 |
| Illustratie: Farhad Foroutanian |
Er waren schitterende gasten en een gelikt programma: uitheemse experts in vlotte paneldiscussies met bevlogen Bekende Nederlandse Moeders, ontroerende verhalen en een spetterende band. Niks was aan het toeval overgelaten – zelfs de cabaretière was zwanger. Een grijnzende groep Afrikaanse trommelaars in nauwelijks gelooide geitenvellen kreeg de zaal aan het dansen, en noemde dat een 'ritueel bij geboorte en naamgeving'. Als je werkelijk zo wild op en neer zou moeten springen bij een bevalling, kan ik me best voorstellen dat je daar niet helemaal gezond uitkomt, als moeder. Het waren dan ook mannen, die trommelaars. Daarvan waren er trouwens verder welgeteld maar vijf in de zaal en die zaten óf op een op naam gereserveerde VIP-stoel op de voorste rij of als geluidstechnicus achterin.
Raar. Hebben mannen soms geen moeders?
Er werd wel stevig wat informatie overgedragen. En vroedvrouwen uit verre oorden als Kirgizië en Georgië beloofden in eigen land ook Moedernachten te gaan organiseren.
Maar stiekem vraag ik me toch af wat we daar nou eigenlijk zaten te doen. Deelneemsters hadden het over 'het belang onderstrepen en iets losmaken' en 'het onderwerp internationaal uitrollen en op ieders netvlies krijgen'. Tsja. Zou dit nou politieke druk zijn? Minister Koenders kwam in elk geval langs. (Is het u al eens opgevallen hoeveel vrouwen zachtjes gaan zuchten als hij aan het woord is?) Hij speelde braaf een spelletje mee, hield een vlammende toespraak, en zegde extra geld toe. Missie geslaagd?
Aangezien ik zelf behoorlijk hoogzwanger ben, ben ik zo vrij geweest me een en ander niet persoonlijk aan te trekken – doodgaan was ik voorlopig nog niet van plan. Wel heb ik nu eindelijk een passend antwoord klaar voor als de kraampolitie bij ons thuis komt controleren of ik wel genoeg gladgestreken hydrofielluiers en strak sluitende stalen kruiken in huis heb, en of mijn kraambed wel op de wettelijke arbohoogte staat opgeklost. Het absolute basispakket dat met steun van de Nederlandse overheid aan zwangere vrouwen in rampgebieden wordt uitgereikt hebben we in ieder geval in huis: een zeiltje, een stuk zeep en een steriel scheermesje. En ik ben ook nog hartstikke hoog opgeleid. Dus dat komt verder wel goed met ons, statistisch gezien. Handig, zo'n avond.
Ondertussen neemt onze vaste redacteur Marusja Aangeenbrug de komende maanden het roer van mij over. Ze heeft genoeg te doen, want Vice Versa blíjft natuurlijk alle ontwikkelingen in onze sector op de voet voor u volgen. Stuur ons daarom vooral bericht als u iets van uw inzichten, uw mening, uw worsteling of uw succes wilt delen met anderen. Daar helpen wij u graag verder mee.
Vice Versa werkt bovendien mee met de beleidsdialoog tussen het ministerie en het maatschappelijk middenveld, deze zomer. Meer daarover leest u op pagina 27. Verder hoop ik natuurlijk dat u, als ik weer aan het werk ga in september, inmiddels álle Millenniumdoelen blijkt te hebben gehaald. En dat we dan fluks aan de slag kunnen met de andere helft. Tot dan.
 |
| Foto: Nicola Romme |
Evelijne Bruning
Hoofdredacteur Vice Versa
Redactie@viceversaonline.nl
P.S. Ondertussen staat mijn ándere kindje, ons vakblad Vice Versa, helaas voorlopig nog lang niet stevig genoeg op eigen benen om de komende jaren vrolijk verder te kunnen. Dat blijkt, om allerlei redenen, nog een hele bevalling. We hebben inmiddels een stevig doortimmerd businessplan gemaakt, dat u bij ons kunt aanvragen. Volgend jaar, kan ik u vast verklappen, vervalt de mogelijkheid van een gesubsidieerd abonnement. We zullen op termijn écht onze eigen broek moeten ophouden. Daarnaast blijkt dat we ook dit jaar uw bijdrage in de kosten van het maken van Vice Versa echt heel hard nodig hebben. Ik zou u daarom met klem willen vragen om, als u dat nog niet hebt gedaan, alsnog te betalen voor uw abonnement. Of om uw werkgever met klem te vragen dat voor u en uw collega's te doen. Meer details vindt u in de brief bij dit blad, of op www.viceversaonline.nl.
