Europa geldt vaak als voorbeeld voor Zuid-Amerika, zeker in ‘mijn’ land Argentinië. Dat komt niet alleen door de migratiestromen van de afgelopen twee eeuwen, maar ook door de hoge levensstandaard in Europa.
Vaak moet ik de Argentijnen gelijk geven. Maar soms twijfel ik ook. Zoals tijdens dit verkiezingsweekend. Terwijl Europa een nieuw parlement koos, werden in Colombia presidentsverkiezingen gehouden.
En als op zondagavond de uitslagen uit Europa binnen komen druppelen, schrik ik toch een beetje. In Frankrijk haalt het extreemrechtse Front National een kwart van de stemmen. In Griekenland doet evenknie de Gouden Dageraad het ook niet ‘slecht’ met bijna tien procent van de stemmen.
Natuurlijk is er in Argentinië is er ook racisme en discriminatie. Een tijdje terug vertelde Augustín, een jongen uit een van de villas (sloppenwijken) hier, dat het geen zin heeft om te solliciteren met je adres uit de villa, omdat je dan toch nooit wordt aangenomen. Toch is het praktisch ondenkbaar dat in Zuid-Amerika een extreemrechtse partij een kwart van de stemmen haalt bij verkiezingen. Dat is hier gewoon ‘not done’.
Ok, misschien doen er af en toe dubieuze partijen mee aan de verkiezingen in Europa, maar we zorgen tenminste dat ze goed worden georganiseerd. Toch? Terwijl ik zondagavond wacht op de resultaten uit Europa, valt mijn oog op een bericht uit België: diskettes van stembureaus in Brussel en Wallonië zijn defect. Dus op die uitslagen moet nog minimaal een dag worden gewacht.
Ondertussen is een uur na sluiting van de stembureaus in Colombia al 95 procent van de stemmen geteld. En dan hebben ze in Colombia gewoon ouderwets met potlood en papier gestemd.
Op zo’n moment schaam je je een beetje als Europeaan. En hoewel Europa op veel gebieden als voorbeeld kan dienen voor Zuid-Amerika, zouden we misschien ook vaker over onze tekortkomingen moeten praten. Vooral met de Zuid-Amerikanen die Europa onafgebroken ophemelen. Dat is wel zo eerlijk.
Oh, en de presidentsverkiezingen in Colombia? Die zijn in de eerste ronde gewonnen door de rechtse Óscar Iván Zuluaga. Wat hem betreft worden de vredesbesprekingen met de FARC-guerrilla’s stopgezet. Zuluaga neemt het 15 juni op tegen de huidige centrumrechtse president Juan Manuel Santos. Santos is juist een van de voorvechters van de onderhandelingen met de FARC. Maar daar vertel ik jullie een andere keer meer over…
