 |
| Evelijne Bruning Foto: Sjors Beens |
Tsja. Ik ben heus geen geharde feministische strijdster. Verre van. Ik word bozer van het verontwaardigde zeurtoontje van Opzij dan van het glazen plafond. Maar van dit soort oproepjes gaat mijn bloed toch wel een beetje suizen. Dus heb ik een hele dag met kruiwagens vol loodzware stenen gesjouwd, en gemetseld of mijn leven ervan afhing.
Het was enig. Behalve na afloop. Die ene stoere vader had me nog wel zo gewaarschuwd. 'Ga nou niet met je blote handen in de specie wroeten. Dat is zó zuur, dan trekt al het vocht uit je huid.' En ik, sufmuts, sloeg natuurlijk weer eens door. 'Niet alle vrouwen vinden hun handen belangrijk. Ik smeer er vanavond wel een beetje kariténotenboter op', eigenwijste ik. Slecht idee. Want ik kan sjouwen als de beste, en zelfs vrij aardig metselen – als je tenminste van asymmetrische, organische vormen houdt – maar ik heb nu nóg vingers van schuurpapier.
| Politisering Toen afgelopen zomer het rumoer losbarstte rondom de aanbesteding van het Schoklandfeestje, moest ik grinniken. Spontaan snapte ik wat de minister bedoelde met zijn verse voornemen om de hulp te politiseren: eigen partijvriendjes inhuren voor leuke klusjes. Maar dat zag ik toch verkeerd, begrijp ik inmiddels uit de alleszins hartelijke toelichtingen achteraf. De minister zelf was nauwelijks betrokken bij de organisatie. Het moest gewoon snel gebeuren. En dit waren hele snélle vriendjes. Dus. Voor wie gepolitiseerde hulp nog een vage term is, verwijs ik naar The Broker, dit jaar onze vaste bijlage. U vindt daar een rustig onderbouwde uitleg van wat de werkelijke implicaties van die keuze zijn. En zoals u in onze uitgebreide analyse van de begroting voor het komende jaar kunt lezen, schuiven de budgetten gestaag die kant op. U kunt bovendien bij ons lezen wat sleutelfiguren uit de sector daar van vinden: ze zijn overwegend enthousiast. Maar we zouden uw Vice Versa niet zijn als we niet ook wat vraagtekens hadden. In de reportage over slavernij in Ghana, op pagina 34, stelt een lokale socioloog dat juist internationale aandacht en druk ervoor gezorgd hebben dat het probleem onoplosbaar is geworden. We zijn er zo te zien nog lang niet klaar mee. |
Dat zure, dat is nou precies wat mij tegenstaat in veel voortrekkers van de vrouwenbeweging. Ik vond de recente lancering van het nieuwe Fundher-rapport – over de financiële duurzaamheid van de internationale vrouwenbeweging dan ook een verademing. De auteurs waren opgetogen. Het gaat, constateerden zij, buitengewoon slecht met de directe financiële bijdragen aan de vrouwenstrijd. Die is bijna overal opgegeten door het vermaledijde gender mainstreamen en door grote, lang niet altijd efficiënte, organisaties. Maar het tij lijkt te keren. Want, zo stelt het rapport: vele duizenden vrouwenorganisaties in de wereld hebben eclatante successen behaald met weinig middelen. En de auteurs zien allerlei kansen om nu alsnog nieuwe bronnen van financiering aan te boren en nog veel grootsere resultaten te gaan boeken.
Een zaal vol veelsoortige vrouwen woonde de lancering bij. Er was ook een man, maar die ging halverwege al naar huis. De kinderen uit school halen, misschien. Gevraagd naar reacties kreeg ik vooral sceptische, boze verhalen over hoe zwaar en hoe moeilijk het allemaal wel niet is. Vrouwenorganisaties zitten blijkbaar al zó lang in het verdomhoekje, dat ze verkreukeld zijn geraakt.
En dat is jammer. Want de tijd is rijp voor veerkracht. Onze nieuwe minister is duidelijk dol op vrouwen – en bovendien vrijgezel. Maar ook in zijn nieuwe beleid maakt de minister zich hard voor vrouwen. En dat is misschien nog véél leuker, want het zou wel eens een fundamenteel verschil kunnen gaan maken in heel veel levens. Minister Koenders kreeg dan ook prompt de 'meest vrouwvriendelijke bewindspersoon'-prijs van de stichting Women on Top, die in haar persbericht ook nog olijk meldde dat de minister er in zijn jacquet zo smakelijk uitzag: 'net Robbie Williams'. Prettige plaagstootjes die de rollen eindelijk een keer omdraaien. We kunnen het wel. Aldus is en blijft er volop werk aan de winkel; sjouwen met die kruiwagen, en metselen maar. Pas alleen wel op voor verzuring. Doe waar nodig je handschoenen aan. Dat is ook beter voor de nagellak.
Evelijne Bruning Hoofdredacteur Vice Versa, Evelijne@viceversaonline.nl
P.S.: Het Fundher-rapport vindt u op www.awid.org
