De verborgen kosten van bananen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Een “banaanbrekend debat” zoals Marieke Eyskoot, de moderator van Het Grote Bananendebat, voorspelt. Diverse partijen uit de bananensector zijn aanwezig: retailers, NGO’s, politici en consumenten. Voor het eerst in Nederland gaan zij met elkaar in debat over de banaanketen, een leefbaar loon, de prijs van bananen en over de vraag wie het meest verantwoordelijk is.

Onlangs heeft Max Havelaar de Kromme Kieswijzer gelanceerd, “vooral omdat de banaanketen nog veel uitdagingen kent”, zegt Peter d’Angremond, directeur van Max Havelaar. “De prijs is nog steeds de elephant in the room, een soort taboe. Er wordt bijna niet over het onderwerp gepraat omdat het een gevoelig onderwerp is.” Tijd dus om iets aan dat taboe te doen.

Verschuilen achter certificering

Franciska Humbert, Advisor Business & Human Rights bij Oxfam Deutschland, heeft onderzoek gedaan in de banaan- en ananassectoren in de vier belangrijkste bananenlanden: Ecuador, Colombia, Peru en de Dominicaanse Republiek. Uit het onderzoek blijkt dat diverse plantages het certificaat van Rainforest Alliance hebben, terwijl de werknemers geen leefbaar loon krijgen, zich niet aan mogen sluiten bij een vakbond en er niet genoeg veiligheid is. Humbert legt uit hoe dat komt: “de supermarkten hebben concurrentie onderling, waardoor ze allemaal hun producten voor de laagste prijs aan de consument willen aanbieden. Dit gaat ten koste van de producenten.”

De prijs is nog steeds de elephant in the room, een soort taboe

Het onderzoek leverde veel kritiek op. Het werd niet geloofd omdat de plantages gecertificeerd waren. Humbert: “Supermarkten vertrouwen op de certificering en kijken vervolgens niet verder. Ze nemen hun verantwoordelijkheid niet. Voor de producenten is de prijs vrij stabiel, maar geen hogere prijs betekent geen ontwikkeling.”

Externe kosten

De True Price Foundation deed onderzoek naar de externe kosten van bananen. Adrian de Groot Ruiz, directeur van de organisatie, legt uit wat externe kosten zijn: “dit zijn kosten die niet in de prijs zijn meeberekend, maar wel bestaan. Het doel is om deze externe kosten – op sociaal en ecologisch gebied – naar beneden te brengen, want je wilt bijvoorbeeld minder CO2-uitstoot.” De gemiddelde externe kosten van een doos bananen zijn €6,10. De belangrijkste kosten daarvan zijn – op ecologisch vlak – verkeerd landgebruik, klimaatverandering en te hoog waterverbruik en op sociaal vlak gezondheidsproblemen, ontoereikend loon en gebrek aan sociale zekerheid voor de arbeiders en ontoereikend inkomen voor kleine boeren.

Voor een doos fair trade bananen zijn de gemiddelde kosten externe kosten €3,30 – lager dus dan de gangbare banaan. Toch zijn er ook nog stappen te maken om de externe kosten van de fair trade banaan te reduceren. “Het is belangrijk om effectiever te werken en minder water te gebruiken”, zegt De Groot Ruiz. “Het voorkomen van externe kosten is goedkoper dan het genezen, dus investeren is zeker de moeite waard.” d’Agremond voegt toe: “door fair trade worden externe kosten verlaagd en krijgen producenten een premium, waarmee ze zelf kunnen investeren – bijvoorbeeld in bassins, wat het waterverbruik vermindert.” Hij is het met De Groot Ruiz eens dat ook fair trade nog stappen heeft te maken. “In Colombia doet fair trade het goed, maar dat is niet alleen te danken aan fair trade. Ook sterke vakbonden spelen een grote rol.”

Toch zijn er ook nog stappen te maken om de externe kosten van de fair trade banaan te reduceren

Ben & Jerry-ijs

De Groot Ruiz is van mening dat bananen in 2030 vrij moeten zijn van externe kosten, omdat 2030 de deadline is voor de Sustainable Development Goals. De externe prijs is belangrijk voor diverse doelen. “Ik vind dat de consument het recht heeft om de externe kosten te weten en op basis daarvan een keus te maken. Maar ik geloof niet in een top-down structuur waarin we consumenten meer laten betalen. Er moet wel een breed draagvlak voor zijn.”

Na de pauze – waarin Ben & Jerry-ijs met banaansmaak natuurlijk niet kan ontbreken – wordt gedebatteerd over diverse stellingen. De meeste aanwezigen vinden niet dat het de consument is die uiteindelijk beslist. Supermarktketen PLUS is voorloper wat de verkoop van fair trade bananen betreft. Ze verkoopt 100% fair trade bananen en biedt geen alternatief, waardoor PLUS haar klanten dwingt om fair trade bananen te kopen. De supermarktketen ziet een stijgende lijn in de verkoop. Het is opgezet door PLUS zelf, niet vanuit de consumentenvraag. In dit geval besliste dus niet de consument, maar de supermarktketen. Bovendien zitten veel ingrediënten verstopt in producten, waardoor de consument niet alles weet. Zo was het ijsje van zojuist niet helemaal eerlijk: er zat oneerlijke kokos in.

Meer fans nodig

Certificering is volgens de meeste mensen dan ook voorlopig onmisbaar in duurzame handel. d’Agremond: “Zolang we er nog niet zijn, is certificering nodig zodat consumenten het verschil kunnen zien. Ook vinden controles plaats door onafhankelijke organisaties. Het is aan de consument om dat te vertrouwen of niet. Als het beter gaat in de keten is certificering niet meer nodig.” Bart van Opzeeland, campagneleider Voedsel bij Milieudefensie verwijst naar de presentatie van Humbert. “We zagen in het onderzoek dat te lage standaarden niet verbeteren omdat supermarkten zeggen dat ze ‘toch al gecertificeerd’ zijn. “Dat is een groot risico van certificering.”

Het merendeel van de aanwezigen gelooft in true prices – de prijs die de boer krijgt plus de externe kosten. De Groot Ruiz: “als true prices een utopie zijn, is duurzaamheid een utopie. In het donker kun je de deurknop niet vinden, je hebt de true prices nodig om duurzaamheid te creëren.” Een student International Development Management geeft aan dat een volledig duurzame wereld een utopie is. “Nooit iedereen zal fair trade gaan produceren, omdat de concurrentie er is en supermarkten allemaal de goedkoopste willen zijn.”

Gelukkig vindt 98% van de Nederlanders duurzame bananen belangrijk. “Toch hebben we meer fans nodig”, zegt d’Agremond. Hier in de zaal hebben we dat wel, maar we hebben ook meer business-to-business fans nodig.” Max Havelaar is in contact met organisaties om ervoor te zorgen dat het dubbeltje externe kosten per banaan geen €0,50 wordt doordat iedereen in de keten er een schepje bovenop doet. “Iedereen in de keten moet verantwoordelijkheid nemen”, zijn de slotwoorden van deze avond.

Openingsfoto: Eardex.com, Cost of Living

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons