Bejaardenhofjes tegen vereenzaming

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
BOLIVIA – Wie Mercedes Zerda Cáceres (57 jaar) Werkt voor Comunidad de Aymaras Urbanos de Pampahasi (CAUP), een organisatie die zes bejaardenhofjes beheert in een voorstad van La Paz. Hoe ziet je dag er vandaag uit? “Ik bezoek eerst een van de bejaardenhofjes waar dertien awicha’s (oma’s) en één opa wonen. Daarna heb ik een vergadering in het buurtcentrum,…

MyWorkBOLIVIA – Wie Mercedes Zerda Cáceres (57 jaar) Werkt voor Comunidad de Aymaras Urbanos de Pampahasi (CAUP), een organisatie die zes bejaardenhofjes beheert in een voorstad van La Paz.

Hoe ziet je dag er vandaag uit?

“Ik bezoek eerst een van de bejaardenhofjes waar dertien awicha’s (oma’s) en één opa wonen. Daarna heb ik een vergadering in het buurtcentrum, waar we kinderopvang combineren met muzieklessen en opslag van gebreide kleding.” 

Gebreide kleding?

“De sjaals, truien, poncho’s, handschoenen en mutsen die de oma’s breien. De jonge vrouwen uit de buurt helpen de oma’s door tijdens of naast hun gewone werk lastige en hippe ontwerpen te breien. De truien worden verkocht in het buitenland en in een winkel in de toeristische trekpleister Copacabana. Van de opbrengst betalen we een deel van de kosten van de hofjes en het buurtcentrum. Hoe hoger de opbrengst van de truien, hoe minder afhankelijk we zijn van extra fondsen.”

Waarom doe jij dit werk?

“De oma’s krijgen maar zo’n 27,50 euro per maand renta dignidad, AOW. Niet genoeg om van te leven. Veel oude weduwen worden van het platteland door hun kinderen naar La Paz gehaald. Hun kinderen hebben geen geld en tijd om ze op te vangen. Om te voorkomen dat ze vereenzamen en op straat terechtkomen, hebben we de bejaardenhofjes gesticht. De hofjes van CAUP zijn dan ook een geschenk uit de hemel.”

Hoe zorgen jullie voor de oma’s en opa?

“Ze hebben hun eigen kamer, waar ze kunnen doen en laten wat ze willen. Hun Aymara-cultuur wordt gerespecteerd en ze bloeien op dankzij de het contact met de jongere buren en kinderen. Ik ben als psychologe gespecialiseerd in psychogerontologie, het geestelijke veroiuderingsproces, en coördineer het geheel. Iedere dag kookt kokkin Paulina hun lunch. Melinda maakt muziek en danst met hen en Marisol is de huismoeder.”

Waarom is Doña Elia (foto rechts) dan zo triest?

“Ze is 82 en ze is net voor de tweede keer weduwe geworden van de man waar ze acht jaar geleden mee getrouwd is, uit een ander hofje. Ze waren stapelgek op elkaar.”

Tekst en foto: Opmeer Reports

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons