Ik was verbaasd, toen de jonge vrouw in het kantoortje van de manager van een ontheemdenkamp in de Koerdische Regio van Irak vertelde dat haar zieke dochtertje twee jaar oud was. Het kindje, dat met een speen in de mond in diepe slaap op haar schoot lag, leek veel jonger. Het oordeel van de manager was: ondervoeding. Dat had hij al veel gezien; het kamp heeft er een speciaal spreekuur voor.
Onder het bewind van ISIS zijn veel onderdanen aan de bedelstaf geraakt. Want de groep levert alle banen. Wie voorheen bij de Iraakse regering werkte en een inkomen wilde, moest overstappen naar het ISIS-bewind. Anders is er geen salaris, terwijl de terreurgroep wel maandelijks belasting komt innen.
ISIS biedt vooral functies aan in leger en bewaking, want de nadruk ligt op controle en straffen. Een normale samenleving waarin werk ontstaat op basis van behoeften, bestaat niet meer.
Het gaat extremistische moslims niet om het volk, maar om de glorie van hun leider en henzelf.
Gevolg: de jonge vrouw was met haar ondervoede kind van dorp naar dorp gevlucht voor ISIS, kon haar kind zelf niet voeden en geen poedermelk vinden. Veel anderen die weigerden zich bij de groep aan te sluiten, zijn door hun spaargeld heen en leven al langere tijd vooral op brood.
In Nigeria vertellen dorpelingen dat de Boko Haram-strijders van hen stalen; dat als er al voedsel was, zij dat meenamen. Ook in Irak is er enorm geroofd; niet alleen uit de huizen van mensen die vluchtten maar ook bij de controleposten. Een bejaarde christelijke dame die twee jaar bezetting overleefde door zich zogenaamd te bekeren, vertelde hoe strijders van de islamitische terreurgroep haar huis binnenstapten om iets van hun gading te halen.
Zowel ISIS als Boko Haram riepen in 2014 een islamitische staat uit in hun veroverde gebieden. En hoewel de islam een grondregel heeft om armen te helpen (via een belasting, de zakat) heerst in beide zogenaamd islamitische staten honger.
De zakat gaat niet naar de armen, want wie zich niet aansloot wordt als ongelovig weggezet. Het gaat extremistische moslims niet om het volk, maar om de glorie van hun leider en henzelf. De opdeling is duidelijk: de elite en de strijders zijn belangrijk, de gewone bevolking niet.
In feite zijn beide boevenstaten. Maar omdat zij hun bewind zeggen te baseren op de daden van de profeet Mohammed, durven veel moslims zich niet openlijk af te keren, hoewel zijn slavernij en executies van andersdenkenden toch niet van deze tijd zijn. En mede daardoor worden nog steeds mensen omgepraat zich aan te sluiten.
ISIS en soortgelijke organisaties misbruiken de islam.
ISIS-leider Al-Baghdad voorspelt dat het verlies in Irak tijdelijk is en zijn aanhangers terug zullen komen. Maar hoe geloofwaardig is zijn staat nog nu de link met hongersnood zo duidelijk wordt? En dat de verplichte zakat vooral wordt misbruikt voor zelfverrijking van de elite?
Islamitisch extremisme leidt tot honger. Het geweld dat nodig is om de staat te beschermen en uit te breiden, heeft gevolgen voor de voedselsituatie. Vrijwel alle kennis die in de eeuwen na de profeet is vergaard over het besturen van naties en volkeren en over de rechten van de mens, is als ballast overboord gekieperd.
Het wordt tijd dat islamitische leiders zich massaal en duidelijk uitspreken, nu ze het niet meer kunnen ontkennen: ISIS en soortgelijke organisaties misbruiken de islam, en brengen slechts geweld, vernieling en honger.
