnen waarmee ik daarover gesproken had… en die allemaal erg voor samenwerking met Amsterdam zijn. Niemand heeft zelfs de vraag aan mij gesteld, waarom tegelijkertijd met Tel Aviv. Dat leeft daar niet als een bezwaar."
Geen andere houding
Geen enkel raadslid die de burgemeester ernstig aansprak op zijn conclusie dat het daar niet als bezwaar leeft, als de vraag niet gesteld wordt. Voor de gemiddelde vluchtige AT5-kijker klinkt het allemaal erg plausibel, maar als het niet stellen van vragen al betekent dat er geen bezwaren leven, dan hou ik m’n hart vast hoe hij regeert op het stadhuis. En zo manipuleert de gemeente Amsterdam ons met beperkte transparantie in een samenwerking met Tel Aviv, criticasters wegzettend als ongefundeerde manipulerende en aan tunnelvisie leidende wantrouwige burgers…
Verwacht van mij voorlopig geen andere houding.