Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Financiële steun voor ontwikkeling in het Zuiden loopt nu nog meestal via niet-gouvernementele instellingen (ngo's) in het Noorden. Noorwegen, een van de belangrijkste donorlanden, denkt erover na om dat te veranderen, zei Jan-Petter Holtedahl van het Noorse Agentschap voor Ontwikkelingssamenwerking.
Directe steun zou kosten en misschien ook tijd besparen. Grote ontwikkelingsorganisaties zoals Oxfam en ActionAid zeggen doorgaans ongeveer 15 procent van hun fondsen te besteden aan het in stand houden van hun organisatie en de kosten van fondsenwerving. De tussenkomst van noordelijke ngo's schrappen bespaart kosten, maar kan er ook toe leiden dat kanalen om fondsen te werven afgesloten worden.
Inspraak
Volgens Abiola Tilley-Gyado, directeur internationale ontwikkeling van PLAN International in Senegal, moet het Zuiden ook meer betrokken worden bij planning. "Alle partijen moeten inspraak hebben bij het opzetten van projecten", zei ze. "Een project in Afrika moet niet alleen uitgedacht worden in Washington of Londen."
Iemand die een maand stage loopt in Zimbabwe, is al een expert die besluiten neemt over welk geld waarheen gaat, zei Tilley-Gyado. "Er moet eerst onderzocht worden waar de bevolking daadwerkelijk behoefte aan heeft. Daarmee wordt voorkomen dat iemand die hoort over voedseltekorten, het Wereldvoedselprogramma inschakelt om tarwe te sturen, terwijl de bevolking ter plaatse niet weet hoe tarwe gegeten kan worden."
"Veel overheidsgeld gaat naar ngo's in eigen land", zei vertrekkend CIVICUS-voorzitter Aruna Rao. "In Noorwegen gaat het overgrote deel van het budget naar Noorse ngo's, die daarmee in het Zuiden werken of zuidelijke ngo's financieren." Het is volgens haar nuttig om deze werkwijze opnieuw te bezien en nieuwe financieringsmechanismen te overwegen voor internationale, regionale en lokale ngo's.
Fondsenwerving
Sylvia Borren, directeur van Oxfam-Novib, zei dat het daarvoor misschien nog te vroeg is, omdat noordelijke ngo's nu eenmaal de belangrijkste fondsenwervers zijn. "Ik zou graag zien dat er in het Zuiden een hogere en middenklasse ontstaan die op een degelijke manier fondsen gaan werven voor sociale ontwikkeling in hun eigen land. Op kleine schaal gebeurt dat al, maar dan vooral onder de allerrijksten en minder in de middenklasse. Het lijkt nog niet erg op het soort fondsenwerving waar we in Nederland mee bezig zijn."
Aan directe financiële steun kleven ook nadelen, zei ze. "Regeringen in het Noorden hebben waarschijnlijk meer grip op het maatschappelijk middenveld in het Zuiden dan op hun eigen maatschappelijk middenveld. Ik heb gezien hoe sommige zuidelijke ngo's geld kregen van de Europese Unie en hoe dat misging omdat de verantwoording niet eenvoudig is. Uiteindelijk eindigden ze als onderaannemers van de EU, in plaats van als sterke, autonome, kritische organisaties."
De tendens om meer samen te werken, zoals in Multi Donor Trust Funds, heeft volgens haar goede kanten. "Dan hoeft een partner niet zeventien verschillende rapportages te schrijven. Het nadeel is sommige kleinere maatschappelijke organisaties en sociale groeperingen buiten de boot vallen, omdat de grote, gevestigde ngo's meer kennis in huis hebben."
De CIVICUS-bijeenkomst in Glasgow, die zondag werd afgesloten, trok afgevaardigden uit 135 landen.
