‘Steak bestellen is niet hip meer’

Sam: “Je gaf mij soms kleding die je bij nader inzien toch niet leuk vond. ‘Heb je wel gezien dat het honderd euro kostte?’, vroeg ik dan. Maar je bracht nooit iets terug. ‘Kan mij het schelen’, zei je dan, ‘ik verdien toch geld.’”

Jossine: “Ik ben nogal impulsief, ga voor de directe bevrediging: ik wil het hebben en ik wil het nu. Best wel respectloos, eigenlijk. Maar nu kom ik nooit meer in winkels. Ik koop niks nieuws meer, alleen nog tweedehands. Dankzij jou: jij hebt mijn ogen geopend voor de maatschappelijke gevolgen van al die spullen.” Sam: “Bij mij is dat bewustzijn geleidelijk gegroeid, door wat ik in de media zag en las. Toen ik de kinderfilm Okja had gezien, vond ik het onnodig en dieronvriendelijk om nog vlees te eten. Sindsdien ben ik vegetariër. En jij werd dat een tijdje later ook.”

Sam: “Jij hebt wel vaker extreme periodes waarin je je ergens in vastbijt.”

Jossine: “Bedoel je dat dit ook wel weer voorbij zal gaan? Ik denk het niet, want het is een deel van mijn leven geworden. Ik doe aan yoga, ga heel bewust om met afval, drink geen alcohol meer. Voor mij heeft het allemaal met elkaar te maken, ik leef veel bewuster en gezonder. Dit is echt geen gril.”

Sam: “Maar het is ook een trend. Vroeger was een vegetariër een roepende in de woestijn. Nu is het niet erg hip meer om een grote steak te bestellen.” Jossine: “Toch ben ik op de redactie bij LINDA een van de weinigen die zich bezighoudt met duurzaamheid. En het zijn echt geen domme mensen die daar werken. Ik heb een grote zendingsdrang, dus ik probeer mijn collega’s tot vervelens toe ervan te overtuigen geen vlees meer te eten.”

Jossine: “En dat is het enige wat ik je heb bijgebracht?”

Sam: “Ook om geen afval op straat te gooien, dat heb je erin gehamerd. Maar ik kan me niet herinneren dat we over politiek praatten of naar Het Journaal keken.”

Jossine: “Ik ben autonoom en nergens lid van. Dus ook niet van de vakbond of een politieke partij. Maar de herfst van mijn leven wil ik inzetten voor goede dingen. Voor een hulporganisatie werken bijvoorbeeld. En dan het liefst die van George Clooney of Brad Pitt natuurlijk.”

Sam: “Misschien heb ik je de ogen geopend, maar ondertussen is het echt een gezamenlijke interesse geworden. Jij stuurt mij nu ook artikelen die je goed vindt. En het was jouw idee om samen voor daklozen te gaan koken. Je zou kunnen zeggen dat je het niet alleen van me hebt overgenomen, maar me nu zelfs voorbijstreeft.”

Jossine: “Wacht maar af, nog even en ik ga mijn eigen tandpasta maken.”