Je zou haast gaan denken dat de Kopenhagense grond de wereldleiders iets te heet wordt onder hun voetjes. Tienduizenden activisten en andere maatschappelijk betrokkenen zijn vanuit de hele wereld naar de Deense hoofdstad gekomen om de onderhandelingen bij te wonen, hun stem te laten horen en hun invloed uit te oefenen. Maar de mannen en vrouwen in het centrum lijken die stemmen niet meer te willen horen. Ze hebben het druk genoeg met elkaar – ruzietjes, onderbrekingen en beledigingen zijn de enige nieuwtjes die ons tot nu toe ter ore komen.
Maar misschien lijkt dat zo omdat wij knorrig zijn na wederom een dag VN VIP-treatment. Eén dag in de kou met duizenden anderen op accreditatie wachten, vooruit. De volgende dag loeivroeg opstaan, oké. In de rij staan voor je pasje, wel ja, de aanhouder wint immers. Maar uiteindelijk toch niet binnenkomen, omdat je van de persafdeling te horen krijgt dat OneWorld geen nieuwssite maar eerder een ngo is, is toch wel erg frustrerend. De reden? Geen advertenties op de website, en een weblog. Mensen die weblogs schrijven mogen er niet in, maar dat even melden op de website waar je de status van je begin november ingediende accreditatie kunt checken, ho maar. Welcome to the UN World.
Het Greenpeace schip in de haven van Kopenhagen |
Wat gisteren nog een vermoeden was, lijkt vandaag ineens werkelijkheid te worden. De beperkte plaatsen in het centrum geven de UN en onderhandelaars een zogenaamd legitieme reden om zo goed als het gehele maatschappelijk middenveld buiten te sluiten. Naast het nieuwe beleid laat de gehele organisatie ook te wensen over. Namen en accreditaties zijn kwijt, de informatievoorziening is minimaal en de online registratie ligt al weken plat. Daardoor zijn veel mensen nu voor niets naar Kopenhagen gekomen.
Ook de activisten hebben geen goed woord over voor de organisatie van detop. Overdreven gewelddadig politieoptreden, overbodige en onterechte arrestaties en onmenselijke behandeling na die arrestatie zijn hun kritiek. De verwachtingen van de conferentie worden lager, maar de strijdvaardigheid groter. In Kopenhagen verenigt men zich om de borden voor de hoofden van deze leiders kapot te slaan.
Lees ook de andere weblogs uit Kopenhagen.