Altijd als ik vanuit een vliegtuigraampje naar beneden kijk – veel te vaak – raak ik betoverd. Door het land en het water en de wolken. En door alles wat mensen voor zichzelf hebben gemaakt. Het vliegtuig waar ik nu in zit brengt me naar Rio de Janeiro. Niet om te flaneren langs de Copacobana (of stiekem een beetje misschien), maar om bij het nu al historische Rio+20 te zijn.
Tijdens deze duurzaamheidstop moeten onze wereldleiders het eens worden over De Toekomst Die Wij Willen. De verwachtingen zijn helaas niet hoog. Als ze al op komen dagen (een greep: Rutte niet, Bouterse wel, Obama niet, Hollande wel), neigen ze zich te verliezen in gekibbel en gecompromitteer.
Mijn hoop is gevestigd op de 50.000 andere mensen die ook naar Rio zijn gekomen. Er zijn binnen de conferentie negen lobbygroepen gevormd die een deel van de samenleving vertegenwoordigen, zoals de jongeren, boeren en wetenschappers. En aan de andere kant van Rio vindt de People’s Summit plaats, waar social movements en andere mensen-zonder-pasje samenkomen.
Zij kunnen misschien de katalysator zijn van een nieuwe tijd. Waarin meer mensen zich af gaan vragen waar we mee bezig zijn. Waarin de technosfeer (alles wat mensen maken) de biosfeer (de som van alle ecosystemen) gaat dienen, in plaats van andersom. En waarin we samenwerken om al die zaken op te lossen waar onze leiders de politieke wil niet voor kunnen vinden.
Of zouden ze toch…?
Lynn Zebeda is Worldconnector, en daarnaast mede-oprichter van Dr. Monk en consultant op gebieden rondom leiderschap en sociaal ondernemerschap.
