Achtergrond

Wereldburgers onder elkaar

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Korka Diallo is wat je noemt een wereldburger. De Burkinabé (altijd gedacht dat je iemand uit Burkina Faso een Burkinees noemde…) is geboren in een dorp niet ver van hoofdstad Ouagadougou. Hij volgde een MBA in Illinois, werkte voor de Wereldbank in Washington en woont tegenwoordig met zijn vrouw en twee kinderen in Tunis. “In Amerika kon ik niet leven. Mensen daar zeggen elkaar niet eens gedag.”

In Tunis werkt Diallo als Principal Operations Officer – zo’n heerlijk vlot bekkende, volkomen nietszeggende functieomschrijving waar internationale organisaties patent op hebben ¬- bij de African Developent Bank. Na een snikhete dag ben ik op een avond met hem aan de praat geraakt aan de bar van ons hotel in Bamako.

Het vreemde aan Diallo, een veertiger die een vermoeide, wat verslagen indruk maakt, is dat hij helemaal niet lijkte te geloven in het soort werk dat hij doet. “Met die ontwikkelingsbanken is het altijd hetzelfde verhaal”, zegt hij. “Voor hun projecten huren ze onbetaalbare consultants in die vervolgens helemaal niets bijdragen aan het werk. Hun personeel laten ze rondrijden in protserige SUV’s met vierwielaandrijving en airconditioning. Ze schaffen voor miljarden dollars de duurste computerapparatuur aan. Hou toch op met al die verspilling!”

En dan uit Diallo een teleurstelling die ik al veel Afrikanen heb horen uiten. “Dit continent is zó rijk aan grondstoffen, en toch heeft er sinds de onafhankelijksgolf geen ontwikkeling plaatsgevonden. De reden? Slecht leiderschap. Dat is verreweg het grootste probleem hier. Nergens zijn er sterke instituties ontstaan.”

Aan dat probleem gaan internationale organisaties en buitenlandse ngo’s niets veranderen, zegt Diallo. “Na vijftien jaar ontwikkelingswerk weet ik dat je ontwikkeling niet kunt importeren. Het moet van binnenuit komen.” Onnodig te vermelden dat hij over de kansen daarop niet al te positief is.

Met een ferme teug leegt Diallo zijn bierpul en wenst me goedenacht. Op weg naar mijn hotelkamer bedenk ik me dat ik niet eens heb gevraagd wat hij hier in Bamako eigenlijk doet.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons