Op reis met KlimaatGesprekken

Stichting KlimaatGesprekken wil met een workshopreeks een bijdrage leveren aan het verminderen van de co2-uitstoot in Nederland. De workshops zijn in Engeland ontwikkeld (Carbon Conversations) en maken gebruik van inzichten uit de klimaatpsychologie. Ze leren je je klimaatonvriendelijk gedrag te signaleren en veranderen. Nienke Laan bezocht de workshop over reizen.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
De workshop wordt op een opmerkelijk rustige locatie in Amsterdam gehouden, net buiten het centrum. Bij binnenkomst staan koffie, thee en appels uit eigen tuin op tafel. Coach Nancy Wiltink verwelkomt alle vijf bezoekers en vraagt wat iedereen heeft gedaan na de discussies van afgelopen week, toen het ging over de co2-impact van wonen. “Ik ben overgestapt van energieleverancier”, laat een deelnemer weten. “Ik heb vandaag nog vijf spaarlampjes vervangen voor ledlampen”, zegt een ander.

Klimaatpsychologie

Inmiddels worden de workshops al dik een jaar in Nederland gegeven. “Maar Carbon Conversations, de methode die we gebruiken, bestaat al tien jaar”, vertelt Manu Busschots, de oprichter van KlimaatGesprekken. “Ik wilde al heel lang meer doen voor een klimaatvriendelijke samenleving, maar wist als managementcoach en socioloog niet hoe. Tot ik een boek over klimaatpsychologie las, waar Carbon Conversations in werd genoemd. Toen begon ik te beseffen dat klimaatpsychologie misschien de sleutel naar een duurzame samenleving is!”

Maar wat is klimaatpsychologie eigenlijk? De term verwijst naar individueel en collectief gedrag van mensen met betrekking tot het klimaat. Dus, hoe beleven mensen klimaatverandering en wat doen ze daar vervolgens mee? Carbon Conversations en KlimaatGesprekken helpen mensen om klimaatvriendelijke keuzes te maken en die in praktijk te brengen. Manu: “Veel wetenschappers denken dat hoe vaker je een grafiek aan mensen toont, hoe sneller ze actie ondernemen. Maar zo werkt het dus niet.”

Op tijd voor morgen?

Als je zegt ‘ik vlieg niet’, word je toch wat raar aangekeken.

Tijdens de workshop over reizen fungeert Nancy als gespreksleider. Ze stelt de groep vragen en laat ze opdrachten maken uit het handboek In time for tomorrow? om daarna de reacties te bespreken. “Ik wil graag beginnen met de vraag waarom het aantal reizen de afgelopen jaren zo is toegenomen.” Nancy schrijft hun antwoorden op het bord. De groep is goed op dreef. Deelnemers gooien hun ideeën en ervaringen op tafel. “Het is zo gewoon geworden om te vliegen. Als je zegt ‘ik vlieg niet’, word je toch wat raar aangekeken.”

Een andere deelnemer overweegt geen rijbewijs te halen. “Dan moet ik wel alternatieven voor de auto zoeken!” Uit de gesprekken blijkt dat iedereen op zijn eigen manier z’n ecologische voetafdruk probeert te verkleinen. Doordat ze hun oplossingen in de groep delen, wordt de rest van de deelnemers gestimuleerd om andermans tips ook in hun eigen leven toe te passen. “We willen dat klimaatvriendelijke keuzes het nieuwe normaal worden”, zegt Manu. “En dat bereik je niet door mensen te vertellen wat ze wel en niet moeten doen, maar door ze te laten zien wat de alternatieven zijn.”

Bespreekbaar maken

KlimaatGesprekken vindt inmiddels in meerdere steden plaats. “Er komen mensen van allerlei leeftijden en achtergronden op onze workshops af, maar je ziet wel goed onder welke groepen klimaatverandering echt leeft”, vertelt Manu. “Zo is het klimaat voor 18-24 jarigen issue nummer één, maar bij 55-plussers komt het pas op de vijfde plaats.”

De eerste bijeenkomst gaat over hoe deelnemers klimaatverandering beleven en wat ze via de workshops willen bereiken. Dan volgen vier bijeenkomsten over een specifiek thema: wonen, reizen, eten en consumeren. In de laatste workshop bespreken ze hoe je klimaatverandering aan de orde stelt, óók bij mensen die hun impact op het klimaat weigeren te verkleinen, omdat ze klimaatverandering ontkennen of niet erg vinden.

Klik hier voor tips om de discussie met klimaatsceptici toch aan te gaan.
 

Volgens Manu is het probleem dat er momenteel te weinig over wordt gesproken. “Door het er vaker met elkaar over te hebben, wordt het normaler om je voetafdruk te willen verkleinen. Mensen hebben dan toch minder snel de neiging hun gedrag te bagatelliseren.” Er wordt vaak gezegd ‘het dier is toch al geslacht’ of  ‘in je eentje maak je toch geen verschil uit,’ wat vaker te maken heeft met schuldgevoel of koppigheid dan met niks voor het klimaat willen doen. “Je ziet het ook in de politiek: een paar jaar geleden riep de VVD bijvoorbeeld nog dat windmolens op subsidie draaien, maar nu geven ook zij meer aandacht aan co2-uitstoot.”

Ingesleten gewoonte

Om de groep een indruk te geven van de hoeveelheid co2 die bepaalde life events veroorzaken, legt Nancy het zogenaamde ‘reizenspel’ op tafel. De deelnemers spelen een Nederlands gezin dat met hun tripjes gemiddeld 32 ton aan co2 per jaar uitstoot. Door kaartjes te trekken waar een (beleid)maatregel opstaat, moeten ze zorgen dat de familie de helft minder co2 per jaar uitstoot. De ene maatregel, bijvoorbeeld niet op vakantie naar Thailand gaan, heeft meer impact op het klimaat dan de andere, zoals het toepassen van het nieuwe rijden.

Nancy zelf kan het niet laten de auto te nemen. Waarom? “Dat heeft vooral te maken met gemak: de auto staat naast het huis, en die deur-tot-deurreis met radio lekker aan is toch wel heel verleidelijk. Ook speelt mee dat ik dan droog aankom op mijn werk.” Volgens een deelnemer is het vooral een ingesleten gewoonte, dat autorijden. “Je kunt ook op de fiets gaan, een regenpak aandoen en muziek luisteren via je telefoon, maar door een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel doen mensen dat niet.”

Daarom vindt de coach dat er minder parkeerplaatsen moeten zijn en de prijs ervan zo hoog moet worden gemaakt, dat mensen vanzelf alternatieven gaan zoeken. De meesten zijn het daarmee eens. De een ziet prijsverhoging als de beste optie om mensen te stimuleren anders te reizen. “Gooi alsjeblieft de prijzen van de vliegtickets omhoog en stop met het verhogen van de maximumsnelheid op autowegen.” Een andere deelnemer, werkzaam bij energieleverancier Vandebron, ziet graag dat alle auto’s elektrisch worden – en dan alleen op groene stroom rijden.

Samen met collega’s reizen om zo je eigen (en andermans) co2-uitstoot te beperken? Met een woonwerk-verkeer app als Toogether wordt het een eitje.

Nieuwe norm

Als de norm van de meerderheid verschuift, gaan de mensen die niet willen vanzelf mee.

De workshop levert de deelnemers veel motivatie en enthousiasme op. “Mensen die zich geen zorgen maken over het klimaat of die geen zin hebben in een ander soort samenleving, komen niet naar onze workshops. Maar dat is helemaal niet erg: dat gaat vanzelf gebeuren”, meent Manu. Hij vergelijkt het met het rookverbod in openbare ruimtes. “Als de norm van de meerderheid verschuift, gaan de mensen die niet willen vanzelf mee.”

Na de workshop laat een deelnemer weten: “Een echte eyeopener voor mij was de co2-uitstoot die een verbouwing van je huis veroorzaakt. Dat leerde ik vorige week bij de workshop over wonen.” Maar wat nu precies de meeste impact op het klimaat heeft, blijft enigszins onduidelijk. “Als de gemiddelde Nederlander elk jaar naar Australië zou vliegen, staat vliegen op nummer één… maar dit is niet het geval. Zodoende heeft consumeren, telkens nieuwe producten kopen, de meeste impact”, vertelt Manu.

Anno 2017 worden we elke dag bekogeld met reclames voor duizenden producten. “Mensen ontdekken tijdens onze workshopreeks vaak dat spullen kopen je niet gelukkiger maakt, maar vrijheid en saamhorigheid wél.”

Wil jij ook deelnemen aan de workshopreeks KlimaatGesprekken om jouw co2-voetafdruk verder te verkleinen? Klik hier om je aan te melden.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons