Venezuela, het land met de grootste oliereserves in de wereld, zit nu in een diepe economische crisis. Hoe is het mogelijk dat de bevolking soms uren lang in de rij moet staan om basisproducten zoals wc-papier, olie en brood te kopen? Corruptie en incompetentie zegt de oppositie. Het wordt ze niet in dank afgenomen. Afgelopen donderdag bestormden aanhangers van de president Maduro het parlement. Met metalen stangen en knuppels sloegen zij in op de mensenmassa. Drie parlementsleden raakte daarbij gewond. Oppositieleider, Leopoldo Lopez, is zaterdag na drie jaar vrijgekomen uit de gevangenis. Kun je nog veilig je mening uiten in Venezuela?
Vluchten is een groot tragedie
Het gebrek aan voedsel en de schaarste van medicijnen zorgt ervoor dat veel Venezolanen ervoor kiezen om het land te ontvluchten. Rond 150 000 Venezolanen zijn in 2016 gevlucht naar het buitenland en het lijkt erop dat, dat aantal de aankomende maanden alleen maar zal toenemen. De 28-jarige politicoloog, Roddy Rodriguez, is er een van. De situatie in Venezuela werd zo grimmig dat hij besloot om naar Colombia te gaan. “Jong zijn in Venezuela is erg moeilijk. Aan de ene kant is het heel lastig om je toekomst hier op te bouwen. De inflatie is gigantisch, op dit moment is het bijna 700 procent en er is zo veel schaarste. Als je succesvol bent heb je niet eens genoeg geld om voor jezelf te zorgen, laat staan voor een toekomstige familie. Wist je dat ambtenaren nu ook betaald worden in voedselbonnen? Verder is het moordcijfer in Venezuela heel erg hoog. Caracas is de moordhoofdstad van de wereld. Als je het zo bekijkt is er dus weinig reden om nog te blijven.”
“Eerst verliet de rijke middelklasse het land, maar nu zie je ook de mensen met de lage inkomens vertrekken. We willen niet dat wij de tweede Cubanen worden. Zij moesten hun leven riskeren om te vluchten. Ik denk dat er nu al gevallen zijn waarbij Venezolanen hun leven riskeren om het land uit te komen. Dat zal alleen maar erger worden. Op dit moment wilt 70 procent van de jongeren het land uit. Het is echt een tragedie. En dit zeg ik echt niet om dramatisch te zijn, maar je moet je voorstellen dat je het land waar je zo van houdt, jouw moederland, zo de afgrond in ziet glijden. Je hebt dromen, je hebt allerlei plannen gemaakt. En dan moet je in een keer jouw levensproject als het ware annuleren en alles achterlaten. Het doet ongelofelijk veel pijn.”
Corrupt land
“Ik wil natuurlijk wel terug ooit, maar de situatie is compleet uit de hand gelopen. Elke laag van de maatschappij is nu corrupt. Twee jaar geleden landde er een AirFrance vliegtuig vanuit Venezuela in Parijs. Het vliegtuig zat vol met drugs. De Franse autoriteiten vonden de drugs uiteindelijk. Het laat zien hoe corrupt het land is. Kun je je voorstellen dat de beveiliging op het grootste internationale vliegveld in het land zo slecht is dat dit kan gebeuren? Nee, natuurlijk niet. Kijk maar hoe vaak de bagage wel niet gecontroleerd wordt. Zij hebben het allemaal door laten gaan. 1.3 ton drugs! Zo gaat het nu in Venezuela, alles is corrupt.”
Elders een leven opbouwen
Uit verschillende hoeken wordt er al geroepen dat Venezuela op de rand van een burgeroorlog staat, is het echt zo intens? Rodriguez betwijfelt het. “Dat is moeilijk te voorspellen, maar ik denk niet dat het zal gebeuren. De overheid heeft alle wapens, de oppositie heeft niets. Zij hebben geen gewapende groepen, zij zullen hier totaal geen voordeel van hebben. Ze kunnen op dit gebied totaal niet concurreren met de overheid. Verder denk ik dat de geopolitiek een belangrijke rol speelt. Rusland en China hebben veel belang bij een stabiel Venezuela, dus zouden ze Maduro steunen. Tja, dan is het best snel afgelopen voor de oppositie. Je moet natuurlijk wel altijd onthouden dat boze, gefrustreerde en hopeloze mensen tot veel in staat kunnen zijn. Dus ik weet het niet, ik hoop vurig dat dit nooit zal gebeuren.”
'Huidige regering moet weg'
Antczak durft wel hardop te zeggen hoe hij over Maduro denkt. Hij zit dan wel niet in Venezuela zelf, maar ziet het daardoor als zijn plicht om mede Venezolanen te laten weten wat er gebeurt. “Ik protesteer wel in Nederland, maar het is niet hetzelfde. Ik probeer vooral te helpen door informatie op social media te verspreiden. Het is op dit moment lastig om correcte informatie te verkrijgen als je in Venezuela bent. De overheid heeft veel media de mond gesnoerd. Er is ook veel zelfcensuur. Europa kijkt op dit moment alleen maar naar het Midden Oosten, maar ik wil dat er ook aandacht is voor Venezuela. Daarom vind ik het belangrijk om ook hier te protesteren.”
Hoe nu verder?
*wegens privacyredenen is de naam gefingeerd.
