De zon is nog niet op. Maar vogelspotter Zahran CR heeft zich met zijn joekel van een camera al aan een riviertje op twee kilometer hoogte in de heuvels gevestigd. Hij stopt stokken in het water, waar tussen hij straks de vogels hoopt te fotograferen. Om ze te lokken heeft hij een zakje wormen bij zich. ‘Soms zet ik hier een tent op. Daar zit ik dan de hele dag in. Mijn eten breng ik mee. Dat is de beste plek om vogels vast te leggen. De meeste dieren zijn verlegen, bang voor mensen. Als ze me niet zien, komen ze wel.’
Zahran, die in zijn dagelijkse leven als vertaler Arabisch-Urdu op de ambassade van Saoedi-Arabie werkt, is iedere week in de Margalla heuvels te vinden. ‘Soms zes tot acht uur op een dag, vier dagen per week’, vertelt hij. Als kind was hij al dol op vogels.
Het fotograferen van deze vliegende beesten is volgens hem het moeilijkste wat er is. ‘Vogels laten zich niet dicteren. Soms duurt het weken voordat ik het plaatje heb’. In het park leven zo’n 250 verschillende soorten. Zahran heeft er in middels 200 vastgelegd.
Dansende vogels
‘Ssstttt’, zegt hij plotseling. ‘Hoor je de geluiden in stereo? Dat is de groene bijeneter. Het is broedseizoen. Het park zit nu vol vogels die zelfs vanuit Siberië, Zuid-Afrika en Latijns-Amerika zijn komen vliegen. Vaak op doorreis doen ze de Margalla heuvels aan. Hier zoeken ze hun partner, leggen ze de eitjes en als de baby’s zijn geboren, gaan ze weer terug naar huis.’
Inmiddels is de zon over de heuvels. De toppen kleuren als eerste groen. ‘Hoor je ze praten met elkaar? Het mannetje lokt het vrouwtje’. In stereo fluiten de vogels naar elkaar. Zahran raakt nu helemaal op dreef. ‘Vogels dansen tijdens het broedseizoen. Er zijn mannetje die zelfs de sappigste gele boterbloem voor de vrouwtjes plukken. Of zelf de nestjes in de bomen bouwen. De vrouwtjes komen dan een kijkje nemen. Ze inspecteren alle nestjes. Ze blijven in het huisje dat ze het meest bevalt. Daar leggen ze de eitjes.’ Zahran kent bijna ieder soort in het park, hun geluid, hun gewoonten. ‘Dat is de blauwekeelbaardvogel. En daar is de grote gele kwikstaart.’ Hij kan zich bijna voor het hoofd slaan als hij aan het geluid van een vrolijk, fluitende vogel het soort niet herkent. ‘Het is broedseizoen en dan gebruiken vogels wel vijf verschillende geluiden’ klinkt het verontschuldigend.
Illegale kap
Het pad langs de rotswanden over grote brokken steen wordt steiler. Het is flink klimmen. De zon wordt warmer. Het zweet staat Zahran CR op zijn voorhoofd. ‘Dit nationale park is zo uniek. Vogels uit alle delen van de wereld komen hier tijdens het broedseizoen dat van april tot augustus duurt. Maar hoe lang zien we ze nog?’ Hij wijst naar de plastic zakjes, de lege flessen en het papier dat overal in het park ligt verspreid. ‘Vooral in het weekeinde zijn de koele heuvels een geliefd oord. Mensen komen picknicken maar ook barbecuen. Dan vliegt er wel eens een flink stuk van de bossen in brand.’
De Margalla heuvels worden het meest kapot gemaakt door illegal houtkappers. ‘Iedere vogel heeft zijn eigen geliefde boom. Als die boom er niet meer is, dan gaat die weg. En dat zien we steeds meer gebeuren’, zegt Zahran verdrietig. Een groepje jongeren komt aanslenteren met bekertjes koffie en flesjes water. Die zijn hier niet voor de natuur', weet hij te vertellen. 'Waarom staan er nergens vuilnisbakken.’
Zahran CR is niet de enige die klaagt over de nochalante Pakistanen die weinig respect tonen voor de natuur. Je ziet het voor stoplichten waar mensen nog snel even hun asbak leeg gooien. Of als de familie een ijsje koopt gaat papiertje voor papiertje het raam uit. In Pakistan leren de ouders hun kinderen niet dat elk zakje of pakje de prullenbak in moet.
Dan vraagt Zahran CR opnieuw om stilte. ‘Daar komen de eerste vogels aan. Als je nu heel stil blijft zitten, zie je ze niet alleen eten maar ook een bad nemen. Maar helaas het water raakt ook steeds meer vervuild door vuilnis. Ze zoeken hun plezier elders.’
De fazant en de Alexandrië parkiet behoren volgens Zahran tot de vogelsoorten die het meest worden bedreigd. ‘Waarom worden die illegale houtkappers niet gearresteerd? En waarom planten de boswachters niet meer vruchtdragende bomen zodat we deze vogels kunnen behouden.’ Zahran windt zich steeds meer op.
Genoeg vernield
‘Weet je dat er zelfs valken en arends in dit park voorkomen? De jacht op ze is evengoed illegaal. Maar het gebeurt.’ In het park zouden in de winter sporadisch wilde beren en luipaarden zijn gesignaleerd. Zahran heeft ze nooit gezien. Hij vreest dat ze al zijn uitgestorven. ‘Apen zie je ook bijna niet meer, omdat mensen ze plastic zakjes met pindas geven en blikjes cola.’ Hij schudt boos zijn hoofd.
De Pakistaanse vogelspotter vindt dat als de Pakistaanse toeristen zich zo slecht blijven gedragen, ze de toegang tot het park moet worden geweigerd. ‘Als mensen geen liefde voor de Marhalla heuvels en de bewoners hebben, kunnen ze maar beter wegblijven, vindt hij. Door de oorlog tegen het terrorisme is er al zoveel in het land vernield. De Margalla heuvels zijn voor hem een uniek vreedzaam plekje. En dat moet zo blijven. Niet alleen voor de vogelspotters maar ook voor de vogels.
