‘Alle meisjes wereldwijd zouden zichtbaar moeten zijn’

In deze tijd met een overdaad aan data, waar je bijna alles op het internet terug kunt vinden, is het een verbijsterend besef dat er over meisjes in ontwikkelingslanden bijna geen specifieke informatie is. Zo kan je bijvoorbeeld wel de naam van de kat van je buurvrouw op haar Facebookpagina vinden, maar moet je voor sommige landen lang zoeken naar gegevens over hoeveel meisjes school verlaten wegens tienerzwangerschappen, seksueel geweld of kindhuwelijken. De Verenigde Naties hebben met de Duurzame Ontwikkelingsdoelen zichzelf de taak gesteld dat armoede en ongelijkheid de wereld uit geholpen worden. Een van de zeventien doelen is dat in 2030 armoede tussen jongens en meisjes verleden tijd moet zijn. Maar als je de ongelijkheid niet kunt meten door een gebrek aan gegevens, hoe kunnen we dan weten of die missie slaagt?

Veel meisjes zijn onzichtbaar

Plan Nederland presenteert in het kader van Wereldmeisjesdag het rapport Counting the Invisible dat pleit voor meer en kwalitatiever onderzoek naar  de positie van meisjes wereldwijd. Dit rapport werd door leden van The Girls Rights Watch, onderdeel van Plan Nederland, overhandigd aan leden van de Commissie Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. De vrouwelijke leden van The Girls Rights Watch overhandigden dit rapport met grijze schmink op hun gezicht, om te benadrukken dat veel meisjes in de wereld onzichtbaar zijn.

Commissieleden Selçuk Öztürk, Tunahan Kuzu, Marianne Thieme, Stientje van Veldhoven en Roelof van Laar mochten de schmink van hun gezichten vegen, om ze weer zichtbaar te laten zijn. Alle meisjes wereldwijd zouden zichtbaar moeten zijn.

Top 10 ergste landen om een meisje te zijn

Het is als meisje niet in elk land even makkelijk om een meisje te zijn. ONE onderzocht waar het op basis van kansen voor, en rechten van meisjes op het gebied van gezondheid (bijv. percentages kindersterfte en toegang tot prenatale zorg), voeding, onderwijs (primair en secundair) en economische mogelijkheden het slechtst is gesteld.

Niger is volgens het onderzoek van ONE het moeilijkste land om een meisje te zijn. Een meisje dat in Niger wordt geboren krijgt 16 maanden minder scholing dan haar broer. 28 procent van alle kinderen overlijdt hier bij de geboorte, de kans dat de moeder sterft is 1 op de 20 vanwege het gebrek aan verloskundige zorg.

Voor het vijfde levensjaar sterft 1 op de 10 meisjes. 28 procent van de meisjes trouwt hier voor haar 15e  en 76 procent van de meisjes trouwt voor haar 18e verjaardag. Bijna 50 procent van de meisjes heeft al 1 of meerdere kinderen voor de leeftijd van 18.

Het zwarte gat

Tegenwoordig is het gebruikelijk dat individuen, bedrijven en overheden grote hoeveelheden aan data vastleggen en analyseren. Facebook selecteert nieuwsberichten die jij leuk vindt, Google adverteert selectief op jouw voorkeur en de overheid hamstert gegevens van haar burgers. Maar de zogenaamde Informatierevolutie bereikt niet iedereen, waardoor miljoenen ‘invisible’ blijven door een gebrek aan recente en geloofwaardige data.

Een van de voornaamste onzichtbare groepen zijn vrouwen en meisjes, omdat er een gebrek aan specifieke -of zelfs een algeheel gebrek aan- informatie is over de problemen die zij het hoofd moeten bieden. Zo weet men bijvoorbeeld wel hoeveel meisjes naar de basisschool gaan, maar is het gissen naar de hoeveelheid meisjes die stoppen met onderwijs wegens seksueel geweld, kindhuwelijk of tienerzwangerschap. Het is de vraag hoever men adequaat de kans van een meisje op onderwijs kan vergroten, als men niet weet wat de problematische factoren zijn.

In de meeste officiële rapporten worden namelijk alleen gegevens over vrouwen tussen de 15-49 jaar meegenomen, waardoor we in het ongewisse blijven over die meisjes onder de 15 jaar. Nog een van de redenen waarom de informatie over meisjes uit gatenkaas bestaat, is dat onderzoek over de relatie tussen vrouwen & meisjes en armoede, werkeloosheid, emancipatie, levensduur, soort werk gebrekkig en/of kwalitatief slecht is. Daarnaast gebruiken onderzoekers verschillende definities zodat het erg moeilijk is om landen te vergelijken.

Ten tijde van de millenniumdoelen (tussen 2000-2015) was slechts 70% van de benodigde informatie beschikbaar om ‘core indicators’ te meten voor iedere periode van vijf jaar, wat de kwaliteit van de planning, besluitvorming en besteding van hulpbronnen niet ten goede kwam.

Het rapport onderstreept het belang van het opdelen van informatie in kleinere deelverzamelingen zodat verschillen en ongelijkheden tussen groepen wel adequaat kunnen worden aangetoond.

Meer kindhuwelijken?

Plan vreest dat zonder juiste informatie de nieuwe Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDGs) niet zullen worden gehaald, en daardoor het aantal kindhuwelijken zal stijgen naar 16,5 miljoen in 2030 tot zelfs 18 miljoen in 2050. Plan Nederland wil daarom een tracker introduceren die exacte, meer en betere data gaat verzamelen, zodat de nu onzichtbare meisjes, zichtbaar zullen worden.

Daniëlle ten Brinke (23) en Elise Korbee (19) waren ter gelegenheid van Wereldmeisjesdag een dag lang gasthoofdredacteur van OneWorld. Ze zijn lid van Girls Rights Watch, dat verbonden is aan Plan Nederland.