In het voorjaar van 2018 is het vijftig jaar geleden dat Gerrit Komrij debuteerde. Als dichter natuurlijk, want vóór al het andere kwam voor Komrij altijd: de poëzie. Zijn gedichten vielen meteen op, door hun zeer klassieke vorm in combinatie met een frisse, bokkige, geestige en vaak hoogstpersoonlijke inhoud. Terwijl geen dichter meer sonnetten schreef, deed Komrij dat onbekommerd wel; hij toonde verwantschap verwantschap met oude dichters als Ten Kate, De Schoolmeester en Dèr Mouw. Deze middag is een ode aan de dichter Komrij, met een programma vol verrassingen, voordracht door een hedendaagse topacteur en muziek die zich, net als de gedichten zelf, precies tussen luim en knor bevindt.
Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn,
Het vormeloze in de steigers zet.
Zijn woorden, corpulent of slank van lijn,
Verenigen zich vloeiend tot couplet.
De moeiteloosheid, niet het rookgordijn,
Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.
Gerrit Komrij
“De liefdevolle strenge meester van de poëzie.” Remco Campert
Beeld door Anna Ietswaart
