Volgens Jim Yong Kim, directeur van de Wereldbank, kan het percentage mensen dat in extreme armoede leeft in 2030 tot onder de drie procent worden teruggebracht. Dat is niet haalbaar, zegt armoede-expert Richard Bluhm vandaag tegen de Volkskrant. Hij promoveerde vorige week aan de Universiteit van Maastricht op een studie naar de ontwikkeling van extreme armoede in de wereld. Volgens hem is het percentage terugbrengen tot acht procent het maximaal haalbare.
Richard Bluhm
Geen wereldwijde daling
Uit data van de Wereldbank blijkt dat het aantal extreem-armen in een kwart eeuw met tweederde is gedaald. De Volkskrant vermeldt dat Bluhm dit toeschrijft aan de ontwikkeling in twee landen, namelijk India en China, waar steeds minder mensen in extreme armoede leven. Bluhm geeft aan dat dit niet betekent dat er wereldwijd sprake is van een enorme daling extreem-armen.
'Extreme armoedegrens moet worden opgetrokken'
In sub-Sahara Afrika is er bijvoorbeeld weinig vooruitgang geboekt. Het zal nog vele jaren duren voordat mensen daar in de buurt komen van een inkomen van 1,25 dollar per dag (de extreme armoedegrens, red.), stelt Bluhm. In veel andere arme landen is dit inkomen inmiddels al voor veel mensen bereikt. Bluhm vindt dat de extreme armoede grens daarom moet worden opgetrokken naar 2 dollar.
Economische neergang
Volgens Bluhm hebben perioden van economische neergang een negatief effect op armoede in een land. Des te korter de perioden van economische krimp, des te groter de economische groei op de lange termijn. Des te langer de perioden van krimp, des te moeilijker wordt het om armoede te verminderen.
De extreme armoedegrens moet opgetrokken worden naar 2 dollar
In landen die etnisch verdeeld zijn en waar de regeringsmacht nauwelijks beperkt is, duurt economische neergang volgens Bluhm het langst. Dat zijn vooral Afrikaanse landen. Als een bepaalde etnische groep de macht heeft zal een groot deel van de bevolking deze regering nooit vertrouwen, vertelt hij aan de Volkskrant. Dat heeft een negatief effect op economische groei en de hoogte van inkomens.
Als voorbeeld noemt hij het Afrikaanse land Togo, waar de grootste bevolkingsgroep tientallen jaren buiten de macht werd gehouden door semi-dictator Gnassingbé Eyadéma. Van 1971 tot 2008 was er sprak van economische krimp, 29 jaar lang. In deze periode daalde het nationaal inkomen per hoofd van de bevolking met 54 procent. Bluhm stelt dat als arme landen niet willen krimpen, zij een goed bestuur moeten hebben.
Lees het volledige artikel hier.
