Redacteur Sanne probeert drie dagen veganistisch te lunchen op het werk. Het eten in de OneWorld-kantine is fairtrade en soms ook biologisch. Toch blijkt veganistisch zijn op kantoor een hele uitdaging.
Ik ben de loser van de redactie. Op dag één van mijn challenge ging het al mis. Zoals elke werkdag begaf ik mij rond het middaguur naar Ekeko, onze kantine. Daar schepte ik, zoals ik altijd doe, een kom vol met de vegetarische, biologische soep van de dag. Spinaziesoep, MET ROOM.
Einde challenge. Want voedsel weggooien is een grotere zonde dan een beetje koemelk binnenkrijgen, toch? Dus begaf ik me met mijn soep naar de kassa. Omdat ik toch al de fout in was gegaan, mocht ik van mezelf ook een plak kaas op mijn boterham. “Mórgen begin ik echt”, verklaarde ik tegen redactiecoördinator Trisha.
Dag 2: Ei erbij
Wat mag je eigenlijk op je brood doen als veganist? (Ervan uitgaande dat je netjes veganistisch brood hebt gekocht.) Geen vleeswaren. Geen kaas. Geen ei. Geen salade met mayonaise erdoor. Wel jam-zonder-boter. Of pindakaas. “Ik houd niet van zoet”, klaag ik als ik op dag twee door de kantine loop. Er zijn biologische kroketten en kaassoufflés, voorverpakte kazen en verse salades met tomaat en mozzarella, met ansjovis of met ei. Alleen de broccolisalade met ui is veganproof. Maar dáár kan ik niet een hele middag op werken, hoor. En we zitten verdorie wel in onze deadlineweek. Voor de vorm vraag ik aan de kassameneer of er dierlijke eiwitten in het bruine brood zitten. Dat is niet het geval. Doe ik, ondanks het door mij uitgekozen vrije uitloop-ei erop, toch een beetje vegan.
“Je doet niet echt je best”, vindt vormgever Bouwe. “Hummus is ook veganistisch. Neem je eigen bakje mee.”
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”file_styles_medium”,”fid”:”18546″,”attributes”:{“class”:”media-image”,”id”:”2″,”style”:”float: right;”}}]]Dag 3: Het hummusmeisje
Met een bakje Maza-Hoemoes in mijn tas (gewoon bij Albert Heijn), arriveer ik op woensdagochtend bij het kantoor van Follow the Money (FTM). Daar werk ik met FTM’er Jesse aan een artikel voor OneWorld magazine. Gaat prima. Tot lunchtijd. “Wie wil er een eitje?”, vraagt opperhoofd Eric. “Met kaas of met spek?” Schoorvoetend leg ik uit dat ik mijn eigen beleg bij me heb, omdat ik vandaag veganistisch ben. “Humus. Dat is toch compost?”, vraagt Jesse. “Zó natuurlijk is het nou ook weer niet”, leg ik uit. Hummus wordt gemaakt van kikkererwten en heel veel knoflook.
Geen van de mannen heeft behoefte om te proeven. Wel controleert Jesse het etiket van het pak sinaasappelsap. Nu ik zo braaf vegan eet, mag de challenge niet de mist in gaan vanwege een verborgen ingrediënt.
Veganisme is echt het tegenovergestelde van hedonisme, concluderen de aanwezige mannen. De rest van de middag noemen ze me consequent ‘hummusmeisje’.
Rode curry met pompoen
Ingrediënten voor 4 personen:
1 lepel olie (+ extra olie als je de tofu wilt frituren)
1-2 lepels rode currypasta (van de Toko, in de XO-potjes die te koop zijn bij Albert Heijn zit trassi garnalenextract)
400-500 gram tofu in blokjes
350 gram pompoen (bij voorkeur ‘squash of Japanse) in blokjes
250 ml kokosmelk
125 ml water
60 ml kokoscrème
6 limoenblaadjes
1 groentebouillonblokje
1 theelepel bruine suiker
2 rode pepers in plakjesVerhit de olie in een wok of in een andere pan met een dikke bodem.
Voeg de currypasta toe en verhit die een minuut.
Voeg de tofu toe en bak die op een middelhoog vuur tot de randjes lichtbruin zijn. Wil je extra krokante tofu? Frituur de blokjes vooraf in meerdere eetlepels olie (even laten uitlekken voor je ze erbij kiepert).
Doe de kokosmelk (die komt van de kokosnoot, niet van de kokoskoe), het water, de pompoen, het verkruimelde bouillonblokje en de limoenblaadjes erbij en laat de curry op laag vuur ongeveer 20 minuten pruttelen.
Voeg de kokoscrème en de bruine suiker toe en roer tot alles goed gemengd is.
Strooi de versnipperde rode pepers eroverheen.
Serveer met (pandan)rijst.
Te veel gedoe
Is hummus echt zo vies? Zeker niet. Maar ik vind het ook niet zó lekker dat ik het dag-in-dag-uit op mijn brood wil eten. Afwisselen kan. Op de Veganchallenge-website staan allerlei recepten waarmee je zelf veganbeleg kunt maken, van walnotenchampignonpaté tot romige tuinkruidenspread. Maar als ik na een drukke werkdag thuiskom en heb gekookt, wil ik daarna rustig op de bank hangen met een boek. Niet afwassen en nóg eens de keuken in, enkel voor een veganistische lunch.
Slagroomtaart
Na de successen van stagiair Iris en hoofdredacteur Hans, voelt mijn veganchallenge als een mislukking. Alsof ik op de eerste dag van een dieet zwicht voor een enorme punt slagroomtaart. Daarom zeg ik ‘nee’ als Iris langskomt met een schaal vol appelkoeken. Hans hapt wel meteen toe.
Wacht eens, appelkoek? Daar zit toch roomboter in?
Nu hun uitdaging erop zit, zijn mijn collega’s ineens geen heilige boontjes meer. Ook ik neem volgende week maandag, als ik zoals elke werkdag ga lunchen bij Ekeko, weer een ei op brood.
Zolang er kippen zijn, blijven er eieren. Zonde om die uit principe weg te kieperen, toch?
Voetnoot
Vooruit, ik sluit af met een positieve vegannoot. Zo’n challenge is een goede manier om stil te staan bij wat je eet, en waar onze eieren en melkproducten vandaan komen. Bij nadere inspectie bleek mijn favoriete curry ineens 100 procent veganproof. In het kader hiernaast vind je het recept.
Foto: Sanne eet rode curry in Thailand
