Als ze eens in de zoveel tijd op de OneWorld-redactie langs kwam zwieren voor een kop koffie, vertelde ze hoe het ervoor stond met Vileine. Veel gesprekken voerde ze, veel interesse was er, maar financiering en samenwerking ketsten steeds weer af. Ze wilde haar zeggenschap niet kwijt over wat Vileine zou zijn. Dan maar alles zelf doen, samen met andere jonge vrouwen die een plek zoeken waar ze kunnen publiceren.
Toen ik Vileine wilde omschrijven als feministisch, zei je ‘doe dat maar niet’, maar in het manifest van Vileine heb je het over modern feminisme. Ben je nou wel of niet trots op die term? “Vileine is feministisch, maar het is meer dan dat. Het is voor vrouwen tussen de 25 en 35 die ambitieus en slim zijn en die zich willen ontwikkelen, maar ook van lol houden en kunst. Een combinatie van informatie, entertainment en spiritualiteit.
Ik heb in mijn jeugd heel veel tijdschriften verslonden. Na mijn 17e 18e toen ik zelf in de media ging werken, raakte ik als mediamaker steeds verder van de doelgroep af. De gidsfunctie die glossy’s vroeger hadden, zijn ze nu kwijt. Cosmo was in de jaren ’50 nog emancipatoir voor de jonge vrouw om informatie met elkaar uit te wisselen, maar kan nu mijn vriendinnen niet meer bekoren.
Bij Vileine ben ik zelf mijn doelgroep. We zijn druk, kunnen niet alles zelf lezen, daarom zijn wijzelf onze eigen curatoren. We verzamelen informatie en delen dat met elkaar. En dat gaat verder dan haarlak of mediakritiek: op Vileine vind je politiek, onderzoeksjournalistiek en veel aandacht voor de connectie tussen lichaam en geest.”
Met jou als hoofdredacteur? “Jawel, maar ik probeer die functie op een andere manier in te vullen. Ik zie Vileine als kweekvijver, ik coach graag jonge mensen. Schrijfsters zijn zelf verantwoordelijk voor hun eigen rubriek. Dat is hun eigen territorium en zo creëren ze een brand van zichzelf en worden ze zichtbaar in de mediawereld. Ik probeer dat aan te sturen met mijn visie en kaders bieden om creatief te zijn. Maar verder ontstaat alles uit co-creatie.”
En zo kwam het dat Hadjar haar OneWorld-column ineens om drie uur ‘s nachts naar ons mailde, omdat ze tot middernacht bezig was geweest met schrijfwerk voor Vileine. Want ineens ging vileine.com gewoon de lucht in. Zonder financiers of fancy redactieruimte met zitzakken, espresso-automaat of betonnen designvloer. Maar wel met flipperkast en inpandige barre, want daarmee is Hadjars tijdelijke woonruimte op de Wallen uitgerust. Dit is tevens het tijdelijke hoofdkwartier van Vileine, waar eindredacteuren Paula, Clara, Liselore en Kim druk mailen met de ‘tribe’ en publicatieschema’s in excel invullen achter hun laptop.
Op 23 februari organiseert OneWorld een debat over white privilege en de media. Is Vileine ook een reactie op de standaard witte redacties?
“Jazeker, maar diversiteit gaat over meer dan dat je redactie bestaat uit vrouwen met een diverse achtergrond. Het gaat vooral om het bewustzijn dat we allemaal geconditioneerd zijn en vanuit een bepaalde blik of achtergrond kijken. We willen onderzoeken wat dat betekent voor ons wereldbeeld. In onze doelgroep zie ik het type vrouw dat vanuit zichzelf denkt: wat kom ik tegen aan conditionering? Met dat bewustzijn is het voor mij persoonlijk bijvoorbeeld stuitend hoe vaak ik onbewust denk dat aandacht besteden aan je uiterlijk goed is voor je carrière, maar kun je ook niet om het zwartepietendebat heen, of de invechtersmentaliteit van Mark Rutte. Je leeft een bepaalde identiteit na, of je nou man of vrouw bent, arm of rijk.
Stuitend hoe vaak ik onbewust denk dat aandacht besteden aan je uiterlijk goed is voor je carrière
Qua feminisme is voor de nieuwe golf ook een term: intersectionalisme. In Amerika hoef je dat niet uit te leggen, maar in Nederland is de term nog niet helemaal omarmd als essentieel voor het moderne debat. Het betekent kruispunt: op het kruispunt van racisme en klassenonderscheid en op het kruispunt van feminisme en seksisme valt veel aan de orde te stellen. Ik ga met Vileine nog iets verder in denken in overlappende cirkels en kijk vooral naar conditionering. Reclame en de cultuur van roem en narcisme uit Hollywood hebben bijvoorbeeld een grote impact op hoe we de wereld zien, die we bij Vileine willen blootleggen.”
Bestaan glossy’s over tien jaar nog?
“Ja, want er zit een enorme industrie achter. Het zijn bijna reclame-uitingen. De cultuur die in glossy’s wordt verspreid en in films, die is zo groot en verankerd. Vrouwen die bezig zijn met feminisme vormen samen maar een kleine groep van voorlopers. Weet je wat kleutermeisjes in de VS zeggen als je ze vraagt wat ze later willen worden? Dan zeggen ze: mooi en beroemd. Jongens: rijk, slim en dan pas beroemd. Dat is Hollywood-programmering.”
In Nederland doet LINDA. het heel goed met een nieuwe invulling van het concept ‘vrouwenblad’.
“LINDA. is meer voor 35 plus en met consumer culture en glossy-onderwerpen niet helemaal mijn stijl. Ze hadden laatst een leuke feministische actie dat ze twee lekkere wijven die niet lesbisch zijn bij elkaar in bed hadden gelegd. Nou ja, dat is gewoon een andere generatie en doelgroep en that’s fine.”
LINDA.? Dat is gewoon een andere generatie en that’s fine
Hoe omschrijf je dan de Vileine-lezeres?
“We zijn opgegroeid in een enorme overvloed aan media en marketing. We luisterden naar de Spice Girls, overal waren merken en logo’s. We hebben meegemaakt dat dat alles instortte met de crisis. Nu willen we waarde uit andere dingen halen.”
Welke mediavrouwen bewonder je?
“Oprah Winfrey om hoe ze spiritualiteit naar een massapubliek brengt. Ik heb in Hollywood gewoond toen ik acht was, echt tussen de films. Ik ben sindsdien gefascineerd door hoe je een boodschap overbrengt via massamedia. En Arianna Huffington om haar Huffington Post en hoe ze succes definieert. Daarover lees je in haar boek Thrive. Er zijn andere manieren om waarde te definiëren dan targets en geld. Ik heb op redacties gewerkt en gebrainstormd en gemerkt dat creativiteit geen ruimte krijgt. Juist creatieve mensen heb ik burn-outs zien krijgen, omdat ze zich over de kop werken, maar hun creativiteit geen ruimte kan krijgen.”
Een goed onderwerp is iets wat je zelf ook nog in ontwikkeling hebt. Al schrijvende leer je erover
Heb je tot slot een gratis tip voor beginnende schrijfsters?
“Veel jonge creatievelingen willen schrijven, maar weten niet waarover. Het begint bij een vonk die in je buik voelt als je iets hoort of ziet, of je nou in de tram zit of op de fiets. Als je denkt: ‘Hier ben ik geïrriteerd over’ of ‘Dit moet ik bespreken met mijn vriendinnen’, dan weet je dat je wat te pakken hebt. Een goed onderwerp is iets wat je zelf ook nog in ontwikkeling hebt en al schrijvende leer je erover. Ik zie veel beginnende schrijvers die zich juist beperken naar wat al vastligt. Maar je moet juist durven schrijven vanuit je eigen onwetendheid, dan ga je nieuwe verbanden zien. Een column is spannender en leuker als die twist erin zit.”
