Deel 12: Nadat ze het land verschillende keren had bezocht, verhuiste de Nederlandse biomedische wetenschapper Marion Sumari-de Boer (35) in 2010 definitief naar Tanzania. Inmiddels is ze met haar Tanzaniaanse man en twee kinderen helemaal gesetteld in een stad aan de voet van de Kilimanjaro. Naast haar baan als onderzoekster in een Tanzaniaans ziekenhuis zet ze zich als algemeen bestuurslid en gezondheidsdeskundige in voor stichting Children of Kilimanjaro.
Stichting Children of Kilimanjaro
Werd in 2006 opgericht door Mirna Robert-Du Ry van Beest Holle met als doel om onderwijs en gezondheidszorg voor kinderen in Mdawi, Tanzania, te verbeteren. DOpmerkelijk is het nieuwste project ‘zwangerschapsvoorlichting via SMS’. Met een maandelijks sms-bericht worden vrouwen eraan herinnerd dat ze voor controle worden verwacht, met als doel het aantal sterfgevallen tijdens zwangerschap en bevalling te verminderen.
Fondsenwerven in Tanzania of Nederland?
“Op dit moment komen bijna alle fondsen uit Nederland. Onze lokale partner in Tanzania, pastoor Lekey, krijgt ook geld van partners uit Duitsland, Zweden en de Verenigde Staten. Hij probeert wel eens lokaal geld op te halen, bijvoorbeeld in de kerk, maar dat zijn maar kleine bedragen. Mensen hier zijn er vooral mee bezig om hun families financieel te onderhouden.”
Een duidelijk focuspunt of meerdere problemen tegelijkertijd aanpakken?
“Als stichting werken wij tegelijkertijd aan betere educatie en gezondheidszorg. Ik pleit echt voor een holistische aanpak. Je ziet bijvoorbeeld dat er wereldwijd ontzettend veel geld naar hiv/aids projecten is gegaan. Ook de klinieken in Tanzania zijn daar erg op gericht. Dat is natuurlijk goed, maar ik zie dat andere problemen daardoor worden weggedrukt. Zo krijgt een alleenstaande moeder wel medicatie voor haar geïnfecteerde kinderen, maar kunnen diezelfde kinderen door geldgebrek niet naar school. Die twee problemen moeten tegelijkertijd aangepakt worden.”
Ik werk vooral graag samen met mensen uit Tanzania zelf. Zij weten het best wat wel en niet werkt
Concurreren of samenwerken met andere stichtingen?
“Ik zie eigenlijk helemaal geen concurrentie met andere stichtingen, alleen maar samenwerking. Wij hebben bijvoorbeeld een aantal projecten samen gedaan met SamSamWater Foundation uit Nederland. Wij wilden watervoorzieningen realiseren, maar wij zijn geen waterdeskundigen. SamSamWater is dat wel, daarom hebben we gebruik gemaakt van hun kennis. Ik werk vooral graag samen met mensen uit Tanzania zelf. Zij weten het best wat wel en niet werkt.”
Gratis voorzieningen en geld geven, of moeten mensen er wat voor terugdoen?
“In Tanzania heerst het idee: ‘als iets gratis is, dan kan het niet goed zijn’. Daarom wil ik eigenlijk dat mensen er iets voor terugdoen. Als stichting vragen we niet altijd om geld of goederen, maar als er iets gebouwd moet worden in een dorp zien we wel dat veel mensen komen helpen. Er is vaak wel een vorm van wederkerigheid.”
Werken met vrijwilligers of betaalde krachten?
“In Tanzania werken we met betaalde krachten. We ontwikkelen nu het sms-systeem voor ons zwangerschapsvoorlichtingsproject, daar moeten mensen gewoon voor betaald worden. Op die manier creëren we ook werkgelegenheid. In Nederland werken we op dit moment alleen met vrijwilligers. Misschien is het ook goed om daar betaalde krachten in te zetten, bijvoorbeeld op het gebied van fondsenwerving, Als iemand goed thuis is in fondsenwerving, levert dat uiteindelijk meer op.”
Als iemand goed thuis is in fondsenwerving, levert dat uiteindelijk meer op
Nederlandse vrijwilligers wel of niet laten meehelpen bij jullie projecten?
“Dat hebben we in het verleden wel veel gedaan, maar sinds ik hier woon besef ik dat dat niet altijd de juiste manier is. Vooral als het gaat om het werken met kinderen. Vrijwilligers zijn vaak studenten of scholieren. Hun achtergrond, werkervaring of opleiding komt niet overeen met het werk dat ze willen doen. Een aantal maanden geleden heeft een Tanzaniaanse student die in Nederland studeert een klein onderzoek voor ons gedaan. Zij heeft in een paar maanden uitgezocht wat er volgens de inwoners van Mdawi nodig is om het welzijn van de kinderen te verbeteren. Dat was wel een groot succes.”
Blijven, of weggaan?
“Het verschilt per project of we een ‘exit strategie’ hebben. Over het sms project hebben we bijvoorbeeld goed nagedacht. Wij ontwikkelen op dit moment het systeem, en proberen het uit in Kilimanjaro. Als het goed werkt willen we bij de overheid gaan lobbyen, zodat ze het in heel Tanzania overnemen. Bij andere projecten is het wat mij betreft nog te vroeg voor een exit strategie. Daar moeten we eerst nog beter zicht krijgen op monitoren en evaluatie.”
Foto: Stichting Children of Kilimanjaro
