Homo’s onder ISIS: bij leven en dood ontkend

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

“Ik herdenk onze 104 broeders die ISIS in Mosoel heeft gedood op beschuldiging van homoseksualiteit, door hen van hoge gebouwen te duwen,” schrijft blogger Mosul Eye op Twitter.

Deze historicus hield ons tijdens de bezetting van de islamitische terreurgroep ISIS de afgelopen drie jaar vanuit Mosoel op de hoogte van de situatie in zijn stad. Hij deed dat via een groepje vertrouwelingen die zijn berichten op sociale media plaatsten. Na de bevrijding van de stad vertrok hij naar het buitenland, maar gelukkig blijft Mosul Eye posten over de strijd en de slachtoffers: hij is een van de beste bronnen over de gebeurtenissen in Mosoel.

Westerse decadente ziekte

Dat hij over gays twittert, treft me. Homoseksualiteit is een groot taboe in mijn deel van de wereld. Zodanig groot, dat je bijna zou denken dat het in Irak niet bestaat. Dat is precies wat veel mensen hier geloven: het zal wel een westerse decadente ziekte zijn. Wrang genoeg doorbrak ISIS dat taboe door mannen van wie werd beweerd dat ze homo waren, publiekelijk te executeren. ISIS vond er zelfs meer dan honderd in de miljoenenstad Mosoel. 

Omdat seks voor het huwelijk zo’n groot taboe is, vormt seks tussen mannen een veilige uitlaatklep voor al te urgente verlangens

Het typische is dat volgens westerse vooroordelen homoseksualiteit zo ongeveer in het Midden-Oosten is uitgevonden, aangezien het hier normaal is dat mannen hand in hand lopen of elkaar omhelzen. Oogluikend wordt geaccepteerd dat ze ‘het’ met elkaar doen, als dat de vrouwelijke eer veiligstelt. Omdat seks voor het huwelijk zo’n groot taboe is, vormt seks tussen mannen een veilige uitlaatklep voor al te urgente verlangens. Tussen jonge mannen, laat dat duidelijk zijn, en niet van oudere mannen met jongens, want pedofilie wordt weer wel afgekeurd. Maar na het huwelijk moet het afgelopen zijn. Want daar gaat het hier om: je trouwt en je krijgt kinderen. Waartoe zijn wij op aarde? Om een gezin te vormen.

Voor homoseksuele mannen is er geen keuze: ze moeten trouwen. Maar daarnaast houden ze er een geheim leven op na. Want uit de kast komen is niet aan de orde wanneer je niet uit de familie en zelfs uit de samenleving wilt worden gestoten.

'Gay zijn is sociaal noch religieus geaccepteerd'

Ik wilde uitzoeken hoe het is met de families van de terechtgestelde homo’s is gesteld, nu Mosoel grotendeels is bevrijd. Hoe hebben zij die executie verwerkt, wat zijn de gevolgen van het feit dat hun zoon of broer in het openbaar ontmaskerd is als homo?

De jonge tolk in Mosoel die ik mijn plan vertel, verslikt zich bijna op WhatsApp. “Uhm… dat is nogal een kritisch onderwerp hier. Gay zijn is sociaal noch religieus geaccepteerd,” antwoordt hij. Mensen fluisterden soms wel dat niet iedereen die ISIS als homoseksueel executeerde dat ook echt was, zegt hij. “Maar dat kan je niet zeker weten, omdat het totaal niet geaccepteerd is en hun families het dus eigenlijk altijd proberen te verzwijgen.”

Ik bedenk hoe triest dit is. Bij leven kun je niet uitkomen voor je geaardheid, omdat dat je positie en die van je hele familie zal beschadigen. Maar zelfs wanneer je dood bent, omdat ISIS je voor je geaardheid heeft gestraft, kan je familie daar nog steeds niet voor uitkomen.

Ook na het vertrek van ISIS moet er veel werk worden verzet eer er sprake is van rechten voor LGBT-mensen. Voor zover dat al mogelijk is, met taboes die zo diep ingesleten zijn in cultuur en traditie, waarbij je stuit op ontkennende familieleden die doodsbang zijn gestigmatiseerd te raken.

Verandering op komst? 

Toch is er hoop. Kort na de tweet van Mosul Eye meldt een organisatie bij mij in de buurt dat ze een cursus hebben opgezet voor ambtenaren, imams, advocaten, docenten, jeugdleiders en zelfs zakenmensen: zij gaan plannen maken om de rechten van LGBT’ers in hun omgeving te bevorderen.

In Iraaks Koerdistan blijken er nu mensen te zijn die hiervoor openstaan, en dat is mede ingegeven door de grote weerzin tegen het gedachtengoed van ISIS. Het is voor het eerst dat er hier openlijk over de rechten van LGBT’ers wordt gesproken. Dat is goed nieuws, zelfs als de plannen niet meteen tot iets leiden

Ik wil het graag zien als een postuum eerbetoon aan die 104 mannen in Mosoel. Opdat zij die ontkend werden bij leven, niet ook ontkend worden na hun dood.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons