Hanne Beeld: Desiré van den Berg
Interview

‘Hiv heeft me een doel gegeven in het leven’

Hanne (30) kreeg in 2015 de diagnose hiv. In Nederland is deze diagnose allang geen doodvonnis meer, maar het stigma leeft voort.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
De knusse woonkamer is een een ratjetoe aan stijlen. De muren hangen vol met kleurrijke schilderijen. Op drie authentieke koekoeksklokken tikt de tijd weg terwijl op de bank ‘tweedehands hondjes’ Sahbi en Snaus onverstoord liggen te slapen. Op de salontafel ligt een editie van Hello Gorgeous, een magazine ‘voor iedereen die leeft met hiv’ waar Hanne afgelopen lente1 een interview aan heeft gegeven. Voor ons interview wilde ze het liefst thuis afspreken. Thuis is de woning van haar ouders in Amsterdam-Noord waar Hanne sinds een jaar weer is ingetrokken. ‘Dit is mijn geboortehuis, het is even oud als ik ben. Het voelde als een warm bad om hier terug te komen, ik ken dit huis zo goed.’

Het huis van haar ouders is altijd al een zoete inval geweest. De deur stond open voor de pleegkinderen voor wie haar ouders jarenlang zorg droegen, en door de jaren heen hebben tientallen huisdieren de revue gepasseerd. ‘Tweedehandsjes uit het asiel. We hadden honden, vogels, muizen en slangen. Het was hier net een dierentuin!’

Ik zag geen beren op de weg, bij mij moest de weg nog aangelegd worden.

‘Ik was een zorgeloos kind, ik stortte me altijd overal in. Zo eentje die uit bomen viel en weer doorging.’ Maar in haar tienerjaren veranderde Hanne van een onbezorgd kind in een puber met kopzorgen. ‘Allebei mijn ouders kregen een burn-out en zelf wist ik niet goed wat ik wilde met mijn leven. Ik bekeek de dingen een stuk negatiever dan voorheen. Ik zag geen beren op de weg, bij mij moest de weg nog aangelegd worden.’

Na het atheneum schrijft Hanne zich in voor de studie Dier- en veehouderij waarvoor ze stage gaat lopen in Australië. De stage bevalt goed, maar terug in Nederland blijkt het moeilijk om werk te vinden bij haar in de buurt. Niet wetende wat ze dan wel wil gaat ze in een schoenenwinkel in het stadscentrum werken, zodat ze in ieder geval iets om handen heeft.

In deze periode leert ze tijdens het uitgaan haar toenmalige vriend kennen, een Spanjaard die tijdelijk in Nederland werkt. Zelf beschrijft ze hem als ‘de meest intense liefde’ van haar leven. En wanneer hij heimwee krijgt naar zijn geboorteland, reist ze hem achterna in de hoop dat hun relatie zich verder zal ontwikkelen. Acht maanden houdt ze het daar vol. ‘Het was een klein stadje, waar het heel moeilijk was om vrienden te maken. Ik wist dat het niet makkelijk zou worden, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat het zo moeilijk zou zijn. Ik kon er totaal niet aarden.’ De liefde houdt geen stand en Hanne keert terug naar Nederland; een relatie en illusie armer.

Na de relatiebreuk zit ze er helemaal doorheen. Ze is oververmoeid en van de zelfverzekerde, vrolijke Hanne is niets meer over. Om in alle rust aan zichzelf te werken gaat ze tijdelijk bij haar ouders wonen, die haar met open armen ontvangen. ‘Ik wilde weer zelfverzekerd zijn en lachen. Er bewust bij stil staan hoe ik weer op eigen kracht happiness kon vinden.’ Happiness is een belangrijk thema in Hannes leven waar ze vaak op terugkomt. Ze kan niet genoeg benadrukken hoe de innerlijke zoektocht naar geluk haar heeft gevormd tot wie ze nu is.

‘Ik zocht naar iets positiefs wat ik aan mijn emigratie naar Spanje had overgehouden en dat was dat ik Spaans kon. Ik begon met Engelse les aan Spanjaarden geven, in ruil daarvoor hielpen zij mij met het bijspijkeren van mijn Spaans. Ik leerde daardoor heel veel nieuwe mensen kennen. Het was echt een top zomer. Ik had me lange tijd niet zo happy en gezond gevoeld. De diagnose kwam daarom ook echt onverwachts.’

Nu zou ik voor altijd Hanne met hiv zijn.

Met Hannes hervonden geluk was ook de zin om te daten weer teruggekomen. Via Tinder ontmoet ze een jongen met wie het klikt. Na een paar dates besluit ze om een SOA-test te doen. ‘Omdat ik buiten de risicogroep val vroeg de arts die het onderzoek uitvoerde of ik ook op hiv getest wilde worden. Ik stemde daarmee in, want het leek mij een prettig idee om alles uit te sluiten. Op vrijdag werd ik getest en woensdagochtend werd ik tijdens het ontbijt gebeld door de doktersassistent; of ik diezelfde dag nog kon langskomen. Toen ik zei dat ik pas over een paar dagen zou kunnen zei ze: ‘’Oh, oh’’ Ik kon horen dat ze daar nerveus van werd. Daar werd ik zo gestrest van dat ik vrij nam van werk en er diezelfde middag nog naar toe ben gegaan. ‘’Heb je enig idee waarom je hier zit?’’ vroeg ze. ‘’Heb je een vermoeden?’’ Ik zei: nee, maar ik vrees het ergste. ‘’Er is geen makkelijke manier om je dit te vertellen, je bent hiv-positief.’’ Dat was kut. Ik wist er net genoeg van om te weten dat ik niet dood zou gaan, maar dat labeltje, daar zat ik mee. Eerst was ik Hanne die luid en vrolijk was. Nu zou ik voor altijd Hanne met hiv zijn.

Ik ben even boos geweest op mezelf, maar dat ging heel snel over. Het is wat het is. Degene van wie ik het heb gekregen neem ik niks kwalijk. Hij kiest ervoor om het geheim te houden en dat respecteer ik.’

Hij was de eerste die mij heeft afgewezen omdat ik hiv heb, en dat doet zeer.

Zelf is Hanne een open boek, diezelfde week nog vertelt ze het haar familie, vrienden en collega’s. ‘Ik vond het vooral heel erg voor mijn ouders. Dat zij nu voor altijd gebrandmerkt waren omdat ze een dochter met hiv hadden. Nu moet ik om die gedachte lachen, maar toen maakte ik me er echt druk om.

‘Het moeilijkst was om het aan de jongen te vertellen met wie ik aan het daten was. Ik was helemaal gespannen want ik wist zeker dat hij mij hierom zou afwijzen. In plaats van dat hij wegliep zoals ik verwachtte zei hij: ‘’Oké, mag ik je nu zoenen?’’ Ondanks deze eerste reactie was het virus toch een spelbreker voor de relatie. ‘Hij kon het niet aan, maar sprak dat niet uit naar mij, waardoor het heel ongemakkelijk werd. Uiteindelijk heb ik het zelf uitgemaakt. Hij is de eerste die mij heeft afgewezen omdat ik hiv heb, en dat doet zeer.

'Hiv en aids wil ik associëren met waardigheid en zorgzaamheid'

Ik flirt graag en ik zoen wel met mensen maar ik kijk er nu nog niet naar uit om echt te gaan daten. Wat het juiste moment is om het aan iemand te vertellen weet ik nog niet. Waarschijnlijk wacht ik er wel een paar dates mee. In ieder geval vertel ik het voordat ik met iemand ga slapen. Door de medicijnen kan ik wel onveilige seks hebben maar dat doe ik niet meer. Ik ben veel te bang dat ik nog iets anders oploop.’ Half serieus, half lachend: ‘Dan ben ik straks iemand met hiv en herpes nou, dan ga ik echt kapot!’

Een mislukte emigratie, verbroken relatie en de diagnose hiv. 2015 was een turbulent jaar voor Hanne maar haar enthousiasme voor het leven is ze niet verloren. ‘Het is zo belangrijk dat ik voor mijn diagnose bezig was met happy zijn. Kansen zien en pakken. Dat kan ik nu toepassen. Dat is ook de reden dat mijn diagnose zo een kleine impact heeft gehad. Ik weet zeker dat als ik het eerder in mijn leven had gekregen, ik er niet zo goed mee om had kunnen gaan.

Hanne Beeld: Desiré van den Berg

Hiv heeft me een doel gegeven in het leven.

Hiv heeft me een doel gegeven in het leven. Ik wist nooit wat ik wilde, en wanneer ik geen motivatie heb verplaats ik me niet. Nu wil ik voorlichting geven en laten zien dat hiv niet het einde van de wereld is. Je hebt nog steeds genoeg dingen om trots op te zijn. Het enige dat ik zeker weet voor de toekomst is dat ik mij in blijf zetten om het stigma rondom hiv tegen te gaan. Je kan wel willen plannen, maar het leven gooit je toch in een andere hoek.’
Dit interview is in 2016 afgenomen.
Achternaam bekend bij de redactie.
  1. de lente van 2016 ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons