Antropomorfisme

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het is niet altijd druk op de boerderij. Vooral in de zomer wil er nog wel eens een dag tussen zitten dat je wat rondslentert op zoek naar een karweitje.  Dan kijk je eens rustig naar de beesten in de wei en controleer je of er nog genoeg gras staat. Sommige koeien herkauwen, andere zijn aan het grazen of water aan het bijtanken. Lekker, uit de sloot, lekker in de zon, lekker. Tenminste dat denk ik dan, dat ze het lekker vinden. Er bestaat natuurlijk zoiets als antropomorfisme. Moeilijk woord, makkelijk uitgelegd: het toekennen van menselijke eigenschappen aan, in dit geval, dieren.

Opgeleid als psycholoog, carrière gemaakt in de digitale industrie en nu deeltijd bio-boer bij de Groene Griffioen: Jeroen van Wijck beleeft als stedeling het boerenleven. De eenvoud als fundament, de kleine dingen die het leven aangenaam maken. De nieuwe nuchterheid. Van Wijck schrijft over de boerderij, duurzaamheid, dieren, koken en natuurlijk: eten.

Dierenwelzijnorganisaties denken dat koeien blijer worden als ze in de wei zijn. Tja, ja, een blije koe. Ik denk ook dat het bestaat. Ben ik van overtuigd. Maar kijk, een blije koe is één ding, een koe die veel melk geeft,  het andere ding.

Dat laatste wil die boer natuurlijk. Stomme boer, alleen maar bezig om zich zelf te verrijken ten koste van die mooie, blije, nieuwsgierige, lieve, intelligente, aardige, zwart-wit-bruine beesten. Schaamt u boer.

Nee hoor, niet de boer wil dat. Wij willen dat. Je weet waarschijnlijk niet eens hoeveel een liter melk kost. Wat een consument wel weet, is dat het zo goedkoop mogelijk moet, zo’n liter melk. Melkveehouders zijn welhaast verplicht om hun koeien uit te buiten, of zoals dat heet, intensieve veeteelt te bedrijven. (En zelfs dan dekt de prijs waarvoor ze de melk kwijt kunnen niet eens de kosten voor het produceren van die melk) Dat betekent zo veel mogelijk koeien op zo weinig mogelijk land, met zo weinig mogelijk personeel. Lijkt wel een fabriek. Nou ja zeg.

Zomers met gras op het land moet die fabriek juist leeg staan. Alleen ’s avonds en ’s ochtends is er druk verkeer: melktijd. Dan weer snel de wei in. In de ochtend staan ze met z’n allen te wachten tot ik ga melken, maar ‘s avonds moet je ze halen. Ze plagen dan even en rennen snel nog even de andere kant uit. Gaan ze nog lekker uitgebreid water drinken. Oh wat een dorst. Luidkeels protesteren, boe oehoe! Bokkesprongen, lekker gek doen. Schaterlachende binnenpretjes. Ik zie dat. Ik houd van antropomorfismen. En betaal graag wat meer voor hun melk.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons