Achtergrond

Zo werd de 10 miljoen van Giro 555 ingezet tijdens de ebola-crisis

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Uren rijden we over de rode aarde van Sierra Leone. Het is bloedje heet. Ik ontmoet ondernemers, verpleegsters, leraren, studenten, leerlingen, moeders en vaders, begrafenisteams, de aartsbisschop van Freetown en andere leiders.

Ik hoor hoe het mensen is vergaan sinds ebola het leven in  Sierra Leone in 2014 totaal begon te ontwrichten. Ik ben benieuwd hoe het land er nu voor staat, en wat er is gedaan met de 10 miljoen euro die Nederland aan Giro555 gaf voor de strijd tegen ebola.

Wat blijft me bij? De strijdbaarheid van mensen. Trots. En iets waar je niet zo vaak iets over hoort als het gaat over Sierra Leone: een soort religieuze souplesse en tolerantie die dit land een enorme kracht geeft.

Cordaid directeur Simone Filippini bezoekt Sierra Leone om te kijken hoe het nu gaat met het West-Afrikaanse land."Hulpprojecten Giro 555 worden niet uitgevoerd door ingevlogen witneuzen, maar door gepassioneerde en professionele locals," aldus Filippini tijdens haar bezoek Sierra Leone. Foto: Cordaid.

Beroepseer
Nederlandse Giro555 projecten worden niet uitgevoerd door ingevlogen witneuzen, maar door gepassioneerde en professionele locals. De hoofdverpleegkundige van een kliniek in Makeni bijvoorbeeld. In een kraakwit schort vertelt ze wat ze met de steun uit Nederland heeft gedaan. “We hebben de kliniek binnen en buiten geverfd, er hangt nu een ventilator, alles is schoon. Er is een koelkast voor medicijnen, nieuwe matrassen om op te bevallen, de medische boekhouding staat netjes in nieuwe kaste.” Met haar eigen salaris betaalt ze de schoonmaker. Wat een beroepseer. Patiënten vinden nu wel hun weg naar de kliniek. In het begin van de ebola-crisis was dat wel anders. Toen bleven ze vaak weg, bang om te sterven op een nare plek.

Veilig en waardig begraven
Elizabeth, nog zo een powervrouw. De eerste vrouw in de stad Bo die mee ging helpen om ebola-doden veilig en waardig te begraven. Niet zoals het in het begin ging: de overledene die in een plastic zak op de laadbak ging en verdween in een massagraf. Zonder gebed, zonder respect. Met de angst voor besmetting verdween ook elk gevoel voor waardigheid.

Dat wrong bij mensen zoals Elizabeth. In teams – bijna allemaal mannen – gingen ze overledenen begraven, waardig én veilig. In beschermingspak – het virus wordt nog actiever in een dood lichaam – en met de imam of priester erbij en met naambordjes bij de graven.

Elizabeth kleedde gestorven vrouwen volgens de wensen van nabestaanden. Zwetend in haar beschermingspak, in de blikkerende zon. Met toewijding en liefde. Uitgekotst werden die begrafenisteams, zelfs door eigen familie. En toch doorgaan. Ook die begrafenisteams deden hun werk met Nederlands geld.

Halve maantjes en kruizen wisselen elkaar af: moslims en christenen liggen naast elkaar op de begraafplaatsen

Moslims en christenen liggen nu zusterlijk en broederlijk naast elkaar op de begraafplaatsen. Halve maantjes en kruizen wisselen elkaar af. Het staat symbool voor een opvallende religieuze verdraagzaamheid. Bijna 80 procent van de mensen in Sierra Leone is moslim, een kleine 20 procent christen. Ik zie hoe ze in bijeenkomsten elkaars gebed mee bidden. Kinderen van beide geloven zitten samen op school. Geliefden van beide religies trouwen met elkaar. Samen op vrijdag naar de moskee, op zondag naar de kerk. Moslims dragen bij aan de bouw van kerken, christenen aan moskeeën. Alles vanuit die ene gedachte: als jij niet het geloof van een ander respecteert, hoe kun je dan verwachten dat een ander jouw geloof respecteert?

Die religieuze verdraagzaamheid heeft ook sterk geholpen in de strijd tegen ebola. Imams, priesters en chiefs hebben samen opgetrokken en gepreekt om de vele – vaak dodelijke – fabeltjes, geruchten en stigma’s rondom de ziekte te ontkrachten. Net zoals religieuze leiders ook gezamenlijk een rol hebben gespeeld in de beëindiging van het conflict.

Die vanzelfsprekendheid tolerantie waarmee mensen samen leven, moeten we koesteren. Zeker als ik hoor dat Saoedische wahabis in Freetown de kas spekken van gesegregeerd religieus onderwijs. Daar gruwel ik van.

We hebben geholpen in de strijd tegen ebola. Laten we nu alles doen om de inclusieve religieuze cultuur die dit land zo bijzonder maakt te beschermen.

Rapportage Giro 555Inmiddels is het gehele bedrag van de Giro 555-actie besteed. In april 2016 verschijnt de eindrapportage. 

In maart 2015 publiceerden de samenwerkende hulporganisaties (SHO) een tussenrapportage (pdf)met de stand van zaken over de hulpverlening. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons