De bijeenkomst werd ingeleid door Antoinette Tanja, binnen het dagelijks bestuur van Oost-Watergraafsmeer verantwoordelijk voor integratie. Zij prees het vele goede dat de aftredende denktank had verricht maar waarschuwde 'dat we er nog lang niet zijn'. 'De nieuwe denktank Sociale Cohesie moet een antwoord vinden op de verdere verruwing van het sociale klimaat, een bijdrage leveren om onze open samenleving te kunnen vasthouden.' Ze was het eens met Ahmed Olgun, journalist van het NRC-Handelsblad en tevens lid van de nieuwe denktank. Hij had geschreven dat het dagelijks bestuur zich meer in de buurten had moeten laten zien om een tegenwicht te bieden aan de lijn-Wilders en 'ik denk dat je daarin gelijk hebt', aldus Tanja.
Over grenzen
Terugkijkend op twee jaar denktank Sociale Cohesie – destijds opgericht om te stimuleren dat mensen in Oost-Watergraafsmeer zich over de grenzen van huidskleur, afkomst en geloof heen weer meer met elkaar verbonden gaan voelen – vroeg scheidend voorzitter Tariq Yousif zich af wat de oude denktank nou eigenlijk had gedáán. Hij herinnerde zich vooral veel eten en drinken en indringende gesprekken, af en toe onderbroken door iemand met een idee die vervolgens te horen kreeg: 'Top! Moet je doen!' 'En wat denk je', vervolgde Yousif, 'het werd gewoon gedáán.'
Wat ging er mis?
Onder deze grap school kritiek richting deelraad want, zei Yousif: 'Wij stonden open voor mensen met ideeën. De denktank vervulde een rol die eigenlijk bij de deelraad hoort. Wat ging er mis tussen deelraad en burgers van Oost-Watergraafsmeer dat er een denktank nodig is om ideeën te genereren en mogelijk te maken? In die zin vind ik ook dat wij als denktank zijn tekortgeschoten. Wij hadden de deelraad vaker met onze kritiek moeten confronteren.'
'Iets met Ajax'
Als laatste kwam Jean Tillie aan het woord, politicoloog en onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. Hij herinnerde zich zijn jeugd in Nazareth, een achterstandswijk van Maastricht waar hij als hangjongere ooit ook onderwerp van beleid was geweest. Waren het destijds de pastoor en de carnavalsvereniging die voor de sociale cohesie zorgden, in Oost-Watergraafsmeer wacht de uitdaging nieuwe manieren te verzinnen om de samenhang tussen de diverse bevolkingsgroepen te bevorderen. Tillie dacht daarbij vooral aan het koppelen van diverse netwerken en aan het inzetten van wat hij noemde elitenetwerken. 'Bedrijven hebben tegenwoordig de mond vol van maatschappelijk verantwoord ondernemen. In dat verband zou ik me kunnen voorstellen dat bedrijven in Oost-Watergraafsmeer van hun werknemers vragen een bijdrage in het stadsdeel te leveren.' Om er vervolgens aan toe te voegen: 'En ik wil iets met Ajax!'
