“Als oorlogsfotograaf kun je nooit garanderen wanneer je terug bent”

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Na een leven vol seks, drugs en rock ’n roll, bouwde oorlogsfotograaf Stanley Greene (1949) een geslaagde carrière op als oorlogsfotograaf. Met zijn foto’s uit onder meer Darfur, Tsjetsjenië en Afghanistan won hij vele internationale prijzen. Het Amsterdamse fotografiemuseum FOAM exposeert zijn werk nu in de tentoonstelling Black Passport.

1.Veel mensen gruwen van oorlog, maar u kiest ervoor steeds weer naar conflictgebieden af te reizen. Wat trekt u zo aan?“Oorlog is het puurste wat er is. In de oorlog heb je geen redacteuren, vriendinnen of slecht nieuws van het thuisfront. Het gaat alleen om jou. Jij bent aan het overleven, samen met anderen die aan het overleven zijn. (…) Het leven is dan magisch. Het is minder gecompliceerd. Het gaat over lopen of stilstaan.”

2.Heeft u wel eens gelogen om foto’s te kunnen maken?
“Tegen autoriteiten liegen wij fotografen heel vaak. Dat is een spel dat wordt gespeeld. Anders kom je een checkpoint niet voorbij. Maar tegen individuen, of een familie bij wie ik mag logeren, zou ik niet kunnen liegen. Je kunt al zo weinig teruggeven. De waarheid vertellen is dan wel het minste.”

3. Fotografeert u alleen dood en verderf?
“Nee, ik heb ook eens een pas bevallen moeder en haar baby gefotografeerd. Ik werd naar haar toe gebracht door haar echtgenoot, een rebellencommandant. Ik heb twaalf uur in die stikdonkere tent gezeten. Ik had niet genoeg batterijen. Plotseling hoorde ik een geluid. Ik heb meteen geklikt. Ik had geen idee of ik het moment gevangen had. Dat bleek pas maanden later. Ik had vijf beelden.”

4. Wilde zij wel dat u haar fotografeerde?
“Zij had iets anders aan haar hoofd. Ze was ook nog superjong. Voor haar was het net zo surreëel als voor mij. Ik was al weken lang bezig dood en verderf te fotograferen, en nu kreeg ik leven in zijn puurste vorm voor mijn lens. Voor mijn geestelijk welzijn was dat heel goed.”

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”file_styles_medium”,”fid”:”5629″,”attributes”:{“class”:”media-image”,”id”:”2″,”style”:”float: left; ;;;;;”}}]]5. Black Passport laat ook persoonlijke foto’s zien waaruit blijkt dat u vaak vriendinnen hebt teleurgesteld als u weer op pad ging.
“Als oorlogsfotograaf kun je nooit garanderen wanneer je weer terug bent. Dat is niet altijd makkelijk voor achterblijvers. Het was een keuze van grafisch ontwerper Teun van der Heijden om dat in Black Passport te laten zien. Hij heeft geweldig werk geleverd, vind ik, ook al hebben sommige vrouwen achteraf geklaagd. Anderen zagen in die foto’s ook erkenning van hun rol in mijn bestaan.”

 

 

 

 

 

 

Black Passport:  t/m 5 februari 2012 in Foam, Keizersgracht 609, in Amsterdam. Geopend 10.00 -18 uur, do/vr van 10.00 – 21.00 uur. Entree: € 8,50 

 

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons