Haat verspreidt zich sneller dan liefde

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Ze zeggen weleens dat wat je geeft, zich vermenigvuldigt. Liefde bijvoorbeeld, maar ook haat. Het eerste zou ik willen geven met volle overgave, aan het tweede wil ik onder geen beding meewerken. Maar de gebeurtenissen van de afgelopen periode hebben mij meermalen doen beseffen dat haat zich sneller verspreidt dan liefde. Ik wil het niet voelen, wil er niet aan toegeven, maar de verdeeldheid groeit.

Bijna kinderlijk zou ik mijn tong willen uitsteken naar al die verdeeldheid. Het mag dan misschien groeien, maar ik groei niet mee. Ik weiger. Het is zelfs zo dat hoe feller er een argwanend beeld wordt geschetst van hoofddoeken, de islam, moslims en wie dan ook, hoe breder ik wil glimlachen naar al deze ‘fantastische’ mensen. Dikwijls loop ik met plaatsvervangende schaamte over straat, malend over de vraag of mensen zich nog wel gewenst voelen in deze maatschappij. Een samenleving waarin we elkaar steeds meer in hokjes proppen en die steeds verder dreigt af te drijven van het samen leven.

De verdeeldheid mag dan misschien groeien, maar ik groei niet mee. Ik weiger.

Soms zou ik liefst alles uit de kast willen trekken, van alle vooroordelen het tegendeel willen bewijzen. Keiharde, verse eye-openers. Ik zou statements willen maken, namelijk dat ik niemand zou willen missen uit Nederland. Wij vormen Nederland, WIJ. Mijn lieve Marokkaanse buren die mij tijdens de Ramadan vaak maaltijden kwamen brengen en altijd geïnteresseerd en vriendelijk zijn; mijn prachtige diverse theatergroep bestaande uit allerlei verschillende jongeren met elk andere interesses, verhalen en religies; mijn krachtige collega’s, afkomstig van alle werelddelen die onze aarde rijk is en van wie ik dagelijks mag leren, en niet te vergeten mijn mooie vrienden met wie ik stuk voor stuk ontzettend blij ben.

Vorige week vroeg een jonge leerling mij: “Hoe komt het dat we eigenlijk wel allemaal van hetzelfde volk zijn, maar geen broers of zussen?” Voor even zou ik inderdaad willen dat de wereld zo simpel was als dat. Een grote, warme familie. Denk je eens in hoe gezellig dat zal zijn.

Jaika Koot schrijft voor BLOK, 

een mediaplatform door jonge Amsterdammers die vinden dat er iets flink mis is met het huidige beeld dat de media schetsen. ‘Juist in deze tijden waarin negatieve geluiden overstemmen, en mensen tegenover elkaar komen te staan, vinden wij het belangrijk om een positief, kritisch en inclusief geluid te laten horen.’ Meer lezen van BLOK? Kijk dan op BLOK.amsterdam.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons