Fietsend op zoek naar vrouwenrechten

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het team bestaat uit vier jeugdvriendinnen die elkaar al bijna twintig jaar kennen. Ze reizen samen sinds hun vijftiende. “Hoe dichterbij deze reis komt, hoe realistischer het wordt”, vindt Van Hoof.

Van links naar rechts: 

Sophie van Hoof (24), Monique van der Veeken (24) en Lidewij Ponjee (24) en Carlijn Bettink (24). Je kunt R4WR nog steeds steunen. Neem een kijkje op de website.

Universele vrouwenrechten
“We zijn tegelijk klaar met studeren en wilden samen iets moois doen dat niet helemaal voor onszelf is, maar voor een breder doel”, vertelt Bettink. De keuze voor vrouwenrechten was snel gemaakt. “School was voor ons vanzelfsprekend en daarna mochten we allemaal studeren. Pas toen we hier met elkaar over praatten, stonden we erbij stil hoe bijzonder dit is in vergelijking met andere landen. Dankzij vrouwenrechten hebben we ons kunnen ontplooien en daarom willen we er nu iets voor terug doen. Dat we hier kunnen genieten van vrouwenrechten, betekent niet dat we onze ogen sluiten voor plekken waar het niet zo werkt. We willen uitdragen dat vrouwenrechten iets universeels zijn.”

InspiratieStichting R4WR is geïnspireerd op Cycle for Water, een initiatief opgezet door Joost Notenboom en Michiel Roodenburg. Ze fietsten 30.000 kilometer om aandacht te vragen voor schoon drinkwater. De vier dames bezochten samen een symposium waar Cycle for Water vertelde over hun tocht. Bettink: “Het symposium liet ons inzien dat je hele vette dingen kunt doen, zolang je het maar zelf initieert. Je moet gewaarwording omzetten in actie.”

Drie doelen
“We bezoeken projecten van verschillende organisaties, onder meer Plan Nederland en Care International. De ontmoetingen met vrouwen staan centraal. Door met elkaar te spreken en ideeën en ervaringen uit te wisselen, hopen we van deze vrouwen te leren. Op die manier willen we vrouwenrechten in kaart te brengen,” zegt Bettink. “Onderwijs, family planning en gender-gelijkheid. Dat zijn de drie doelen waar we ons op focussen. Het is niet zo dat we denken dat een enorme verandering zijn voor de gebieden waar we doorheen fietsen. Zo naïef zijn we niet. We willen ook niet met het vingertje wijzen en zeggen wat goed is en wat niet. Het gaat niet om onze mening in dit geval. We willen gewoon leren en iets mee terugnemen naar Nederland om te bespreken met onze leeftijdsgenoten. Net zoals hoe de jongen van Cycle for Water ons inspireerden, hopen wij ook iets los te maken.”

Ik ga 14.000 km fietsen en neem mee…
Bettink: “We moeten 500 malariapillen meenemen, een hele rugzak vol. En een pen die de bacteriën in vuil water doodt, zodat het drinkbaar wordt. We hebben van een bedrijf een oplader op zonne-energie gekregen, voor onze mobieltjes. En een intiem detail…” De dames beginnen te lachen. “Volgens experts is zadelpijn het meest verschrikkelijk dat je onderweg meemaakt. Dus dat wordt potten vaseline meenemen.” Ook de tandem is een strategische keuze. Van Hoof: “Stel dat één van ons zich zwak en misselijk voelt, dan kan ze achterop zitten en hoeft ze minder hard mee te trappen. Dat kan dan voor een dagje. Met vier losse fietsen sta je misschien dagen vast, maar nu kunnen we sowieso kilometers maken.”

[[{“fid”:”29171″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]Van Hoof: “Het interessante aan deze route is dat we zowel minder ontwikkelde landen als meer ontwikkelde landen bezoeken.” Bettink: “Over sommige van deze landen is veel minder bekend. Dat wordt echt een ontdekkingsreis. Hoe is het in die landen? Hoe kijken vrouwen tegen hun rechten aan?

Veiligheid garanderen
Van Hoof: “We proberen op verschillende manieren veiligheid te garanderen. Een sponsor gaat je niet steunen als hij denkt dat je niet terugkomt. Ambassades, projecten en organisaties weten dat we eraan komen.” Bettink: “Tijdens een cursus van het Centre for Safety and Development hebben we geleerd hoe je omgaat met agressieve situaties. Wat doe je als iemand je wurgt? Hoe kom je daar uit? Een hele belevenis. We hebben ook verschillende gadgets, zoals een track and trace-systeem waarmee onze ouders kunnen zien waar we zijn.”

Voorbereiding
Experts vertelden de groep dat je je niet kunt voorbereiden op elke dag fietsen. Van Hoof: “De pijntjes komen sowieso wel en ziek word je ook. We gaan ervan uit dat vijftig kilometer per dag te doen is. We nemen twee rustdagen in de week, zodat we ook tijd hebben om projecten te bezoeken.” Bettink en Van Hoof zijn ervan overtuigd dat de vriendschap het overleeft. Bettink: “Afgelopen jaar zag ik als een uitdaging. Je krijgt opeens een zakelijk relatie met drie van je beste vriendinnen. Maar het is heel goed gegaan. Van jongs af aan spreken we onenigheden direct uit. We zijn heel erg op elkaar ingespeeld.” Van Hoof knikt. “Ik denk dat het wel goed komt. Dat zal wel moeten,” lacht ze.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons