Tegenstanders van de bestaande vlag, met name de Koerden, moeten vooralsnog genoegen nemen met enkele kleine aanpassingen en een nieuwe uitleg bij de drie sterren die de vlag sieren. Deze tijdelijke aanpassing moet als noodverband dienen, totdat de onderling verdeelde Irakezen een voor iedereen acceptabel nationaal vlagontwerp hebben bedacht.
Saddam's handschrift
Op de huidige vlag wordt de groene kleur van de tekst 'Allah akbar' (God is Groot) vervangen door geel – de Koerdische nationale kleur. En in plaats van in Saddam Hoesseins handschrift, worden de twee woorden voortaan in de traditionele kufi-stijl gekalligrafeerd.
De sterren staan niet meer voor de drie doelstellingen van Saddams Baath partij: (Arabische) unie, vrijheid en socialisme. Voortaan symboliseren de sterren de hoekstenen van het nieuwe Irak: vrede, tolerantie en rechtvaardigheid. De kleuren van de vlag betekenen niet langer 'Arabische glorie', maar islamitische civilisatie'.
Verwarring
Al bijna vijf jaar bakkeleien de leiders van het nieuwe Irak over een nationale vlag. Dat leidde vaak tot irritatie en verwarring bij internationale partners, die niet meer wisten hoe de Iraakse vlag er precies uitziet.
|
De zesde vlag De vier kleuren vormen de basis van de nationale vlaggen in de meeste Arabische landen. In 1958 heeft het leger een einde gemaakt aan de Irakese monarchie en een republiek gesticht. Een jaar later werd een nieuwe vlag ontworpen. Naast de vier kleuren was er een gele zon als symbool voor de Iraakse Koerden. In 1963 hebben de Arabisch nationalisten de macht gegrepen. Een Arabische eenheidsstaat zou ontstaan met als oprichtende landen Irak, Egypte en Syrië. Voor deze staat werd een vlag bedacht met drie sterren. In 1990, na de bezetting van Koeweit, wilde Saddam de moslims achter zich krijgen in zijn oorlog tegen het Westen. Hij heeft de islamitische slagzin 'Allah Akbar' toegevoegd aan de Iraakse vlag, geschreven in zijn eigen handschrift. |
In mei 2004, ruim een jaar na het neerhalen van Saddams standbeeld op het Paradijsplein in Bagdad, moesten de nieuwe leiders van Irak een oplossing bedenken voor het vlagprobleem. Een paar weken later zouden de Olympische spelen in Griekenland van start gaan en de Iraakse atleten wisten nog niet wat voor vlag ze moesten meenemen.
Architect
De politieke leiders besloten om een nieuwe vlag te laten maken. Een van hen belde met zijn broer in Londen – een bekende architect – met de vraag zo snel mogelijk een vlag te ontwerpen. Het ontwerp moest een islamitisch symbool bevatten en de Koerden moesten tevreden worden gesteld. Voor de rest mocht de kunstenaar zijn fantasie de vrije loop laten.
De architect, die al veertig jaar in het Westen woont, deed gewoon wat in zijn hoofd opkwam. Het werd een wit doek met onder aan twee blauwe balken en een gele balk ertussen. Ergens in de grote witte vlakte stond een blauwe halve maan. De twee rivieren van Mesopotamië, de islam en de Koerden waren vertegenwoordigd. De witte achtergrond stond voor de hoop op een nieuwe toekomst.
Schokkend radicaal
Voor veel Irakezen was de verandering schokkend radicaal. De vier kleuren die de basis vormden van alle vlaggen die Irak kende in de twintigste eeuw, waren helemaal verdwenen. Blauw en geel zijn in geen enkele Arabische vlag te zien en het enige land in de regio met wit-blauw is Israël.
Dat kon geen toeval zijn, meenden de Irakezen. Het ontwerp was het symbool van het Amerikaanse Irak, een land dat zijn Arabische broeders de rug toe keert en zich werpt in de armen van de vijanden, Israël en het Westen.
 |
| Het afgekeurde voorstel |
Het revolutionaire vlagontwerp verdween stilletjes in een diepe bureaulade, met als gevolg dat Irak de afgelopen jaren geen formele vlag had.
Vlag van het fascisme
President Barzani van de regioregering in Koerdistan nam een kloek besluit: de vlag waaronder tientallen duizenden koerden waren vermoord, zou nooit meer wapperen in Koerdisch gebied. Daar zou alleen nog de nationale Koerdische vlag worden gehesen. Maar in de Koerdische provincie Sulaymaniya, het bolwerk van de rivaliserende Koerdische leider Talabani, wordt pragmatischer omgegaan met de vlag van het 'fascistische verleden'. Daar wordt de Iraakse vlag wel gebruikt, maar dan zonder de tekst 'Allah akbar' die door Saddam is toegevoegd tijdens de eerste Golfoorlog.
Aanleiding om nu opnieuw naar de vlag te kijken, is de conferentie van Arabische parlementen in de Koerdische hoofdstad Erbil. De Koerdische leider Barzani weigerde in eerste instantie de huidige Iraakse vlag te hijsen. Nu neemt hij voorlopig genoegen met de huidige vlag, onder voorwaarde dat er uiteindelijk een geheel nieuwe komt.
Dit artikel is, met toestemming, overgenomen van de Wereldomroep.
