Hoewel het goed voelt om bewuster te leven is het niet per se makkelijk. Ik groeide op in de booming jaren 90. Door reclames op televisie sijpelden platformsneakers en plastic speelgoedrages regelrecht mijn Amsterdamse woonkamer in. Onbewust leerde ik dat ik mijn eigen identiteit kon vormen aan de hand van wat ik kocht. Mijn spullen vertelden de buitenwereld wie ik wilde zijn: een hippe, wereldse cool kid.
“Van het stadsleven kreeg ik een gejaagd gevoel en een lege bankrekening
Niet echt. Ik voelde me niet voldaan, maar leeg, blut en uitgeput. Toen ik artikelen las over het vervuilende gedrag van grote modeketens en de uitbuiting van hun werknemers, snapte ik waarom. Waar de loze belofte van belonging door dure koffies en hippe jeans bedrijven iets oplevert, put ze de wereld uit. Ik kreeg last van eco-anxiety: angst voor het afbrokkelen van het klimaat en de maatschappij.
De echte verandering kwam toen ik tijdelijk naar het buitenland verhuisde. Een groot deel van mijn spullen verkocht ik; wat ik nog had, nam ik mee in een grote koffer. Dat gaf me rust en plezier. Ik had weinig ruimte en geld, dus ik was creatief met wat ik had en zorgde er goed voor.
“Het consumentisme zat bij mij ingebakken
Dus behoren die winkels nu nog amper tot mijn shoprepertoire. Dat zorgt ervoor dat ik mijn spullen met meer liefde en aandacht uitkies en me meestal niet laat verleiden door trends. En die grote koffer waarmee ik op reis ging? Die verruilde ik voor een kleinere. Want de wereld hoeft niet oneindig groot te zijn om ervan te kunnen genieten.
Deze column verscheen in maart 2023 in OneWorld Magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
