Fotoreportage

‘Ik kwam naar Kuala Lumpur voor een makkelijk leven’

Fotograaf Robin Hammond reisde de wereld over om verhalen vast te leggen van LHBTQI+’ers die moeten vechten voor hun liefde. Deze week een selectie van foto’s uit Maleisië.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Human Rights Watch oordeelde in 2015 dat de discriminatie van LHBTQI+-mensen in Maleisië aan de orde van de dag is. Hoewel transgender mensen historisch gezien een hoge mate van acceptatie genoten in Maleisië, heeft een reeks wetten die werden geïntroduceerd in de jaren tachtig hen gecriminaliseerd en onzichtbaar gemaakt. Transgender mensen zijn strafbaar volgens een nationale shariawet die crossdressing1 verbiedt. Ook homoseksuele handelingen zijn in Maleisië, onder de seculiere wet, strafbaar.

Vluchten voor vrije lust en liefde

Shelah (40) // Kuala Lumpur
Beeld: Robin Hammond / NOOR
Shelah was een radiopresentator voordat ze werd ontslagen door klachten van een nationale mediacommissie: “Ze hebben me nog steeds niet verteld waarom ik niet meer mocht presenteren.” Shelah wordt gevraagd om als dragqueen op te treden bij commerciële evenementen, maar zou nooit op de nationale televisie mogen verschijnen. “Op sommige gebieden gaat het achteruit”, zegt ze: “er zijn veel Maleisiërs die de LHBTQI+-community zien als een grote ‘nee’. Maleisische politici zien LHBTQI+-mensen als een bedreiging van de Maleisische identiteit. Het grappige is dat dragqueens twintig jaar geleden heel zichtbaar waren. Maleisië zit nu middenin een raciale, politieke en seksuele identiteitscrisis… We vechten niet voor LHBTQI+-rechten, we vechten voor fundamentele mensenrechten: het recht om te zijn!”

Overdag is Shelah Edwin. Hij was lid van Seksualiti Merdeka, een LHBTQI+-beweging en collectief van individuen en ngo’s in Maleisië, die een veilige ruimte bood voor iedereen die hun verhaal wilde delen en wilde leren op het gebied van rechten, veilige seks en politiediscriminatie. In 2011 werd het vierde festival van Seksualiti Merdeka door media en politici als ‘seksclub’ gelabeld, en vervolgens verboden. De politie dwarsboomde het evenement. Sindsdien heeft het festival niet meer kunnen plaatsvinden. “Het was de eerste plek waar Shelah tevoorschijn kwam. Ik dacht dat ik een veilig plekje had gevonden. Het is pijnlijk wanneer je iets met zo’n grote potentie vernield ziet worden.”

Abinaya Jayaraman (33) // Kuala Lumpur

Beeld: Robin Hammond / NOOR
Tot 19-jarige leeftijd zag de nu 33-jarige Abinaya Jayaraman, een transgender vrouw, zichzelf als een normale jongen. Toen ze de twintig naderde merkte ze dat ze door andere jongens afgestoten werd, en begon ze te twijfelen. Ze googelde ‘man met een vrouwelijk karakter’ en leerde over de transgender gemeenschap. Een dokter vertelde haar dat ze een vrouwenziel was die gevangen zat in een mannenlichaam. Eerst verwierp ze het idee. Ze wilde het haar moeder vertellen, maar dacht dat dat binnen haar conservatieve gezin niet mogelijk was. “Ik was zo bang om het haar te vertellen, en ik begon mezelf te snijden uit wanhoop. Ik haatte mezelf, en ik haatte God: ‘Waarom heb je me zo gemaakt?’ Het duurde meer dan drie jaar voordat ik mezelf accepteerde zoals ik was. Toen begon ik mezelf te kleden als vrouw, binnenshuis. Ik zag mijn moeder’s saree en dacht: ‘Wanneer is het mijn beurt om die te dragen?’” In juni 2008 vertelde ze het haar moeder. “Mam, ik ben geen jongen, ik ben geen meisje, begrijp het alsjeblieft.” Abinaya’s moeder sloeg haar in het gezicht en liep weg.

Op een avond in 2009 kwam Abinaya terug van haar werk. “Al mijn familieleden waren er. Ik vroeg: ‘Wat is er aan de hand?’ Mijn moeder zei toen: ‘We selecteren een vrouw voor je.’ Ik was gechoqueerd. Ik zei: ‘Wat? Ik kan geen seks hebben met een vrouw!’” Haar moeder reageerde: “Maak je geen zorgen. Zodra je een kind krijgt, komt alles goed.” Haar familieleden probeerden haar te koppelen aan een vrouw. Abinaya zei tegen haar: “Ik kan niet met je trouwen”, en legde alles uit. Het hielp niet. Later in 2009 nam Abinaya verschillende slaappillen en pijnstillers, in een poging haar eigen leven te beëindigen. Ze overleefde, maar haar familie keek nog steeds niet naar haar om. Ze moest stoppen met haar baan omdat ze niet langer wilde doen alsof ze een man was, en werd haar ouderlijk huis uitgegooid. Een andere trans vrouw hielp haar met geld verdienen ‘op de straat’. “Ik doe het nog steeds. Ik moet wel. Ik ben dakloos en werkeloos. Ik heb geen keuze.”

Mimi (31) // Kuala Lumpur

“Ik kwam naar Kuala Lumpur voor een baan en een makkelijk leven. Dat was het ook, in eerste instantie. Ik werkte samen met een modedesigner voor een paar jaar. Ik was gelukkig. Ik had een appartement en kleedde me als mezelf, als een vrouw. ’s Nachts ging ik uit en had ik plezier. Ik had een vriendje, mijn eerste liefde, maar ik kwam erachter dat hij een andere trans vrouw zag, dus verbrak ik de relatie na twee jaar. Ik werd depressief. Ik begon meer om te gaan met trans mensen, velen van hen waren sekswerkers, omdat ze me goed begrepen. Ik ging meedoen aan sekswerk en drugs. Het nachtleven hielp me mijn ex en de druk van de samenleving te vergeten. Op mijn werk ging het steeds slechter. Toen ik verslaafd raakte, stopte ik met werken. Pas toen ik werd gearresteerd voor het verkopen van drugs, realiseerde ik me in wat voor diep dal ik zat. Ik ben vaak gearresteerd, voor dealen, voor sekswerk… maar nog het vaakst voor crossdressing, iets dat strafbaar is onder de shariawet.”

Het is erg lastig voor trans drugsgebruikers om hulp te krijgen in Maleisië, vindt Mimi. Trans vrouwen worden bijvoorbeeld met hun mannelijke geboortenamen aangesproken. “De samenleving kijkt neer op transgender mensen. We worden uitgescholden, gearresteerd en mensen zien ons alleen als seksobjecten.” Mimi is dakloos en werkt op straat als sekswerker. “Ik wil ophouden met drugs, maar ik heb ze nodig om te overleven, om normaal te zijn. Ik vind het erg dat ik zo’n slecht voorbeeld ben voor mijn jongere broers en zussen.”

Dorian (27) // Kuala Lumpur

Beeld: Robin Hammond / NOOR
Dorian (27) is een panseksuele2 trans man. Bij de geboorte kreeg Dorian het geslachtslabel vrouw. Hij groeide op met eenzame gevoelens en voelde veel druk om te conformeren aan de verwachtingen van zijn familie en de maatschappij. Hij was de oudste in een conservatief Indiaas gezin en voelde zich niet veilig om zijn wens om te leven als man te uiten. In die tijd ondernam hij meerdere pogingen om zijn eigen leven te beëindigen. Zijn ouders kwamen er op zijn achttiende achter dat hij een vrouw zag en gaven hem een ultimatum: thuis blijven wonen en heterovrouw zijn, of vertrekken.

Dorian vertrok naar Singapore. Hij kreeg daar te maken met vervolging vanwege zijn seksualiteit, en verloor zijn baan in een café toen zijn baas hem intiem met een vrouw zag. Onder armoedige omstandigheden, zelfs soms dakloos, besloot hij sekswerk te doen. Zowel tijdens sekswerk als bij ander werk werd hij door klanten of collega’s geïntimideerd en zelfs soms mishandeld. In Singapore begon hij zijn transitie door in 2010 hormonen te nemen, en had hij een borstoperatie in 2014. Hij woont nu in Kuala Lumpur met zijn partner en vijfjarige zoon. De eenzame gevoelens die Dorian had toen hij opgroeide, motiveren hem nu om transrechtenactivist te zijn in Maleisië. Tot op de dag van vandaag accepteert zijn familie hem niet als de man die hij is.

Bron van de tekst: NOOR Images (vertaald door de redactie van OneWorld)

  1. Het verkleden als iemand van een ander gender ↩︎
  2. Panseksuele mensen vallen op mensen van alle genders en sekses ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons