Achtergrond

Zaatari: van vluchtelingenkamp tot ministad

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De aankomst van duizenden Syriërs op zoek naar een beter leven houdt Europa in zijn greep. De term ‘vluchtelingencrisis’ is de laatste weken flink in de mode geraakt. Echter, het merendeel van Syrische vluchtelingen blijft in de regio: 1.9 miljoen in Turkije, 1,2 miljoen in Libanon en 630.000 in Jordanië. Deze buurlanden steken qua BNP schril af tegen menig EU-lidstaat. Zij zitten al jarenlang met de handen in het haar als het gaat om de opvang van Syrische ontheemden in vluchtelingenkampen.

De New York Times schreef afgelopen maandag over zo'n vluchtelingenkamp: het Jordaanse Zaatari. Hier bevinden Syriërs zich in een aanhoudende staat van liminaliteit. Daar zij drie jaar geleden nog hoopten op terugkeer naar hun Syrische huis en haard, raken zij geleidelijk gewend aan de nieuwe, brute context van ontheemdheid. Een ontheemdheid die inmiddels grootstedelijke vormen aanneemt. Zaatari is een ministad van 79.000 vluchtelingen die hun boodschappen doen in ruim 2.500 winkels. Ze ontvangt VN-subsidie voor de aanleg van water- en rioleringssystemen en de Duitse overheid investeert miljoenen in een zonnepanelenveld, schrijft de krant.

Binnen de fluïde context van Zaatari zijn de mogelijkheden niet talrijk. Bewoners klampen zich vast aan hun vindingrijkheid en cultiveren groenten, bloemen en zelfs bomen. Zoals iedere stad heeft Zaatari haar eigen vervoersmiddelen. En wel fietsen. Mede dankzij een donatie van 400 tweedehands tweewielers van de stad Amsterdam afgelopen april is de mobiliteit van bewoners sterk toegenomen. Er draven momenteel Hollandse Gazelle’s over de witte straten van Zaatari. Bewoners zijn dankbaar. ‘Je kan je niet voorstellen hoeveel dit onze levens heeft veranderd, zegt Issa Suleiman, 28 jaar. ‘Voor ons is het een basisbehoefte. Het maakt het leven draaglijker.’

Minister Ploumen test een Nederlandse fiets in Zaatari. Foto: Ministerie van Buitenlandse Zaken

Ondanks deze lofzang op de fiets, kent de flexibele houding van Zaatari’s zijn grenzen. Elektriciteit is er enkel ’s nachts, de watertoevoer is beperkt en opleidings- en werkmogelijkheden zijn er nauwelijks. Velen dromen van de oversteek richting West-Europa. ‘Zo kom je vooruit’, zegt een 26-jarige laboratoriumtechnicus. ‘Ik heb een diploma en vijf jaar lang heb ik hier al niets mee kunnen doen. Ik wil een carrière.’

De aantrekkingskracht van doorvluchten wordt steeds sterker. Waar er in juli nog enkel 60 Syriërs per dag Jordanië verlieten is dat aantal inmiddels verdubbeld tot 120. Extra fietsen in het vluchtelingenkamp Zaatari veranderen daar weinig aan. 

Lees het volledige artikel hier

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons