Want al die kleine meisjes leren dat het uiterlijk het allereerste, en allerbelangrijkste is waarop zij worden beoordeeld. Over deze materie gaat het blog ‘hoe praat jij tegen kleine meisjes?’ van Sandra Cisneros. Daarin beschrijft ze een boek van de Amerikaanse auteur Lisa Bloom, die laat zien wat volgens haar een valide alternatief is om een klein meisje te benaderen (focus op het intellect!)
Genderspecifiek
Volgens Bloom zorgt onze genderspecifieke benadering van kinderen ervoor dat de helft van de Amerikaanse meisjes tussen de drie en zes jaar oud bang is dat ze te dik is, dat vijftien tot achttien procent van de Amerikaanse meisjes onder de twaalf jaar regelmatig make-up gebruikt, en een toegenomen hoeveelheid jonge vrouwen aan eetproblemen en/of depressie lijdt.
Wat was er eerder; een biologische voorkeur, of genderspecifieke maatschappij?
Hoewel aangenomen kan worden dat de obsessie met het uiterlijk extremer is in Amerika dan bij ons in Nederland, is dit zeker food for thought. Want al die roze kleertjes voor al die roze poppen in de winkels, tegenover al die stoere blauwe bouwpakketten, wat voor invloed heeft dat op onze jongste generatie? Waarom zeggen we minder snel tegen kleine jongetjes dat hun pakje er zo schattig uitziet? En wat was er eerder: een voorkeur voor leuke jurkjes vs praktische bouwpakketten, van roze vs blauw, of onze genderspecifieke benadering waaraan we onze jongste generatie onderwerpen?
Roze of blauw?
Over die vraag gaat het artikel Roze vs Blauw, dat vorig jaar op de Guardian verscheen. Hierin worden verschillende onderzoeken aangehaald, die aantonen dat baby’s tot hun eerste levensjaar, los van seks, geen enkele voorkeur hebben voor genderspecifiek speelgoed (beide seksen hebben evenveel interesse in auto’s als in poppen). Maar naarmate de baby’s ouder worden ontstaat er een ander patroon; vanaf het tweede levensjaar hebben de jongens (iets) meer interesse in ‘mannelijk’ speelgoed, zoals doe-het-zelf bouwpakketten, en de meisjes meer in ‘vrouwelijk’ speelgoed, zoals poppen met lang haar die je kan kammen en op kan maken.
Hieruit kan je concluderen dat gender een sociaal aangeleerde constructie is, die als samenleving op kinderen wordt geplakt. Of is het zo dat er nou eenmaal biologische verschillen zijn tussen de seksen, en het daarom logisch is dat meisjes eerder kiezen voor roze, en jongens voor blauw, zoals dit artikel in The Time beweert? Wat denk jij?
