Ik ben één van die gelukkigen met een ruime, zonnige tuin in Amsterdam. Ik kijk vaak uit over onze landerijen van wel 75 vierkante meter, en wordt dan behekst door de mogelijkheden om eigen groenten en kruiden te verbouwen. De moestuin van vader. Een heerlijk vooruitzicht, maar verder dan tomaten ben ik helaas niet gekomen.
Puree
Zomer, rijpe tomaten, dus ik sloeg aan het plukken. Een totaal van 3 kilo verse, zongerijpte tomaten. De heerlijkheid. Snel bracht ik ze over naar de koelkast waar ik ze zo’n drie dagen bewaarde, totdat de tomaten-fabriek ze kwam halen. Opgelucht dat ik ze in goede handen had over gedragen snelde ik naar mijn computer om online de tomatenpuree te bestellen van de tomaten-fabriek die mijn, jawel mijn, tomaten verwerkt. Ik wilde eens een lekkere, rijkelijk gevulde, tomatensoep fabriceren voor de familie.
Waarom niet die zelf-geteelde, verse tomaten aan mijn familie geven? Het is een simpel kosten-baten plaatje. Kijk, ik verkoop een kilo tomaten voor € 0,75 per kilo aan de fabriek. Als ik de tomaten zelf houd, maak ik van twee kilo een liter soep. Dan verlies ik dus anderhalve euro per liter en dan vergeet ik voor het gemak de kosten van gas en arbeid om de bouillon en soep te maken. Een blikje tomatenpuree daarintegen kost me 25 cent. En daar heb ik er twee van nodig om een liter soep te maken. En ik hoef geen bouillon trekken. Tja, nou, dan weet je het wel.
[[{“fid”:”28345″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Kunstmelk
Absurd natuurlijk, dat is bovenstaande. Maar niet in de reguliere melkveehouderij. Daar worden per dag honderden liters melk gemolken maar de kalveren worden gevoerd met kunstmelk. De melk wordt verkocht aan de fabriek en die maakt er poeder van en dat komt dan weer terug bij de boer. Het is absurd.
En zo gaat het vaak bij het boeren, maar ook in de rest van de producerende wereld. Kosten gaan boven efficiëntie, energieverbruik en milieu. Hoe ze het flikken, dat is m’n een raadsel, maar gissen kan ik wel: ergens is hier iemand de pisang.
Als ik klaar ben met melken dan zijn de kalveren aan de beurt. Melk, dat is wat ze het liefst lusten. Nu kan ik twee dingen doen: of ik doe zoals hierboven en gebruik melkpoeder. Of ik gebruik de melk die ik net heb gekregen van de koeien. Er zijn altijd wel een koe of twee waarvan de melk niet in de tank mag. En dus over. Lekker warm, wat vinden die slokkoppen dat lekker.
