Volgens de (regionale) vicepresident van de Wereldbank, Hans Tuluy, blijft de middenklasse in Latijns-Amerika groeien. De meest recente cijfers van de Wereldbank geven aan dat inmiddels 32% van de Latijns-Amerikanen tot de middenklasse behoort. Voor het eerst in de geschiedenis van het continent is de groep armen kleiner dan de middenklasse.
De Latijns-Amerikaanse economieën hebben het afgelopen decennium flink geprofiteerd van de stijging van grondstofprijzen. Argentinië en Brazilië verdienen vooral goed aan de export van soja, terwijl in Chili de kopermijnen voor extra welvaart zorgen. Voor Venezuela was de stijging van de olieprijs een geschenk uit de hemel.
Hoewel Latijns-Amerika baat heeft bij stijgende grondstofprijzen, is het ook de achilleshiel van de regio. De economieën zijn erg afhankelijk van de export van grondstoffen, waardoor ze zeer kwetsbaar zijn voor prijsschommelingen: een fikse daling van de grondstofprijzen brengt de economieën in de problemen.
Dat merken ook de inwoners. Vooral de groepen die recent tot de middenklasse zijn toegetreden, zijn bijzonder kwetsbaar. In een rapport van de Wereldbank waarschuwt men voor de positie van de nieuwe middenklasse. Hoewel deze burgers niet meer arm zijn, lopen ze een groot risico om weer in armoede te vervallen zodra de economische groei afneemt.
Regeringen van verschillende landen in de regio proberen dan ook de economie te diversificeren. Daarbij kiest ieder land zijn eigen weg. Terwijl de Venezolaanse regering voor staatsgeleide ondernemingen of coöperaties kiest, ziet de Chileense regering meer heil in het ondersteunen van startende ondernemers.
Vorig jaar verscheen een uitgebreid rapport over de positie van de middenklasse in Latijns-Amerika. Het document is hier te downloaden.
Schrijver García Márquez overleden
Helaas is er ook slecht nieuws te melden. Vrijdag overleed de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez op 87-jarige leeftijd in Mexico-stad. ‘Gabo’, zoals de schrijver liefkozend door zijn fans werd genoemd, leed al 14 jaar aan dementie.
García Márquez won in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur, en zette daarmee de Latijns-Amerikaanse literatuur op de kaart. Ook in Nederland had de schrijver veel succes met boeken zoals Honderd jaar eenzaamheid of Liefde in tijden van Cholera.
García Márquez was echter ook journalist en politiek activist. Tijdens zijn Nobelspeech vroeg hij aandacht voor de grote armoede en ongelijkheid op zijn continent. De Colombiaan wilde echter meer bijdragen dan alleen woorden: meerdere malen speelde hij een bemiddelende rol in het Colombiaanse vredesproces. Ook was García Márquez betrokken bij geheime onderhandelingen eind jaren ’90 tussen Cuba en de Verenigde Staten over een nieuw migratieverdrag.
Ondanks zijn innige vriendschap met dictator Fidel Castro en zijn uitgesproken linkse sympathieën wist García Márquez dus vaak vijanden nader tot elkaar te brengen. En ook zijn dood lijkt opnieuw voor verzoening te zorgen. De normaal zo gepolariseerde Latijns-Amerikaanse media zijn unaniem in hun oordeel: met de dood van García Márquez heeft Latijns-Amerika wellicht haar grootste schrijver aller tijde verloren.
