Groot is Namaawu niet als je naast haar staat, een ruime 1.60 meter hooguit. Als je wat beter naar haar kijkt, zie je stralende, wat ondeugende ogen en een glimlach die jou vanbinnen raakt. Ze heeft een vrolijke luide stem, die kan blaffen als het nodig is. Een uitstraling waar een intensiteit en gedrevenheid vanuit gaat. Een kleine vrouw, maar groots in haar denken en doen. Zacht, zorgzaam en gevoelig, maar vooral ook sterk, levenslustig, principieel en soms wat dominant. Dat is Namaawu, een vrouw die weet wat ze wil en daar voor gaat. En daarmee is zij een voorbeeld voor vrouwen in haar regio en, nu bijna 3 jaar later besef ik ineens: Ook voor mij!
Ik ben aan het aftellen, over ruim 3 weken ga ik terug, terug naar Ghana. Terug naar het land en de mensen die mij zo veel hebben geleerd. Een mooie, rijke en intensieve ervaring, terwijl ik er juist ook een aantal keren de moeilijkste momenten van mijn leven heb gekend. Op die momenten konden Namaawu en ik elkaar gewoon niet begrijpen. Het meest sprekende was tijdens een periode van ziekte,. Ik had een darminfectie die onbehandelbaar leek en met alle wil van de wereld kon ik geen eten binnen houden. Zij voelde zich verantwoordelijk voor mij en wilde niet dat ik heimwee had naar Nederland. Dus wat deed ze: met de grootste inspanningen, toewijding en een flinke greep in haar geldbuidel, een soort van soepgroenten en aardappel voor me regelen. ‘With this, you don’t think at home‘! En ik dacht bij de eerste geur: ‘Waarom heb je er in godsnaam weer die verrekte peper ingeknald?!’
Ze was als een moeder voor haar dochter, en ik herkende mezelf als puberdochter in de reacties naar mijn moeder. Moeder-dochter, Ghanese-Nederlandse, onderneemster-adviseur, vrouw-vrouw. Zij leerde me trots te zijn op het feit dat ik een vrouw ben, zij leerde me welke eigenschappen een vrouw in kan zetten om haar doelen te bereiken. Juist midden het confronterende verschil tussen man en vrouw daar, leerde zij mij dat ik ‘geen man hoef te worden’ om succesvol te zijn.
Namaawu (nu 40 jaar) heeft in haar jeugd ongeveer twee jaar basisschool gehad en kan niet lezen of schrijven. Dit weerhield haar er echter nooit van om te streven naar ontwikkeling van zichzelf en haar omgeving. Zij werd alleenstaande moeder rond haar twintigste en voorzag in een inkomen als kapster met haar eigen ‘barbershop’, zij wilde koste wat kost zelfvoorzienend zijn. Ook werd zij vrouwelijk kampioen wielrennen van Noord-Ghana in haar twintiger jaren.
Namaawu’s dochter Aisha die nu zelf 20 is, zit op de universiteit. Namaawu is zeer gedreven om haar de kansen te geven die zij zelf nooit heeft gehad. Toen zij begin 30 was, trouwde Namaawu met een Nigeriaanse man, net als zij een moslim. Met hem kreeg zij nog twee jongens, nu 6 en 3 jaar. Zij weigert haar man haar leven volledig te laten bepalen en zoekt, binnen de grenzen van het toelaatbare, de discussie op. Dit is uitzonderlijk in de overwegend traditionele en islamitische samenleving van Noord-Ghana. Zij is (tot heden) zijn enige vrouw en ze is fervent voorstander van monogamie. In de gastgezinnen van Meet Africa en de dorpen in de regio, gaat zij dan ook het gesprek aan met de mannen en vrouwen met als doel polygamie te ontmoedigen en geboortebeperking te stimuleren. Daarnaast zoekt zij in de dorpen naar vrouwen die ze kan ondersteunen met kleine leningen, zodat zij een handeltje voor zichzelf kunnen beginnen en hiermee meer kansen creëren voor zichzelf en hun kinderen. Samen met Meet Africa ondersteunt Namaawu inmiddels bijna 20 vrouwen. Ook geeft zij vrouwen voorlichting op het gebied van hygiëne en bijvoorbeeld les in brood bakken
Namaawu, vrouw met dromen en vrouw met een visie. Zij omarmde vanaf 2003 Nederlandse vrijwilliger na vrijwilliger en maakte hen zeer goed wegwijs in het Ghanese leven. Gastgezin na gastgezin selecteerde zij zeer streng en zorgvuldig om aan de toenemende vraag te voldoen. Nu, vijf jaar later profiteren er 35 gastgezinnen van de komst van Nederlanders en hebben zes medewerkers een betaalde baan binnen de organisatie. Namaawu voert nog altijd de scepter over Meet Africa en de projecten, al moet zij soms toegeven dat het feit dat zij niet kan lezen of schrijven het niet altijd makkelijk maakt.
Namaawu ontfermt zich over vele mensen meer. Belangeloos ondersteunt zij al jaren vele zieken en gehandicapten die dit nodig hebben, met name vrouwen gaan haar aan het hart. Vaak komt ze ze toevallig tegen in het Ghanese leven en trekt zij zich haar hun verhaal persoonlijk aan. Al jaren ondersteunt zij een geestelijk gehandicapte moeder van een gezin met twee kinderen en een gehandicapte man. Niet alleen geeft zij ze een maandelijkse toelage, ook geeft zij de moeder persoonlijk lessen in hygiëne, opvoeding etc. Een groep lichamelijk gehandicapte vrouwen die geen inkomsten hadden, heeft zij gesteund omdat zij in hen geloofde. Ze heeft gezorgd dat zij een naaiatelier konden beginnen en op die manier een beter leven voor zichzelf konden opbouwen. En dit zijn slechts twee voorbeelden, er zijn er talloze.
Namaawu, vrouw met humor, passie, gedrevenheid, vechtlust en natuurlijk ook met onzekerheden en zorgen. Maar bovenal is zij een vrouw die droomt, die gelooft en die realiseert.
Ik heb zin om haar weer te zien!
Wil je me volgen tijdens mijn weerzien en tijdelijke verblijf in Ghana?
Vanaf 19 december 2009 t/m 15 januari 2010: caroleontmoetafrika.waarbenjij.nu
Meer informatie over Ontmoet Afrika: www.ontmoetafrika.nl
