‘Systematisch twijfel gezaaid in glyfosaat-rapport’

“De rapporten tonen aan dat er erg veel wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de vraag of glyfosaat DNA-mutaties kan veroorzaken. Na lezing, deel ik voor 100 procent de mening van de WHO dat er heel veel bewijs is dat laat zien dat er inderdaad sprake is van genotoxiciteit. 4 Dat kun je gewoon niet ontkennen. Er zijn natuurlijk wel studies die negatief zijn, maar dat doet niks af aan dat in verschillende testmodellen – in de mens, in proefdieren; in cellen – genotoxische effecten worden waargenomen.”

“Als ik de conclusie lees dat er geen bewijs zou zijn dat glyfosaat genotoxisch is – dat is gewoon feitelijk onjuist. Dat is niks anders dan baarlijke nonsens.”

“Ik denk niet dat er feitelijk onjuiste zaken in het hoofdstuk zelf staan. Maar het stuk is zo geschreven dat alles wat er aan positieve bevindingen is, op een systematische wijze in twijfel wordt getrokken.”

“Ja, op verschillende punten in het rapport vind je de neiging om op zoek te gaan naar argumenten op grond waarvan je twijfel kunt zaaien.”

“Kijk bijvoorbeeld op pagina 421. Hier staat dat afwezigheid van bewijs dat glyfosaat kanker veroorzaakt, zou aantonen dat er dus ook geen mechanisme [DNA-schade] kan bestaan dat leidt tot kanker. Dat gaat er gewoon bij mij niet in. Hier wordt een enorm kromme cirkelredenering gebruikt, omdat – zo lijkt het – er geen andere redenen meer te bedenken zijn om twijfel te zaaien. Dit is een meesterstukje in het verdraaien van bewijs, Trump zou dit bedacht kunnen hebben.”

“Dat vind ik persoonlijk ook heel vreemd. Als je een evaluatie uitvoert van de huidige stand van de wetenschap, waarom haal je dan je bewijslast uit een eerdere review uit [het jaar] 2000?”

“Die bedrijven hebben natuurlijk een bepaalde opdracht, dat is wel duidelijk. In principe hoeft dat ook geen probleem te zijn. Maar de wetenschappelijke discussie over genotoxiciteit, die moet wel zuiver blijven. Deze tekst zit vol suggestieve zinsneden.”

“Neem pagina 419. Hier gaat het om bloedcellen van mensen die zijn onderzocht nadat glyfosaat is gesproeid. Daarbij is schade in het DNA waargenomen. Hier wordt gesteld dat, omdat in de publicatie kennelijk niet precies is omschreven hoe lang deze bloedmonsters zijn bewaard, het onzeker is of de uitkomsten wel kloppen. Maar er is geen enkele aanwijzing dat dit zo zou zijn! Iedere onderzoeker weet dat je als wetenschapper maar beperkte ruimte hebt in je publicatie om dit soort details op te schrijven. Als je op deze manier te werk gaat, dan kunnen we alle conclusies van wetenschappelijk onderzoek wel weggooien.”

“Voor mij is dit een sterke aanwijzing. Er worden in deze studie nadat glyfosaat is gespoten zogeheten micronuclei in het bloed bij mensen waargenomen. Dat is beschadiging van het DNA in de celkern. Het wordt door experts ook wel een gevalideerde biomarker voor carcinogeniteit genoemd. Anders gezegd: de mate waarin je deze micronuclei in het bloed kunt meten, vormt een indicatie voor hoe groot het risico op kanker is.”

“Het oordeel van de WHO dat glyfosaat waarschijnlijk in staat is om kanker te veroorzaken, daar is denk ik weinig tussen te krijgen. De WHO zegt echter niet dat je er ook kanker van krijgt. Daarvoor moet onderzocht worden wat de risico’s precies zijn. UV in zonlicht is bijvoorbeeld ook genotoxisch, net zoals sommige stoffen die van nature in ons voedsel zitten het DNA kunnen beschadigen. Doorgaans is ons lichaam goed in staat om genetische schade te repareren. Alleen als we nieuwe, door de mens gemaakte producten introduceren, dan willen we die eigenschappen niet. Als je dan ziet dat zo’n chemische stof op grote schaal in het milieu wordt gebracht, en ook terug te vinden is in voeding, dan heb je op z’n minst een probleem, zou ik zeggen.”