Op eigen initiatief deed Jan Willem Petersen vanuit zijn bureau Specialist Operations onderzoek naar de Nederlandse erfenis in Uruzgan. Hij trok in 2014 en 2015 alleen en met fotograaf Hans Stakelbeek door de provincie, onder de radar, gekleed in een Afghaanse salwar kameez en met baard op Taliban-lengte.
Half oktober overhandigde hij zijn bevindingen aan de Commandant der Strijdkrachten Tom Middendorp. Om van te leren bij huidige en komende missies. Petersen weigert het 130 miljoen euro kostende wederopbouwwerk van de Task Force Uruzgan (2006-2010) simpelweg een mislukking te noemen, iets wat de afgelopen tijd veelvuldig gebeurde nadat provinciehoofdstad Tarin Kowt onder vuur werd genomen door opstandelingen.
Hans Stakelbeek/ Een van de prestigeprojecten van Nederland: de terminal van Tarin Kowt Airport. Samen met Duitsland bekostigd (200 miljoen euro) en ingericht op de toekomstige (economische) groei van Tarin Kowt.
Vooral aan de infrastructurele kant staat Uruzgan er nu beter voor: betere scholen, een vliegveld, een verbeterd wegennet, inclusief een 40 kilometer lange weg door de Baluchivallei tussen Tarin Kowt en Chora. Petersen: “Die verbindingen zijn van levensbelang voor de verdere ontwikkeling van het gebied.” Maar het is ook de hardware, de buitenkant. “Scholen zijn vaak neergezet zonder de gemeenschap erbij te betrekken, geschoold personeel is niet altijd beschikbaar en de befaamde weg heeft veel te lijden onder gebrekkige politiecontrole en rivaliserende stammen.”
Petersen adviseert bij komende missies meer ruimtelijke expertise in te schakelen en meer capaciteit te reserveren voor de wederopbouw. Alleen bommen en granaten zijn niet genoeg bij conflicten waarin staten het opnemen tegen groeperingen als IS, Al Qaida of de Taliban. Pessimistisch is hij niet. “Er is bereidheid tot een betere voorbereiding bij Defensie en het ministerie van Buitenlandse Zaken.”
Dit artikel wordt mede mogelijk gemaakt door het vfonds. In het kader van het OneWorld project ‘Nederland in Oorlog’.
