Zuid-Afrikaanse armoede ook blank gekleurd

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Saskia Vredeveld, geboren in Nederland maar opgegroeid in Zuid-Afrika, wil niet laten zien dat het huidige overheidsbeleid slecht is, legt ze na afloop van de documentaire uit. Ze wil slechts een ontwikkeling laten zien die voor veel mensen onzichtbaar is. Terwijl de overheid Zuid-Afrika steeds meer presenteert als een ‘Rainbow Nation’, waar iedereen gelijk is en gelijke kansen krijgt, valt deze groep van ‘arme blanken’ buiten de boot.

Balans 

Het gaat in de documentaire White Poverty – In the New South Africa vooral South Africa flagom een lagere klasse blanken. Mensen die bijvoorbeeld voor de spoorwegen werkten. Door het nieuwe beleid, dat gericht is op balancing the unbalance of the past, het ongedaan maken van de enorme ongelijkheid die apartheid heeft veroorzaakt, krijgen jonge zwarte Zuid-Afrikanen een voorkeursbehandeling op blanke burgers. Dit beleid, het zogenaamde ‘Broad-based Black Economic Empowerment’, gaat uit van positieve discriminatie om de werkloosheid onder de zwarte bevolking te verminderen en meer gekleurde burgers in hogere posities te krijgen.

 

Er wordt veel kritiek geuit op het programma: een nieuwe vorm van discriminatie zou niet de oplossing zijn en meer polarisatie tot gevolg hebben. Vredeveld’s documentaire laat zo’n vorm van polarisatie zien: de arme blanken. Door de verhalen te vertellen van onder andere een ouder echtpaar dat voedselhulp verschaft in een blanke achterbuurt, en van een groep kampbewoners die samen probeert de eindjes aan elkaar te knopen.

 

White Poverty – In the New South Africa draaide afgelopen weken op het IDFA.

Ontevredenheid
Onder deze blanke armen groeit de ontevredenheid. De regering die zij zelf destijds gekozen hebben, laat hen nu in de steek – zo stellen zij in de documentaire. Ook de vijandigheid van de blanken ten opzichte van de zwarte bevolking schemert nog duidelijk door de houding van de eersten heen. "Apartheid was voor deze mensen een sociaal vangnet", legt Saskia Vredeveld uit. "Nu dat er niet meer is, vallen zij buiten de boot."

Natuurlijk zijn er nog altijd veel meer ‘arme zwarten’ dan ‘arme blanken’, maar vooral de grote achteruitgang is voor deze mensen moeilijk te verkroppen. Van redelijk welgestelde families, met huis en auto, zijn zij op de sociale ladder gedaald tot één van de onderste treden. Voor hen betekent het einde van apartheid ook het einde van een goed bestaan – door het BEE-beleid is de kans op een nieuwe baan voor hen minimaal. White Poverty – In the New South Africa laat enerzijds de bijwerkingen van het nieuwe beleid zien, maar anderzijds vooral ook de complexiteit van de Zuid-Afrikaanse samenleving en hoe de samenleving nog steeds doordrongen is van tegenstelling in wit en zwart. De Rainbow Nation is in deze film slechts een utopie – op papier.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons