Achtergrond

Tijd voor het opruimen van foute mentaliteit

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

De uitkomst van dingen heeft veel te maken met gedrag, mentaliteit en al dan niet bewuste keuzes. Een soort gedraging waar ik mij aan stoor en helaas de mentaliteit van veel Surinamers is geworden, is de wijze waarop omgegaan wordt met afval. Gelukkig neemt het hergebruik van restafval toe. Net als de creatieve toepassing van duurzaam materiaal uit de natuur. Kunstenaars, crafters en designers maken er de mooiste dingen mee. 


Sieraden en meubel accesoires worden gemaakt van duurzame restmaterialen uit de natuur en de woonomgeving zoals de bast van een kokosnoot of gebruikt rubber. Meubels en vloeren van tropisch hardhout, zoals gewonnen wordt uit het bos of het Brokopondo stuwmeer.  Doordat de bomen jarenlang onderwater hebben gestaan, is het hout van extra duurzame kwaliteit.


[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”13741″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”}}]]


creatief hergebruik
 Handelsmerk van een beeldend kunstenaar zoals Roberto Tjon A Meeuw is dat hij van duurzaam restmateriaal uit de natuur en de stad, zoals gebruikte meubels, ijzer, koper, oud hout, de mooiste kunst maakt. Kunst met vaak genoeg een maatschappelijke boodschap, maar ook gewoon. Voor de mooi. Craftkunstenaar Bryan Simons creeert de prachtigste kettingen en meubelaccesoires van zaden en noten.  Debora Linga werkt al jaren in de horeca en maakt sinds kort van gebruikte (brom)fiets binnenbanden, zaden en noten prachtige juwelen. Recycled inner tube juwelry noemt zij haar creaties. Debora gebruikt de fiets als vervoersmiddel, dus het is niet zo vreemd dat zij op het hergebruik van binnenbanden stuitte.


Inkomensverschaffing
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”13777″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”}}]]


Spullen gemaakt van organisch materiaal zoals hout zijn goed voor mens en natuur en ogen ook erg mooi. Helemaal prachtig is het wanneer niet afbreekbaar, onnatuurlijk afval wordt hergebruikt en verandert in iets moois of tenminste bruikbaars. Bovendien verschaft het mensen een inkomen. Je moet ‘het’ natuurlijk in de vingers hebben – en geen twee linkerhanden zoals ik – maar vooral craftkunst valt aan te leren. Zoals de groep vrouwen uit marrondorp Semoisie die via trainingen verzorgd door de Nationale Vrouwen Beweging van zaden en noten uit hun omgeving sieraden maken die aan toeristen worden verkocht. Of de groep rasta craftkunstenaars Totomboti uit marrondorp Pikinslee die moderne robuuste meubelen vervaardigen van boomhout.

Eco trend
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”13779″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”}}]]
Ik ben blij met de ecotrend. Wat een verschil in de showrooms van de bekende meubelzaken vergeleken met tien jaar terug toen ik pas geremigreed was en de meubelwarenhuizen gedomineerd werden door plastic en van ander onnatuurlijk materiaal vervaardigd meubelwaar. Vooral het hergebruik van niet afbreekbaar restmateriaal zou moeten worden gestimuleerd. Het is het soort afval dat nooit in het milieu terecht had mogen komen. Want stank, verloederde stadsgezichten en verstopte rioleringen en andere waterwegen zijn het gevolg. Bij regenweer zoals de laatste weken, lopen de straten van Paramaribo onder.


Dengue
Maar ook de indirecte consequenties zijn niet te overzien. Op dit moment woedt een dengue epidemie in Suriname. Dengue komt voor waar het warm en vochtig is. De teller staat al op zes doden en tientallen zieken. Dengue, als het op tijd behandelt wordt – hoeft niet dodelijk te zijn. Dat dengue uitbreekt in Suriname is op zich niet uniek. Volgens cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie loopt veertig procent van de wereldbevolking kans besmet te raken met het dengue virus. De kans op besmetting wordt groter naarmate er slechter wordt omgegaan met afval. De ziekte wordt namelijk veroorzaakt door een mug dat larven legt in stilstaand water. Water dat zich bijvoorbeeld ophoopt in plastic flessen en ander afval rondom huizen, in de straten en waterwegen zoals goten en rivieren.


I love Su
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”13778″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”}}]]


Het is de hoogste tijd dat de regering van Suriname gescheiden afval introduceert, grofvuil regelmatig ophaalt en statiegeld introduceert op plastic verpakkingsproducten en niet alleen glazen flessen. Gelukkig is niet alles kommer en kwel. Blij ben ik met het awareness televisiespot van een bekend waterflessenfabrikant waarin wordt opgeroepen geen flessen in het milieu te dumpen. Het spotje is onderdeel van de I love Su campagne waar de populaire Enver Panka het gezicht van is. Hij rapt en zingt en preekt over gedragingen die niet zouden mogen, maar helaas de mentaliteit is geworden van velen. Een onlangs uitgebrachte aanstekelijke song gaat hierover. Enver rapt over onbezonnen gedrag in het verkeer, het onnadenkend dumpen van afval tot aan het niet solidair zijn met het nationaal voetbalteam aan toe. Hou je van Suriname, dan doe je zoiets niet, is de boodschap.


Vastgeroest of dom?
Of zo’n I love Su campagne helpt? Vast wel een beetje. Al kom je moeilijk af van diepe overtuigingen of domme koppigheid zoals de taxichaffeur laatst die vond dat mijn dochtertje op de achterbank geen autogordel om mocht omdat ze als vijfjarige het mechanisme van de autogordel stuk kon maken. Toen ik zei dat hij onzin uitkraamde en dat bovendien haar veiligheid vooropstaat, bracht hij ertegen in dat het zijn auto was en niet de mijne en hij dus te bepalen had en dat bovendien autogordels voor kinderen op de achterbank in Suriname niet verplicht zijn.  Het is inderdaad de hoogste tijd dat de Staat ook autogordels voor kinderen verplicht stelt. Bij het uitstappen kreeg ik een hogere rekening voorgehouden vanwege mijn opmerkingen. Ik stribbelde niet tegen, zo blij was ik verlost te zijn van de hardleerse taxichauffeur.


is je zaak
Nu de dengue-epidemie woedt en deze bijna dagelijks de media domineert, denk ik terug aan hoe ik mij als een roepende in de woestijn heb gevoeld toen ik mijn buren verzocht hun afval op te ruimen. Ik kreeg een bok van mijn achterbuurvrouw dat ik mij moest bemoeien met mijn eigen zaken. Het is immers haar erf, waar haar bouwafval op staat, dus wie ben ik om haar wat te zeggen? En de arbeiders van mijn buurman gaan rustig door met het gooien van afval buiten in plaats van in de vuilniston.


Hopelijk komt die taxichauffeur op tijd bij zinnen voordat een kleintje door zijn autoruit vliegt met alle gevolgen van dien. En mijn buren? Ik wens ze geen dengue toe. Hoe hardleers ze ook zijn. Ondertussen blijf ik genieten en verzamelen al dat moois dat kunstenaars, crafters en designers maken van producten uit de natuur en stadse restmaterialen. Zo hou ik van Suriname!

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons