Opinie

Dood vrouwenlichaam

Columnist en feminist Hadjar Benmiloud bewijst een laatste eredienst aan Deense journaliste Kim Wall.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het lichaam van de dertigjarige journalist Kim Wall spoelde onlangs aan in Denemarken, zonder hoofd of ledematen. Ruim een week eerder stapte ze in een privé-onderzeeër voor een reportage.

Het nieuws werd gebracht alsof het de nieuwste Netflixhit uit Scandinavië was. In kranten en aan talkshowtafels verzuchtte men dat dit wel een heel spannend verhaal was, zo’n jong vrouwenlichaam dat zonder benen en hoofd aanspoelt na een ‘avontuur’ met een ‘visionair’, ‘held’ en ‘excentriekeling’. Terwijl de nabestaanden van Kim Wall – waaronder een Nederlandse journalist – nog niet eens waren begonnen met rouwen, werd op de redactie van The New York Times al gebeld met serieschrijvers.

NRC Handelsblad publiceerde een romantisch portret van de verdachte. EditieNL tweette iets lolligs met icoontjes van losse lichaamsdelen. Onvergelijkbaar met de toon na bijvoorbeeld terroristische aanslagen, of de dood van oorlogsverslaggever Jeroen Oerlemans, die terecht met uitgebreid eerbetoon uitgeleide werd gedaan. Kim Wall moest het stellen met de bijrol van lijk in een spannend verhaal.

 

Neurologisch onderzoek wijst erop dat de meeste westerse mensen knappe vrouwen tegenwoordig niet meer als mensen beschouwen, maar als objecten.

In populaire series als Game of Thrones en The Bridge zijn we gewend om geromantiseerde verkrachtingscènes en expliciet misogyn geweld te zien, steeds weer vanuit het van de dader. Neurologisch onderzoek wijst erop dat de meeste westerse mensen knappe vrouwen tegenwoordig niet meer als mensen beschouwen, maar als objecten. Hoe aantrekkelijker, hoe erger de objectificatie: er wordt letterlijk een koppeling gemaakt met een voorwerp, in plaats van met een mens. Opeens is het niet meer zo onverklaarbaar dat vrouwen in Scandinavische landen buitenproportioneel veel te maken hebben met (seksueel) geweld van een partner.

De laatste reportage van Kim Wall scheen licht op de gruwelijke vrouwenhaat in onze eigen achtertuin. Tijdens haar leven ging ze in vooraanstaande publicaties over voodoo, hackers, kernwapens, feministen en activisten op zoek naar wat ze zelf ‘de onderstromen van rebellie’ noemde. Voor een paar honderd dollar werkte ze keihard onder onveilige omstandigheden om  gemarginaliseerden een stem te geven. Laten we Kim Wall een laatste eredienst bewijzen door de vrouwenhaat die ze zichtbaar maakte, niet langer te negeren.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons