Hij strijdt voor stadsdouches voor thuislozen

Hij spreekt uit ervaring: in 2019 belandt hij na een moeilijke echtscheiding op straat. Hij hopt van vriend naar vriend, totdat hij uiteindelijk een tijdelijke plek in een verlaten basisschool vindt. Daar slaapt hij op een oude schoolbank en wast hij zich boven het toilet met water uit een colafles. Als kind overleefde hij de burgeroorlog in Joegoslavië en op zijn tweeëntwintigste liet hij zijn familie achter om naar Nederland te verhuizen. Maar de scheiding van zijn vrouw was de zwaarste tegenslag in zijn leven tot dan toe, vindt hij. “Ik zeg het je eerlijk: ik maak liever nóg een oorlog mee dan dat ik weer door die hel heen moet.”

Wat hij het meest mist als hij op straat terechtkomt, is de mogelijkheid om te douchen. “Ondanks alle miljoenen die naar het Leger des Heils gaan, kun je er alleen douchen tussen negen en twaalf ‘s ochtends. Belachelijk! Een flink aantal daklozen heeft een baan en zit op die tijden op kantoor.”

Eind 2021 komt er toch schot in de zaak. Samen met ‘waterondernemer’ Tijs van Ruth bedenkt Zolotic een plan om regenwater te gebruiken voor de City Shower. Niet alleen leveren de daken van Rotterdam liters water die volgens hem met zonne-energie vrijwel kosteloos gefilterd kunnen worden, ook komt zijn project zo in aanmerking voor duurzaamheidssubsidies en kan hij de vergunningsplicht omzeilen.

In 2017 krijgen ze een tweede kind, waarna Zolotic steeds meer tijd besteedt aan de zorg thuis en langzaamaan zijn klantenbestand verliest. “Ik belandde in de bijstand en was in mijn eigen ogen totaal gefaald. Vervolgens dwong een begeleider bij Werk en Inkomen mij om in de Kuip de goten schoon te maken. Bier, pis, volle luiers… Anders kreeg ik m’n 1000 euro per maand niet.”

Zijn relatie lijdt onder de nieuwe omstandigheden en in 2019 vraagt zijn vrouw de scheiding aan. Hij belandt op straat en kan daardoor zijn kinderen niet meer zien. Zonder partner, kinderen, baan en huis, is de City Shower een tijd lang het enige project dat hij heeft. Des te frustrerender dat de gemeente zo moeilijk doet, vindt hij. Maar de vraag of hij er ooit doorheen heeft gezeten ontwijkt hij. “Mijn oom was tijdens de oorlog in Bosnië commando. Hij leerde me: je moet je wil niet laten temmen.”

Ook heeft Zolotic inmiddels weer een dak boven zijn hoofd. Hij woont in een studio en heeft een baan in de ICT. Hij droomt van een City Shower in elke grote stad van Nederland. Maar wat motiveert hem nou echt? “Ik haat onrecht”, antwoordt hij meteen. Hij valt even stil. “Maar ik heb ook een eigen belang: ooit zullen mijn dochters zich afvragen wie hun vader is en mijn naam googelen. Ik wil dat ze zien dat ik ze niet in de steek liet voor eigen gewin. Ik hoop dat ik ze inspireer om zichzelf ook op te offeren voor anderen.”