In Nederland snijdt een dergelijke investering geen hout. Nederland bestaat voor 1o procent uit bos waar Zweden voor 70 procent uit bos bestaat. Bovendien kent Nederland in tegenstelling tot Zweden überhaupt weinig ongerepte natuur. Doordat Nederland zo dichtbevolkt is en intensief gebruikt wordt is de aanschaf van een stuk grond hier vele malen duurder. Bengt Fürenas, consultant eigendomsrecht bij Skogssällskapet, stelt dat Nederlanders daarom naar Zweden uitwijken om alsnog in land te investeren. ‘Iedereen lijkt door te krijgen dat de prijzen almaar stijgen, ook van hout als grondstof. Andere materialen zijn eindig, maar een boom groeit gewoon weer aan.’
Houtkap
De voornaamste inkomsten van de grond komen voort uit houtkap. Er zijn regels voor hoeveel bos je kan kappen in één keer, gezien het groeiproces van de bomen rond de 70-80 jaar kan duren, en kappen kan niet het gehele jaar door. Vandaar dat landeigenaren ook andere methoden vinden om van de grond te verdienen. Zij leasen de grond voor de jacht, verhuren huisjes, plaatsen windmolens en verkopen grind en steen.
Betwijfelbaar is of particulier bosbezit een goede ontwikkeling is. Meer particulier grondbezit werkt mogelijk meer houtkap voor bijvoorbeeld biomassa en biologische verarming in de hand. In de Verenigde Staten zijn de zuidelijke bossen in privébezit, waardoor de export van houtproducten en biomassa daar de afgelopen jaren drastisch is toegenomen. Lokale natuurorganisaties maken zich zorgen over de houtkap op grote schaal en vragen zich af of de privatisering van bossen een goede ontwikkeling is.
Niet alleen het verdwijnen van bossen zorgt voor vervuiling, het daarna opstoken van het hout als biomassa, maakt het dubbel zo schadelijk voor het milieu. OneWorld plaatste eerder een longread over de nadelige effecten van biomassa als energievoorziening. Een stukje bos aanschaffen is prima, maar de landeigenaar moet bewust het land beheren. Meer hout gebruiken als biomassa en excessieve houtkap, hebben een nadelig effect op milieu en klimaat.
