“Climate change is a hot issue”. In Parijs hebben beleidsmakers uit alle windstreken het streven geformuleerd om door de mens veroorzaakte temperatuurstijging te limiteren tot maximaal 1,5°C. Als dit lukt dan behouden we grote delen van de poolkap, verlagen we de kans op extreme weersomstandigheden en behoeden we eilanden van verdrinking. Volgens het IPCC stevenen we, bij ongewijzigd beleid, af op een catastrofale 4 à 5°C opwarming van de aarde. Wij, die nu leven, zijn verantwoordelijk voor de gevolgen van onze daden en kunnen niet alle ellende doorsluizen naar de volgende generatie. Veel jongeren zetten dit bewustzijn om in directe actie: ze organiseren tweedehands kledingmarkten, brengen hun vakanties liftend in plaats van vliegend door, wekken zelf hun energie op en vragen hun omgeving hetzelfde te doen, ze eten minder of geen vlees, of dierlijke producten, of ze minimaliseren eenvoudigweg hun plasticgebruik. Het zijn ideeën van alle tijden, die door mijn generatie met hernieuwde energie worden aangegrepen.
Zo roept FossilFree door het hele land universiteiten op hun geld te bewaren op een bank die niet in fossiele brandstoffen investeert.
Ook de grote obstakels worden niet uit de weg gegaan; wie de ontwikkelingen volgt ziet dat niet alleen individuen maar zeker ook bedrijven en overheden hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Dit uitgangspunt wordt breed gedragen in maatschappelijke discussies, waar opvallend vaak jongeren het voortouw nemen. Zo roept FossilFree door het hele land universiteiten op hun geld te bewaren op een bank die niet in fossiele brandstoffen investeert. Zo zijn het nog altijd vooral scholieren die langs de deuren gaan om de panda, de olifant of de tijger te redden van uitsterven. En zo komen boeren, kleine ondernemers, wetenschappers en betrokken burgers samen met actieve studenten om hun stem te laten horen voor eerlijke, lokale handel die niet wordt gehinderd door systemen als het Inverster State Dispute Settlement (ISDS) dat deel uitmaakt van verdragen als TTIP, CETA en TiSA. We willen niet wachten met klimaatactie. Daarom laten we onze stem horen aan de vergadertafels, daarom klinkt hij uit steeds meer megafoons en daarom laten we hem schallen door de lobby’s.
De ideeën van mijn generatie verdienen aandacht, op alle niveaus; daaraan wil ik bijdragen. Momenteel ben ik aan het strijden voor de functie van VN Jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling. In deze functie zal ik langs scholen, evenementen en universiteiten reizen om te spreken over de genoemde thema’s. Ook zal ik in voortdurend contact staan met het maatschappelijk middenveld en toegang hebben tot een netwerk aan bestuurders. Zo zal de functie me helpen jongeren te mobiliseren; om onze belangen en onze wensen kenbaar te maken op klimaatconferenties, in wandelgangen en in bedrijfskantines.
