Als je denkt dat je duurzaam leeft, lees dan vooral verder. Twee jaar geleden dacht ik namelijk ook dat ik echt duurzaam bezig was. En guess what? Ik zat vreselijk fout.
Oké, het was niet dramatisch: ik had een duurzaamheidsvereniging opgericht, organiseerde lezingen, was vegetariër en koos (als het even kon) voor biologisch eten, volgde vakken in duurzaamheid, deelde driftig petities op social media en greep iedere kans aan om te roepen ‘dat het anders moest’. Totdat ik erachter kwam dat het alleen maar ‘anders’ kan worden als je zélf bereid bent om te veranderen. In alle drukte om de wereld te verbeteren was ik bijna vergeten om naar mezelf en mijn eigen impact te kijken. Kortom: het was tijd om mijn leven onder de duurzame loep te nemen.
In alle drukte om de wereld te verbeteren was ik bijna vergeten om naar mezelf en mijn eigen impact te kijken
Zero waste, enorme impact
Twee jaar – en heel wat boeken, documentaires, projecten en artikelen – later ga ik het dan toch proberen: aan de hand van mijn zero waste lifestyle (waarbij je impact verkleint en geen (rest)afval produceert) laat ik de komende maanden zien hoe je duurzamer kunt leven. Ik wil de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDGs) praktisch toepasbaar maken. En ik begin heel ambitieus door te focussen op datgene wat het grootste oppervlak van de aarde (72%, mocht je het je afvragen) bedekt: onze oceanen.
Oceanen zijn geen afvalputje
Onze oceanen verdienen wel wat meer respect. Ze zijn de motor van mondiale systemen die de aarde bewoonbaar maken voor mensen: ons drinkwater, weer, klimaat, kusten, eten en zelfs de lucht zijn afhankelijk van de zee. Liefst dertig procent van de totale CO2-uitstoot wordt door oceanen geabsorbeerd en we danken vijftig procent van onze zuurstof aan fytoplankton in deze oceanen. Tegelijkertijd behandelen we deze mondiale hulpbron letterlijk als een afvoer- (of eigenlijk afval) putje. Ieder jaar belandt er ruim 4,7 miljoen ton plastic in de zee. Dit leidt onder andere tot een miljoen dode zeevogels en 100.000 dode zoogdieren per jaar en zorgt voor verontreiniging van het water. Ongeveer de helft van deze plastics zijn bedoeld voor eenmalig gebruik. Hebben we deze plastics eigenlijk wel nodig?
Een schildpad met een sixpack is niet sexy
Binnen de Duurzame Ontwikkelingsdoelen is afgesproken dat tegen 2025 de vervuiling van de zee in aanzienlijke mate moet zijn verminderd. Hierbij wordt vooral gefocust op activiteiten op het land, met inbegrip van vervuiling door ronddrijvend afval en voedingsstoffen. Precies datgene waar jij een rol in kunt spelen. Omdat je niet meteen al het plastic uit je leven kunt bannen (ik spreek uit ervaring: van de ene op de andere dag veranderen lukt niet), kun je beginnen met het vermijden van wegwerpplastics. Want eerlijk waar, veel plastic hebben we eigenlijk niet nodig.
Jessie Kroon is zero waster (ze produceert sinds 2014 geen afval meer), blogger (www.emmajohn.nl) en freelance communicatieadviseur. Ze is ervan overtuigd dat duurzaam leven ook leuk, makkelijk en stijlvol kan zijn en is vastbesloten om met haar duurzame (plasticvrije) lifestyle de wereld te redden. Voor SDG Nederland blogt ze over wat je zelf kunt doen voor de Duurzame Ontwikkelingsdoelen.
Gewapend met een tas de wereld redden
Probeer de komende tijd eens alle plastic tasjes, koffiebekers, rietjes en flesjes te vermijden. Neem je eigen (katoenen) tas mee naar de supermarkt en zorg dat je altijd een hervulbare fles water in je tas hebt als je de deur uitgaat. Leer jezelf aan om ‘zonder rietje alsjeblieft’ aan je bestelling in het restaurant toe te voegen en oogst bewondering bij de koffieautomaat door je eigen herbruikbare beker mee te nemen. Door deze kleine gedragsveranderingen kun je al ongelooflijk veel onnodige vervuiling tegengaan en je impact verkleinen. Zonder een druppel zeewater te zien kun jij al bijdragen aan SDG 14.
Wil je meer lezen over de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen? Ga dan snel naar www.sdgnederland.nl, hét Nederlandse platform voor een eerlijke en duurzame wereld in 2030.
