Elektrisch rijden in Oekraïne ontzettend populair

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Wiebe Wakker doet voor OneWorld verslag van zijn zoektocht naar stopcontact en bed. Hij hoopt zo uiteindelijk in Australië te belanden. Vandaag deel 4 uit Rusland, Polen en Oekraïne.

LEES OOK 

Blog 1 t/m 3 van de reis van Wiebe Wakker vind je hier

Rusland werd het volgende hoofdstuk van dit avontuur. Wat zenuwachtig stak ik de grens over, het is toch een ander land. Veel aanbiedingen had ik hier niet en de laadinfrastructuur vind je nog alleen in St. Petersburg en Moskou. In St. Petersburg bezocht ik de Russische aftakking van Bellona, de milieuorganisatie die ik eerder in Oslo al bezocht. De tak in St. Petersburg is meer georiënteerd op rechtsbijstand. Informatie over bijvoorbeeld luchtkwaliteit in steden wordt niet gepubliceerd door de overheid. Zij strijden ervoor om deze gegevens openbaar te maken en leveren gratis rechtshulp aan milieuactivisten in Rusland. 

Van stopcontact naar stopcontact

 

Sinds 15 maart ben ik onderweg naar Australië in een elektrische auto. Tijdens de reis ben ik compleet afhankelijk van de energie die mensen mij via de website plugmeinproject.com aanbieden. De website biedt de mogelijkheid om mij te ondersteunen met een maaltijd, slaapplek of stroom voor de auto. Door deze mensen wordt ook de route bepaald, ik reis van stopcontact naar stopcontact.

Het doel van de reis is om erachter te komen hoe duurzaamheid toegepast kan worden in het dagelijks leven. In alle landen die ik aandoe bezoek ik initiatieven die mij kunnen helpen met het beantwoorden van mijn vragen. Voor OneWorld blog ik over deze ontmoetingen.

Vanaf St. Petersburg zette ik de weg in naar Moskou, De afstand tussen deze steden is 800 kilometer, waar ik met mijn actieradius van maximaal 200 kilometer zeker vier dagen voor nodig heb. De eerste 600 kilometer had ik geen energie aangeboden gekregen, dus hoe ik dat ging overleven wist ik niet. Onzeker klopte ik aan bij een huis in een klein dorpje. Gelukkig bleken Russen uitermate gastvriendelijk en toen ik met behulp van vertaalmachines uitlegde wat ik aan het doen was boden ze mij gelijk onderdak aan. Op deze manier kwam ik in Moskou en vervolgens in de Baltische staten. 

De hoofdstad van Litouwen Vilnius was voor mij een geweldige ontdekking. Naast dat het een prachtige stad is zijn er ook verschillende duurzame initiatieven. Zo rijden de taxi’s al op elektriciteit en bestaat er een elektrisch car-sharing platform: Spark.

Geen afval meer scheiden bij de bron

In Polen bezocht ik BioElektra. Zij hebben een systeem bedacht waarmee het niet meer nodig is om afval te scheiden bij de bron. Afval wordt opgehaald bij de consument en naar een fabriek gebracht waar het in een autoclaaf tot een temperatuur van 180 graden wordt gebracht en daarmee gesteriliseerd. Bijkomend voordeel is dat er dan al biomassa ontstaat. Het overige afval wordt door een high-tech process gescheiden en wordt het verdeeld in zeven eindproducten zoals aluminium, PET en textiel. Voor landen zonder afvalscheidingssysteem is dit de manier om de EU-doelstelling van 65% recycling in 2030 te behalen. 

Vanaf Polen had ik drie opties om verder te reizen naar het zuiden: Slowakije, Tsjechië en Oekraïne. Op Facebook vroeg ik mij volgers om te stemmen waar ik heen zal gaan. Dit werd opgepakt door media in Oekraïne die hun volgers op Oekraïne lieten stemmen, dat werd dus mijn volgende bestemming. Ik had weinig tijd om mij te verdiepen in het land en was dan ook erg verrast dat de infrastructuur in het land al sterk ontwikkeld is en er relatief veel elektrische auto’s rondrijden.

Oekraïne willen onafhankelijk zijn van Rusland en door elektrisch te rijden hoeven ze geen gas te kopen van de Russen

Ter vergelijking: in Lviv, waar ik binnenkwam, staan al meer laadpalen dan in Rusland, Litouwen en Polen samen. Het mooie is dat de meeste palen ook nog eens gratis zijn, dus ik had geen problemen het land door te komen. Reden van het succes? Oekraïners willen graag onafhankelijk zijn van Rusland. Door elektrisch te rijden hoeven zij geen gas in te kopen van de Russen. 

Vanaf Oekraïne wil ik zo snel mogelijk naar het oosten van Turkije. Mijn route naar Australië zal door het Midden-Oosten gaan en in Iran kan het vanaf november al erg koud worden. Bij lage temperaturen wordt de actieradius van de auto al snel 20% minder en als het vriest laadt de auto niet meer op. Dan wordt het een moeilijke missie. De komende weken ga ik in sneltreinvaart die kant op, of ik het allemaal haal lees je in het volgende blog. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons