Er moet een einde komen aan kindhuwelijken. Dat heeft de VN unaniem besloten tijdens de 69e vergadering in november 2014. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat het onderwerp kindhuwelijken expliciet aan bod is gekomen tijdens een vergadering van de VN. Afgesproken is dat er binnen een jaar een duidelijk rapport komt over hoe dit probleem effectief aangepakt kan worden.
Een kindhuwelijk is een huwelijk tussen twee minderjarigen of één minderjarige en één meerderjarige. Het is een symptoom van structurele ongelijkheid tussen man en vrouw (of beter, tussen man en meisje). Het veroorzaakt armoede en is zowel een psychisch als fysiek een gevaar voor de gezondheid. Een derde van de jonge vrouwen wereldwijd is het slachtoffer van een (vaak) gedwongen huwelijk met een oudere man.
Meestal kennen de meisjes de man waaraan zij worden gekoppeld niet, en vaak weten zij niet eens dat ze gaan trouwen. Ze worden van school geplukt, geïsoleerd, en tot samenleven en seksuele handelingen met een onbekende man gedwongen. Het resultaat? Onopgeleide en onzelfstandige jonge vrouwen die vaak kinderen krijgen op een leeftijd dat hun lichaam daar nog niet klaar voor is.
Vooral in Sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië komen kindhuwelijken voor. Maar ook in Nederland komen kindhuwelijken voor. In veel landen is de wetgeving niet toereikend om kindhuwelijken te vermijden. Zo bestaat er in de donkerroodgekleurde landen in de kaart hieronder geen wettelijke minimumleeftijd voor het huwelijk.
Preventie
Ruim 55 organisaties hebben in deze 23 projecten samengewerkt.
De meest gebruikte tactieken om kindhuwelijken te voorkomen zijn het zorgen voor scholing en opleiding van meisjes, het informeren van gemeenschappen over de nadelen van kindhuwelijken, en de ouders voorzien van een financiële vergoeding als zij hun dochter niet uithuwelijken. Vooral vanaf de jaren '90 nemen de projecten ter preventie van kindhuwelijken fors toe. Een voorbeeld is het programma Apni Beti Apna Dhan (“Onze dochter, onze rijkdom”) in de deelstaat Haryana in het noordwesten van India. De overheid geeft daar sinds 1994 geld aan ouders die hun dochter tot haar achttiende ongehuwd houden (sinds 2005 tot Laadlii omgedoopt en ook geldig voor jongens). Berhane Hewan, in 2004 in Ethiopië begonnen, ondersteunt ongetrouwde meisjes in hun opleiding en motiveert getrouwde meisjes en jonge vrouwen om terug naar school te gaan, maar biedt ook een geit of kip als het meisje voor een bepaalde tijd ongetrouwd blijft.
Impact
De verandering die de 23 programma’s hebben gebracht is vaak positief, maar niet eenduidig. Het blijkt makkelijker gedrag te veranderen dan verandering in kennis te brengen. De verandering in kennis maakt vaak geen onderdeel van het project uit of ontbreekt in de evaluatie. De grootte van de onderstaande vakken in de kaart representeert het aantal mensen dat deze programma's hebben bereikt. Men moet hier rekening houden met een mogelijk te positieve beoordeling in de resultaten, omdat mislukte projecten vaak niet worden gepubliceerd.
Verandering in kennis
'Best practices'
Toekomst
Gezien de complexiteit en gevolgen van het probleem is het enigszins verbazingwekkend dat de VN pas in 2015 een rapport laat uitwerken. Laten we hopen dat die stap desondanks een stap in de richting naar de eliminatie van kindhuwelijken zal zijn.
Meer lezen over kindhuwelijken? Kijk ook eens hier en hier.
OneWorld Data publiceert enorm veel interactieve kaarten, ook over de liefde en seks.
Bronnen:
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
